Τι πρέπει να κάνουμε ως χώρα για να μοιάσουμε στις προηγμένες δυτικές κοινωνίες το ξέρουμε καλά πλέον στην Ελλάδα. Κατά καιρούς το περιγράφουν και οι πολιτικές δυνάμεις, όταν δεν τρώγονται μεταξύ τους, αλλά το αναφέρουν και οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί, όπως μας το είπε ξανά πρόσφατα το ΔΝΤ.
Τα μεγάλα προβλήματα είναι η γραφειοκρατία, η αργή Δικαιοσύνη και η διαφθορά που συχνά αναπτύσσεται, με τελευταίο παράδειγμα τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Πρόκειται για τομείς όπου απαιτούνται δομικές αλλαγές, οι οποίες, εφόσον γίνουν, θα ξεκλειδώσουν μακροπρόθεσμες προοπτικές ανάπτυξης και θα δημιουργήσουν καλοπληρωμένες και βιώσιμες θέσεις εργασίας.
Σε πρόσφατη μελέτη του το ΔΝΤ υπογραμμίζει ότι η αποτελεσματική λειτουργία της Δικαιοσύνης και των δικαστηρίων είναι κύρια προϋπόθεση για την προσέλκυση των επενδύσεων που έχει ανάγκη η χώρα. Οι χρόνοι απονομής της δικαιοσύνης σήμερα είναι εξαιρετικά αποθαρρυντικοί για τους πιθανούς επενδυτές και μια αλλαγή στον συγκεκριμένο τομέα θα ωφελούσε το σύνολο της οικονομίας.
Όσον αφορά τη γραφειοκρατία, αυτή είναι συνυφασμένη με έναν σωρό ρυθμίσεις (πρόβλημα και της Ε.Ε. αυτό, όπως έχει σημειώσει ο Ντράγκι στην έκθεσή του) που εμποδίζουν την επιχειρηματικότητα. Σύμφωνα με το Ταμείο, οι πολύπλοκες και χρονοβόρες διαδικασίες αδειοδότησης, καθώς και οι δυσλειτουργίες του πτωχευτικού δικαίου είναι αντικίνητρα για τις επενδύσεις. Και όσο συνεχίζουν να καταγράφονται, ούτε ανταγωνιστικότητα έχουμε ούτε καινοτομία, αλλά μόνο υψηλούς φόρους και μείωση της ανεργίας μέσω προγραμμάτων συγκεκριμένης διάρκειας.
Με σωστή Δικαιοσύνη και καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς θα προσελκύσουμε επενδύσεις, που θα αυξήσουν την παραγωγικότητα της οικονομίας, η οποία θα γίνει ανταγωνιστική στη βιομηχανία, στη μεταποίηση, αλλά και στον πρωτογενή τομέα. Και έτσι δεν θα φεύγουν τα Ελληνόπουλα στο εξωτερικό, ενώ θα επιστρέψουν και όσοι έφυγαν, καθώς θα υπάρχουν σοβαρές προοπτικές οίκαδε!
Και το σημαντικό, που δεν χρειάζεται να μας το πει το ΔΝΤ, είναι η ανάγκη να δημιουργηθεί στη χώρα σταθερό φορολογικό σύστημα και ανταγωνιστικό των γειτόνων. Κορμός του πρέπει να είναι ένας φορολογικός συντελεστής της τάξης του15% με έσοδα-έξοδα για όλους. Και έτσι πάει περίπατο και η φοροδιαφυγή, καθώς θα στερηθεί των κινήτρων που υπάρχουν σήμερα.
Αν απλοποιηθεί το φορολογικό σύστημα, θα καταργηθούν τα τεκμήρια των ελευθέρων επαγγελματιών, αλλά και οι προκαταβολές φόρου των επιχειρήσεων, κάτι που δεν υπάρχει σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
Εφόσον γίνουν αυτά, τότε δεν θα χρειάζονται επιδόματα για να μετριαστούν οι ανισότητες και να αντιμετωπιστεί η ακρίβεια. Επίσης, ο προϋπολογισμός θα δίνει και λιγότερες επιδοτήσεις (είτε για επενδύσεις είτε για διατήρηση θέσεων εργασίας), οι οποίες, αντί να ενισχύουν την παραγωγή, τα χρησιμοποιούν για να κάνουν θεωρητικές παρουσιάσεις και να δημιουργούν κοινωνικούς κύκλους άνευ αξίας για την οικονομία. Στο αντίποδα, τα κίνητρα θα είναι μόνο φορολογικά, που όμως θα έχουν ως αποτέλεσμα εισόδημα για τους Έλληνες και φόρους για το κράτος.
