Ο Ντόναλντ Τραμπ σήκωσε τη γροθιά του στον αέρα καθώς κατέβηκε από το Air Force One στο Ριάντ , βλέποντας τον νεαρό επιχειρηματικό του συνεργάτη- τον ντε φάκτο ηγέτη της Σαουδικής Αραβίας Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν (MbS). Και είχε βάσιμο λόγο να χαμογελάει.
Στο Ριάντ -πρώτο σταθμό της περιοδείας του στον Κόλπο- σαν «πεινασμένος λύκος», ο πρόεδρος Τραμπ εξασφάλισε από τον Σαουδάραβα πρίγκιπα μια δέσμευση 600 δισεκατομμυρίων δολαρίων για επενδύσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Για τον Αμερικανό πρόεδρο, πρόκειται άλλωστε για ένα επαγγελματικό ταξίδι.
Θέλει να δείξει στο εκλογικό του σώμα ότι είναι ικανός να φέρει επενδύσεις από αυτές τις χώρες, στην Αμερική.
Η επίσκεψη αυτή στον Κόλπο χρησιμεύει πάντως για να κατανοήσουμε σε ποιο βαθμό η Αμερική του Τραμπ θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει έναν κόσμο, αυτόν της Μέσης Ανατολής, ο οποίος αναγκαστικά θα παραμείνει στρατηγικός με διαφορετικό τρόπο από ό,τι στο παρελθόν. Αν τις τελευταίες δεκαετίες οι ενεργειακοί πόροι, η παρουσία ισχυρών συμμάχων των ΗΠΑ, από το Ισραήλ μέχρι τους Σαουδάραβες, και οι πολιτικές περιορισμού της Ουάσιγκτον εναντίον πραγματικών ή ενισχυμένων εχθρών (από την Αλ Κάιντα μέχρι το Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν) ήταν αυτά που δικαιολογούσαν τη μεγάλη αμερικανική παρουσία στην περιοχή, σήμερα η σημασία του Κόλπου αναβαθμίζεται σε ολόκληρη την περιοχή λόγω της φύσης του ως γεωγραφικής, εμπορικής και γεωπολιτικής γέφυρας.
Άπειρα χρήματα
Μιλάμε άλλωστε για χώρες που έχουν στην πραγματικότητα τόσα πολλά χρήματα διαθέσιμα και ο Αμερικανός πρόεδρος θέλει να «μετακινήσει» τα οικονομικά της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων, από το Σίτι του Λονδίνου και τη Γουόλ Στριτ ,προς τις επενδύσεις που απαιτούνται για την εκ νέου βιομηχανοποίηση των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο ντε φάκτο ηγέτη της Σαουδικής Αραβίας , Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν χρειάζεται από την πλευρά του τις Ηνωμένες Πολιτείες για το μεγαλόπνοο σχέδιο της Νεόμ, της μεγαλούπολης έκτασης 170 τετραγωνικών χιλιομέτρων που η Σαουδική Αραβία σκοπεύει να χτίσει σε μια περιοχή που σήμερα είναι έρημος.
Για την κατασκευή των ουρανοξυστών σε μια πόλη που προορίζεται να είναι τεχνολογικά πρωτοποριακή , θα χρειαστούν μηχανήματα, υλικά και τεχνολογίες, τα οποία πιθανότατα θα προέλθουν από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ. Ένα έργο στο οποίο θέλει επίσης να συμμετάσχει η Τουρκία, της οποίας η επιρροής στον Αραβικό κόσμο επεκτείνεται ραγδαία, λόγω και της στάσης υπέρ των Παλαιστινίων, που κράτησε ο Ερντογάν στον πόλεμο της Γάζας .
Η ιστορία μας λέει ότι οι Άραβες σχηματίζουν διαφορετικές συμμαχίες που μπορούν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή.
Οι συμμαχίες με τους Άραβες πρέπει να καλλιεργούνται και να κερδίζονται μέρα με τη μέρα.
Να διώξει την Κίνα
Ο Τραμπ είναι επίσης εκεί για να απομακρύνει τη Σαουδική Αραβία από την Κίνα. Το Πεκίνο παραμένει ο σημαντικότερος ανταγωνιστής των Ηνωμένων Πολιτειών, επομένως όποια χώρα έχει ισχυρές εμπορικές σχέσεις με την Κίνα, ανησυχεί τους Αμερικανούς.
Το βλέπουμε τώρα με τη Λατινική Αμερική, που μέχρι τώρα θεωρούνταν παρακλάδι των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου ο «Δράκος» έχει ανακοινώσει δάνεια δεκάδων δισεκατομμυρίων.
Ο δρόμος του βαμβακιού
Η παρουσία των Κινέζων είναι πλέον αισθητή σχεδόν παντού. Η Κίνα δεν έχει ποτέ δει με καλό μάτι και τον λεγόμενο «Δρόμο του βαμβακιού»- τον διάδρομο Imec , που θα συνδέσει την Ινδία, μέσω Κόλπου, με την Ευρώπη . Ένα έργο που στηρίζουν οι Αμερικανοί ως εναλλακτικό σχέδιο στον Κινεζικό, νέο «Δρόμο του Μεταξιού» (BRI).
Το τραγικό είναι ότι σε όλα αυτά τα σχέδια, η Ευρώπη είναι στο περιθώριο, εστιάζοντας σχεδόν αποκλειστικά την προσοχή της σε μια χαμένη υπόθεση -τον πόλεμο στην Ουκρανία και την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία.
Την ώρα μάλιστα που η ΕΕ συνεχίζει να μιλάει για κυρώσεις κατά των Ρώσων και αποφάσισε να βάλει πλήρες τέλος στο φθηνό ρωσικό φυσικό αέριο ως το 2027 , ο Τραμπ εκφράζει ενδιαφέρον για την κοινή διαχείριση του Nord Stream 2 με τον Πούτιν.
Η ΕΕ , αφού πρώτα, αυτό-υποβιβάστηκε σε έναν απλό τοπικό εκπρόσωπο του ΝΑΤΟ επί εποχής Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο, αδυνατεί να χωνέψει πώς η παγκόσμια τάξη έχει αλλάξει δραματικά .
Απλά, γιατί η ΕΕ έχει μια ανεπαρκή-στην καλύτερη περίπτωση-πολιτική τάξη, που δεν βλέπει πέρα από τη μύτη της…
