Η ΕΕ φαίνεται έτοιμη να προσφέρει στον Αμερικανό πρόεδρο Τραμπ 50 δισεκατομμύρια ευρώ σε αγορές προϊόντων, αρκεί να μην ισχύσουν οι δασμοί 10%, στα ευρωπαϊκά.
Ο Ευρωπαίος Επίτροπος Εμπορίου, Μάρος Σέφκοβιτς, σε συνέντευξη που παραχώρησε στους οι Financial Times , είπε πώς η ΕΕ θα μπορούσε εύκολα να καταλήξει σε συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες για να μειωθεί το εμπορικό έλλειμμα των 50 δισεκατομμυρίων ευρώ,έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το μόνο σαφώς αναγνωρίσιμο αγαθό στη «λίστα» που έφτιαξε ο Σέφκοβιτς είναι το αμερικανικό φυσικό αέριο, που θα μπορούσε να αγοραστεί από την Ευρώπη σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες.
Ωστόσο, δεν έχουν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες την ίδια ζήτηση για φυσικό αέριο και δεν εξαρτώνται όλα τα κράτη μέλη από αυτό, σε τόσο αποφασιστικό βαθμό, για παράδειγμα κατά τον καθορισμό του λογαριασμού ηλεκτρικής ενέργειας.
Στην Ευρώπη υπάρχουν χώρες που διαθέτουν πυρηνική ενέργεια που εγγυάται φθηνότερη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς και άλλες -όπως η Ελλάδα-που βασίζονται ιδιαίτερα, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας .
Ακριβό φυσικό αέριο
Με απλά λόγια, αν λέγεται ότι η Ευρώπη μπορεί να επιλύσει τις διαπραγματεύσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αγοράζοντας φυσικό αέριο μπορεί να δημιουργήσει την παρεξήγηση: Για προσπάθεια «εξαγοράς» του Τραμπ, προκειμένου να δείξει συγκατάβαση απέναντι στην Ευρώπη.
Βέβαια, το αμερικανικό φυσικό αέριο δεν είναι ιδιαίτερα φθηνό λόγω του κόστους υγροποίησης, μεταφοράς και επαναεριοποίησης. Αυτό θα σήμαινε για κάποιες χώρες της ΕΕ μια τιμή ηλεκτρικής ενέργειας τουλάχιστον διπλάσια από αυτήν πριν από την εισβολή στην Ουκρανία και τις κυρώσεις στο ρωσικό φυσικό αέριο.
Εάν η εμπορική συμφωνία πρόκειται να επιλυθεί με αγορές αμερικανικού φυσικού αερίου, αυτό σημαίνει ότι θα σταματήσει η αναζήτηση φθηνότερων εναλλακτικών λύσεων.
Στρεβλώσεις
Μια τέτοια εμπορική συμφωνία μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της ΕΕ για τον εφοδιασμό με φυσικό αέριο ενέχει μάλιστα τον κίνδυνο δημιουργίας στρεβλώσεων εντός της Ευρώπης, οι οποίες θα έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα των βιομηχανικών επιχειρήσεων.
Ειδικά για χώρες που δεν διαθέτουν τον απαραίτητο δημοσιονομικό χώρο για να βοηθήσουν τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά.
Το μόνο «άνοιγμα» που αποδέχεται η Κομισιόν, είναι η ενεργοποίηση της εθνικής ρήτρας διασφάλισης του Συμφώνου Σταθερότητας, που αφορά μόνο τις αμυντικές δαπάνες.
Ο επανεξοπλισμός της ΕΕ
Αλλά αυτό ενισχύει την ιδέα ότι για την ΕΕ, η άμυνα αξίζει περισσότερο από την ανάπτυξη, και αλλά από τις κοινωνικές ανάγκες, οι οποίες μέχρι σήμερα δεν έχουν θεωρηθεί ποτέ επαρκείς από την ΕΕ για να δικαιολογήσουν μια ήπια στάση στην εφαρμογή δημοσιονομικών περιορισμών.
Δυστυχώς , η ΕΕ φαίνεται να έχει καταλήξει στην επιλογή ότι ο επανεξοπλισμός, οι αμυντικές δαπάνες θα μπορούσαν να δημιουργήσουν περισσότερη ανάπτυξη.
Αυτό όμως θα είχε όμως σοβαρές κοινωνικές συνέπειες.
Δεν έχουν άλλωστε, όλες οι χώρες μέλη την ικανότητα ή την πρόθεση να συσσωρεύσουν πρόσθετο χρέος.
Ανεξάρτητα από το αν οι κανόνες το επιτρέπουν, το μεγαλύτερο χρέος εξακολουθεί να σημαίνει μια πιο δύσκολη πορεία προσαρμογής στην επόμενη ανανέωση του πολυετούς προϋπολογισμού. Η ευρωπαϊκή πρωτοβουλία υπέρ του επανεξοπλισμού θα ωφελήσει χώρες που έχουν δημοσιονομικό χώρο, ενώ παράλληλα να τιμωρήσει όσες δεν έχουν.
Θα αυξηθούν τελικά,οι αποκλίσεις μεταξύ των οικονομιών των χωρών μελών. Θα οδηγήσει σε μια ανισορροπία στις εσωτερικές σχέσεις εντός της ΕΕ.
Η Γερμανία για παράδειγμα, με τη μεταρρύθμιση του φρένου χρέους που ενέκρινε το γερμανικό κοινοβούλιο και το μεγαεπενδυτικό σχέδιο που ανακοίνωσε, θα μπορούσε να αυξήσει τις αμυντικές της δαπάνες ώστε να να ανακτήσει τον ηγεμονικό της ρόλο στον στρατιωτικό τομέα και – επομένως – στην εξωτερική πολιτική της ΕΕ, καθώς και στην οικονομία.
Όλα αυτά θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια πολύ διαφορετική Ευρώπη, με τη Γερμανία σε ακόμη πιο κεντρικό ρόλο…
