Ένα από τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα της τεχνολογίας ηλιακής ενέργειας είναι ότι οι ηλιακοί συλλέκτες απαιτούν πολύ χώρο – οπότε μία ενδιαφέρουσα πρόταση είναι η αξιοποίηση χώρου που μένει ανεκμετάλλευτος, όπως η επιφάνεια της θάλασσας, σύμφωνα με ερευνητές του Τechnische Universität Wien.
Το μεγάλο εμπόδιο σε αυτή την ιδέα είναι τα κύματα- ωστόσο, οι ερευνητές ανέπτυξαν μία πρωτοποριακή, μικρού βάρους δομή, που μπορεί να αξιοποιηθεί για την κατασκευή πλατφορμών τέτοιου τύπου μήκους εκατό μέτρων, που παραμένουν σταθερές στη θέση τους, ακόμα και υπό θαλασσοταραχή.
Όπως εξηγεί ο καθηγητής Μάρκους Χάιντερ, το «Heliofloat» στηρίζεται από ανοικτές συσκευές επίπλευσης/ πλωτήρες. «Εάν μια πλατφόρμα στηριζόταν απλά πάνω σε κλειστά κοντέινερ γεμάτα αέρα, το σχέδιο θα ήταν πολύ βαρύ και συμπαγές για να μπορεί να αντέξει σε μεγάλα κύματα».
Ωστόσο, οι πλωτήρες αντιστοιχούν σε στραμμένα προς τα κάτω «βαρέλια» από μαλακά, εύκαμπτα υλικά που επιπλέον στο νερό. Το πάνω μέρος περιέχει αέρα, που επιτρέπει στο βαρέλι να επιπλέει, ωστόσο ο αέρας έχει απευθείας επαφή με το νερό κάτω. Δεν υπάρχει κλειστό στρώμα αέρα, αλλά μια «στήλη» αέρα πάνω από το νερό, που λειτουργεί αντικραδασμικά, ενώ τα μαλακά τοιχώματα των βαρελιών απορροφούν τις μικρές, οριζόντιες πιέσεις.
Το Heliofloat στηρίζεται από αρκετούς τέτοιους πλωτήρες, κάτω από μια μεγάλη πλατφόρμα. Όταν η τοποθέτησή τους είναι η σωστή, τα κύματα ανεβοκατεβαίνουν κάτω από το Heliofloat χωρίς να επηρεάζουν σημαντικά την πλατφόρμα, η οποία μπορεί να πλέει με σταθερότητα, αντί να κινείται ανεξέλεγκτα και να σπάει, όπως θα συνέβαινε εάν χρησιμοποιούνταν συμβατικοί πλωτήρες.
Το σχέδιο αυτό θα επέτρεπε τη δημιουργία πλατφορμών – ηλιακών συλλεκτών μεγέθους γηπέδου ποδοσφαίρου με ευκολία, ανοίγοντας τον δρόμο για πλωτές εγκαταστάσεις μεγάλου μεγέθους, δυνατοτήτων και ρόλων- από υδροπονικές εφαρμογές μέχρι εργοστάσια αφαλάτωσης, ακόμα και (στο πιο μακρινό μέλλον) σπίτια.
