Μια ανάσα από την κατάκτηση του Μουντιάλ βρίσκεται η Κροατία. Η μικρή χώρα «παράγει» πλήθος κορυφαίων παικτών και θεωρείται γίγαντας του ποδοσφαίρου. Έχει ωστόσο στο ενεργητικό της και πλήθος ποδοσφαιρικών σκανδάλων.
Για να κατακτήσεις το Μουντιάλ πρέπει να τα κάνεις όλα ή σχεδόν όλα σωστά. Στην περίπτωση της Εθνικής Κροατίας ισχύει όμως το αντίθετο. Καμία άλλη εθνική ποδοσφαιρική ομοσπονδία δεν αντιμετωπίζει τόσο πολλά εσωτερικά προβλήματα όσα η κροατική, δεν έχει τόσες αντιπαραθέσεις με τις ποδοσφαιρικές ομάδες της χώρας ή ακόμη και με τους οπαδούς της εθνικής. Με αυτά τα δεδομένα η επιτυχία των παικτών με την καρό φανέλα, όσο εντυπωσιακή κι αν είναι, προκαλεί πολλά ερωτήματα.
Για να κατανόησει κάποιος το κροατικό ποδόσφαιρο θα πρέπει να ασχοληθεί με τη Ντιναμό Ζάγκρεμπ. Η ομάδα της πρωτεύουσας θεωρείται φυτώριο για την αφρόκρεμα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Ενδεικτικό ότι το «Διεθνές Κέντρο Αθλητικών Σπουδών» στην Ελβετία ανέδειξε την Ντιναμό Ζάγκρεμπ ως την τέταρτη «παραγωγό» παικτών πρώτης κατηγορίας στην Ευρώπη. Η ομάδα θεωρείται Μέκκα για τους κυνηγούς ταλέντων και μια μηχανή που παράγει χρήμα.
Το «Μοντέλο Ντιναμό»
Η λεγόμενη «χρυσή γενιά» των Μπόμπαν, Σούκερ και Μπόκσιτς, που εκτόξευσε το αντιπροσωπευτικό κροατικό συγκρότημα στην τρίτη θέση του Μουντιάλ της Γαλλίας το 1998, χρωστούσε την κλάση της ακριβώς σε αυτή την τακτική: ανακαλύπτω, προπονώ, πουλώ. Νεαροί ταλαντούχοι παίκτες από την επαρχία πήγαιναν στη Ντιναμό για να εξελιχθούν σε κορυφαίους παίκτες και παραχωρούνταν για ορισμένο διάστημα σε κάποια ομάδα του κροατικού πρωταθλήματος. Μετά από λίγα χρόνια αναχωρούσαν για τις καλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες σε Αγγλία, Ισπανία και Ιταλία.
«Νονός» αυτού του συστήματος θεωρείται ο Ζντράβκο Μάμιτς, ο πρώην πρόεδρος της Ντιναμό Ζάγκρεμπ, ο οποίος λίγο πριν την έναρξη του Μουντιάλ της Ρωσίας διέφυγε στην Βοσνία-Ερζεγοβίνη μετά από καταδίκη ενώπιον κροατικού δικαστηρίου για παράνομο πλουτισμό, φοροδιαφυγή και άλλες αξιόποινες πράξεις. Ο άνθρωπος που ξεκίνησε από πωλητής μαξιλαριών φελιζόλ στις κερκίδες του γηπέδου της Ντιναμό φέρεται να εισέπραττε το 20% του ετήσιου μισθού παικτών που παίζουν σε μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες. Όχι άπαξ, αλλά όσα χρόνια ο παίκτης παίζει στα γήπεδα. Στους παίκτες αυτούς συγκαταλέγονται οι Μόντριτς, Μαντζούκιτς και Λόβρεν.
Απομένει μόνο ένα βήμα για τον μεγάλο θρίαμβο
Παρά τις αντιδράσεις ακόμα και μεταξύ των πιο φανατικών φιλάθλων της εθνικής Κροατίας, αλλά και των κροατικών ομάδων που απορρίπτουν το «μοντέλο» Ντιναμό», οι περισσότεροι από τέσσερα εκατομμύρια Κροάτες στηρίζουν ολόψυχα το αντιπροσωπευτικό τους συγκρότημα. Ο πρώτος πρόεδρος της ανεξάρτητης Κροατίας Φράνιο Τούτζμαν έδινε μεγάλη σημασία στις αθλητικές διακρίσεις της εθνικής και κατάφερε να πείσει την πλειονότητα των Κροατών να παραλληλίσουν τις προσπάθειες για μια ανεξάρτητη και ισχυρή χώρα με τον αγώνα της εθνικής για διεθνείς ποδοσφαιρικές διακρίσεις.
Ακόμα και σήμερα το λόμπι της Ντιναμό, που ξεκίνησε επί Τούτζμαν και συνεχίζεται ακόμα και σήμερα, οδηγεί σε μια παντοδυναμία του Ζάγκρεμπ και έτσι μια νίκη άλλη ομάδας στο πρωτάθλημα είναι σχεδόν αδιανόητη από τη στιγμή που η Ντιναμό απορροφά κάθε νέο, ταλαντούχο παίκτη που εμφανίζεται στο χάρτη του εθνικού πρωταθλήματος.
Υπό αυτές τις συνθήκες θεωρείται σχεδόν θαύμα ότι η Κροατία έφθασε στον τελικό του Μουντιάλ της Ρωσίας με έναν σχεδόν άγνωστο προπονητή, ο οποίος κατάφερε να δημιουργήσει μια ομάδα από μεμονωμένες μονάδες. Η γλώσσα του σώματος αυτή της εθνικής δείχνει ότι οι παίκτες θέλουν περισσότερα. Απομένει μόνο ένα βήμα για τον μεγάλο θρίαμβο. Αν τα καταφέρει αύριο η Κροατία, θα είναι η πρώτη μικρή χώρα που κατακτά το τρόπαιο μετά την Ουρουγουάη το 1930. Παρά το χάος που επικρατεί στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι εντός Κροατίας.
