Skip to main content

Πετρούνιας: «Πίστευα στο χρυσό, αλλά δεν ήμουν σίγουρος»

Ανακουφισμένος και εμφανώς χαρούμενος από τη νέα συγκλονιστική του εμφάνιση σε κορυφαία διοργάνωση παρουσιάστηκε στις δηλώσεις του ο Λευτέρης Πετρούνιας, λίγη ώρα μετά το χρυσό μετάλλιο που πανηγύρισε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ντόχα. 

Αφού παραδέχθηκε πως ήταν ανήσυχος έως ότου ανακοινωθεί η βαθμολογία του κυριότερου αντιπάλου του, του Βραζιλιάνου Ζανέτι, ο «άρχοντας των κρίκων» τόνισε πως «τελικά δεν γινόταν να χάσω αυτή τη διοργάνωση!» 

«Δεν ήμουν ίγουρος νικητής μετά το πρόγραμμα και τη βαθμολογία που πήρα. Είδα την αυτοπεποίθησή μου να ανεβαίνει βλέποντας ότι είχα υψηλότερη βαθμολογία από ό,τι στον προκριματικό, πίστευα ότι θα έπαιρνα το χρυσό μετάλλιο, ωστόσο ήμουν λίγο ανήσυχος για τον βαθμό που θα έπαιρνε ο Ζανέτι, ο οποίος έκανε επίσης πολύ καλό πρόγραμμα», δήλωσε ο τρις παγκόσμιος πρωταθλητής στη μικτή ζώνη και συνέχισε:

«Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τη νίκη σ΄ ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα. Είχα καλούς ανταγωνιστές. Ο Λοντάντιο είναι νέος, με “καθαρές” εκτελέσεις, ο Ζανέτι με έχει κερδίσει πολλές φορές και τον έχω κερδίσει πολλές φορές, γι’ αυτό δεν μπορείς να ξέρεις τι θα συμβεί», πρόσθεσε.

Ο 27χρονος «άρχοντας των κρίκων», κάτοχος πια ενός μοναδικού «three peat» στον 21ο αιώνα, εξήγησε πως ο  έντονος πόνος στον αριστερό ώμο, που θα τον οδηγήσει στο χειρουργείο το πρωί της Δευτέρας (05/11), ήταν το στοιχείο που έκανε μοναδικό τον τρίτο συνεχή παγκόσμιο τίτλο του.

«Μετά την εμφάνισή μου σκέφτηκα ότι δεν θα ήταν δυνατόν να το χάσω όλο αυτό… Είναι αρκετά τρελό αυτό που συνέβη, αλλά είδαμε όλοι το αποτέλεσμα. Τελικά δεν θα γινόταν να χάσω αυτή τη διοργάνωση», υπογράμμισε.

Όσο για το πρόγραμμά του; «Τη Δευτέρα, στις 07:15 το πρωί, μπαίνω στο χειρουργείο. Αυτό δεν αλλάζει. Πριν από τον τελικό έλεγα ότι “είναι η τελευταία φορά που θα έχω αυτόν τον πόνο στον αριστερό ώμο, θα μπω λοιπόν απολαύσω τον αγώνα, πράγμα το οποίο και έκανα!

Φοβάμαι λίγο την επέμβαση γιατί δεν έχω χειρουργηθεί στον ώμο άλλη φορά, αλλά ανυπομονώ να γίνει, γιατί κουβαλάω αυτόν τον πόνο εδώ και δέκα μήνες και δεν αντέχω άλλο…».