Από την έντυπη έκδοση
«Κομματικούς στρατούς εμείς δεν έχουμε, εθελοντές που αγωνιούν για τη χώρα μας και θέλουν να προσφέρουν διαθέτουμε…», τονίζει ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης στη συνέντευξή του στη «Ναυτεμπορική» και δηλώνει τη βεβαιότητά του για την ανάδειξη του κόμματός του ως τρίτης δύναμης στον πολιτικό χάρτη.
Κύριε Θεοδωράκη, ας αρχίσουμε από το «πρόσωπο» του Ποταμιού. Στα ψηφοδέλτιά του στεγάζονται από πεπεισμένοι σοσιαλδημοκράτες-κεντροαριστεροί έως ένθερμοι θιασώτες του φιλελευθερισμού. Είστε ο ΣΥΡΙΖΑ της «από εδώ πλευράς» όπως λένε κάποιοι ή μια «νέα ΔΗΜΑΡ» όπως σας καταλογίζει ο κ. Βενιζέλος;
«Αυτό λέγεται και πολιτική παραδοξολογία. Να απευθύνει ο κ. Βενιζέλος ταμπέλες. Είναι συμπαραγωγός του μεγάλου θυμού του ελληνικού λαού για όσα έκανε με τον κ. Σαμαρά. Δεν ανεχθήκαμε εμείς την ακροδεξιά και τους Μπαλτάκους, δεν είμαστε εμείς οι θλιβεροί διαπραγματευτές με τους δανειστές στα Παρίσια, δεν ασκήσαμε αυτές τις πολιτικές, είναι οι δυο τους που έχουν σοκάρει τον δημοκρατικό κόσμο. Αντί να μοιράζει, λοιπόν, πλαστές ταυτότητες για μας, ας κοιτάξει την ταυτότητα του δικού του κόμματος. Το πήρε με εκατομμύρια ψηφοφόρους και του έχουν μείνει κάποιες δεκάδες χιλιάδες. Η αυτοκριτική, ξέρετε, δεν είναι αρρώστια, ενίοτε θεραπεύει κιόλας. Ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι, που άνοιξε την αγκάλη του να δεχθεί ακόμη και ανεξάρτητους Ελληνες, τα αγήματα του Τσοχατζόπουλου και τις μεγάλες “μορφές” των συντεχνιών, που έχουν συμβάλει στη χρεοκοπία της χώρας, ας φτιάξει έναν καθρέφτη, μεγάλο καθρέφτη, ίσως του χρειαστεί. Ως πολιτικό θέαμα αυτή η προσπάθεια να χτυπηθεί το Ποτάμι είναι κωμική, μοιάζει με επιθεώρηση. Είμαστε ένα ανοιχτό ευρωπαϊκό κίνημα, που συσπειρώνει φιλελεύθερους προοδευτικούς, οικολόγους, αριστερούς μεταρρυθμιστές και σοσιαλδημοκράτες σε μια μεγάλη προσπάθεια να αλλάξουμε τη χώρα, χωρίς να την γκρεμίσουμε. Αυτή είναι η δική μας ταυτότητα και τη δείχνουμε περήφανα και με σιγουριά».
Σε ποια βάση μπορούν να συνευρεθούν αυτές οι διαφορετικές απόψεις, αντιλήψεις και θέσεις που μεταφέρουν στο Ποτάμι όσοι συμπεριλαμβάνονται στους συνδυασμούς του;
«Εχω μιλήσει για συνωμοσία του καλού… Δεν είμαστε πλέον χθεσινοί. Βρεθήκαμε, συζητήσαμε, συμφωνήσαμε και αποφασίσαμε. Δεν κάνουμε ένα Ποτάμι με συνιστώσες, έχουμε αρχές, θέσεις και όσοι έρχονται αυτές τις αρχές και θέσεις ακολουθούν. Οι προτάσεις μας για τα προβλήματα της χώρας είναι προϊόν συνθέσεων μηνών και μάλιστα από σημαντικούς ανθρώπους, που δεν έχουν καμιά σχέση με τα παλιά κόμματα και τη σημερινή χρεοκοπία. Προσωπικότητες από τα πεδία της πραγματικής δημιουργίας, από το επιχειρείν, ακαδημαϊκούς με περγαμηνές στα ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, αγρότες. Ολοι αυτοί δεν ψάχνουν μια θέση στο Δημόσιο για να βολευτούν, σπεύδουν να καταθέσουν τις γνώσεις και τη ζωντάνια τους για να βγει η χώρα από αυτή τη μεγάλη περιπέτεια…».
Δικά σας λόγια: «Είμαστε πολιτικοί της πραγματικότητας». Τι σημαίνει αυτό; Δεν αναγνωρίζετε κανέναν ρόλο, δεν αποδίδετε καμία σημασία στην ιδεολογία; Η πολιτική είναι για εσάς απλώς μια επιλογή μεταξύ καλών και καλύτερων τεχνοκρατικών λύσεων;
«Πολιτική είναι υπηρεσία στον λαό. Συνθέσεις για να διορθώσεις αυτά, που πλήγωσαν τη χώρα σου, να απελευθερωθεί από την ομηρία αγκυλώσεων, συντεχνιακών συμφερόντων, χρεοκοπημένων στερεοτύπων. Πολιτική είναι ένας έντιμος φιλελεύθερος με έναν μεταρρυθμιστή αριστερό να μπορούν να συμφωνήσουν στα 10 και ας διαφωνούν στο 11ο. Και στο τελευταίο που διαφωνούμε θα βρούμε τη χρυσή τομή. Τα παλιά κόμματα υπάρχουν ως γραφεία ευρέσεως εργασίας των δικών τους παιδιών στο Δημόσιο. Γι’ αυτό αρνούνται πεισματικά να κάνουν τις πραγματικές αλλαγές. Εμείς δεν διαθέτουμε κομματικούς στρατούς… Δεν παριστάνουμε τους εφευρέτες της πολιτικής, αλλά πιστεύουμε ότι πρέπει να επιστρέψει εκεί που ανήκει. Στην προσφορά, στην ανιδιοτέλεια και τη δράση, στις ιδέες και τη δημιουργία».
Επειτα από έξι χρόνια ύφεσης και τέσσερα σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής, ποιες είναι οι προτεραιότητες που θέτει το Ποτάμι για την πορεία της χώρας;
«Να συνεννοηθούμε κατ’ αρχάς… Το Ποτάμι έχει θέσει πέντε μεγάλες προτεραιότητες. Για μας πρώτα απ’ όλα είναι αδιαπραγμάτευτη η ευρωπαϊκή μας προοπτική. Το ευρώ είναι το νόμισμά μας. Δεν το διακινδυνεύουμε και δεν θα ρίξουμε την Ελλάδα στο περιθώριο. Θέλουμε να αλλάξουμε την πολιτική για την Ελλάδα, να φύγουμε από μια διακυβέρνηση που ποτέ, μα ποτέ, δεν διαπραγματεύθηκε με τους δανειστές. Να φτιάξουμε ένα εθνικό σχέδιο και να το συζητήσουμε μαζί τους. Ηδη συζητούνται αλλαγές στην Ευρώπη για τον Νότο. Και εμείς πρέπει να είμαστε εκεί. Αλλα όχι τρομοκρατημένοι στις διαπραγματεύσεις, όπως έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, άλλα ούτε με τις παλαβομάρες αυτών που ονειρεύονται ότι η παγκόσμια επανάσταση θα ξεκινήσει από την Αθήνα».
Καλός ο λόγος για μεταρρυθμίσεις, αλλά πώς επιτυγχάνονται σε μια χώρα που δοκιμάσθηκε τα προηγούμενα χρόνια; Πώς θα υποστηριχθούν από μια κοινωνία καθημαγμένη;
Να σας αντιστρέψω το ερώτημα; Πως μπορούν να εμπνεύσουν μια κοινωνία άνθρωποι, που έχουν βαριά ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση. Αυτοί, που χρησιμοποίησαν το δημόσιο ως κομματικό τρόπαιο. Είναι οι ίδιοι, που ευθύνονται. Τους βλέπει ο ελληνικός λαός να ανακυκλώνονται από κόμμα σε κόμμα. Και στον αντίποδα πως μπορούν να γίνουν όλα αυτά από κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν να επιστρέψουμε στις πολιτικές, που μας κατέστρεψαν. Το ίδιο το ερώτημα σας δίνει και την απάντηση. Η χώρα χρειάζεται νέους ανθρώπους, δημιουργικούς πρωταγωνιστές. Κομματικούς στρατούς εμείς δεν έχουμε, εθελοντές που αγωνιούν για τη χώρα μας και θέλουν να προσφέρουν διαθέτουμε…
Και πάλι δικά σας λόγια: «Δικαιοσύνη – Εργασία – Παιδεία». Και δικό σας το τρίπτυχο: «Δουλειές- δουλειές- δουλειές». Αλήθεια, ωραία ρητορική, αλλά πώς επιτυγχάνονται πρακτικά;
«Γιατί δεν μπαίνουν όσοι μας κατηγορούν στο Ποτάμι, στο σάιτ μας, να δουν τις θέσεις μας για την ανάπτυξη, για τη Δικαιοσύνη, για την παιδεία, αναλυτικά, με προτάσεις ρεαλιστικές και εφικτές. Στου Κακογιάννη παρουσιάσαμε την πιο πλήρη πρόταση για τις αλλαγές στη Δημόσια Διοίκηση που έχει κάνει ποτέ κάποιο κόμμα. Η χώρα χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο για την επόμενη μέρα, με συνεννοήσεις και ενεργοποίηση όλων των δημιουργικών δυνάμεων. Η ερώτησή σας υποκρύπτει μια απογοήτευση ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει εδώ πέρα. Εμείς είμαστε αθεράπευτα αισιόδοξοι. Η χώρα αυτή έχει πλούτο, πλεονεκτήματα, διαθέτει δυνάμεις που μπορούν να την πάνε μπροστά. Τα παλιά κόμματα είχαν όλη τη χρονική άνεση και τα χρήματα να εκσυγχρονίσουν τη Δημόσια Διοίκηση, το Φορολογικό Σύστημα, τη Δικαιοσύνη, την Παιδεία και σπατάλησαν χρόνο και χρήματα για τα δικά τους πάρτι. Σήμερα τι ακούμε; Ο ένας μιλάει για δουλειές και εννοεί διορισμούς στο Δημόσιο, ο άλλος για ανάπτυξη και κοιτάει πώς θα δώσει έργα στους κολλητούς του να διορίσουν και κάποιον δικό του. Ετσι σίγουρα δεν πάμε πουθενά. Να αλλάξουμε ρότα θέλουμε».
Αλήθεια, τι σημασία, ποιο περιεχόμενο αποδίδετε στον όρο «οικονομικός πατριωτισμός»; Πιστεύετε ότι θα βρείτε ευήκοα ώτα;
«Αλήθεια, πώς μπορεί μια χώρα να βγει από τέτοια κρίση, χωρίς έναν νέο πατριωτισμό; Ολοι οι Ελληνες, κυρίως οι πλούσιοι, πρέπει να βάλουν πλάτη. Οφείλουμε, οφείλουν, να σκεφτούμε τι πατρίδα θα αφήσουμε στα παιδιά μας. Αλλά προσέξτε. Κανείς δεν θα το κάνει αν δεν διαμορφωθεί άλλη ατμόσφαιρα στη χώρα, νέα δυναμική, με σχέδιο και στρατηγική. Εχουμε συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς θα επιστρέψουν τα δισεκατομμύρια που έχουν φύγει στο εξωτερικό. Ζούμε όμως το απερίγραπτο. Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για εσωτερικό δανεισμό, τρομοκρατώντας και αυτούς που έμειναν, και η Νέα Δημοκρατία αφήνει ανέγγιχτο ένα διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό κράτος. Δεν έχουν καταφέρει να διαμορφώσουν ένα μόνιμο φορολογικό σύστημα – το πρώτο εργαλείο που χρειαζόταν η χώρα. Ποιος μπορεί να τους εμπιστευθεί;».
Εμειναν λίγες ημέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το Ποτάμι τρίτη δύναμη. Πώς θα διαχειριστείτε αυτή την εντολή, αυτή την ευθύνη που ίσως σας αναθέσουν οι πολίτες;
«Συνεννοήσεις, εξαντλητική διαπραγμάτευση για το πλαίσιο διακυβέρνησης και συμφωνία… Αλλά, όμως, να είμαστε ρεαλιστές. Για ποια τρίτη εντολή μιλάμε. Του 7% ή του 14%. Με ποιον εταίρο; Αυτόν που διαθέτει 145 βουλευτές ή με εκείνον που έχει 130; Οσο συναρπαστικό άθλημα είναι οι συνεργασίες, τόσο δύσκολο επίσης. Δεν αιθεροβατούμε. Ξέρουμε και τις δυσκολίες και τις ανάγκες. Και θα είμαστε εδώ την 26η Ιανουαρίου, με σχέδιο, προτάσεις. Το μεταρρυθμιστικό πρόβλημα της χώρας θέλει ορμή και ζωντάνια για να λυθεί. Νέα πρόσωπα, ικανούς, με περγαμηνές και σχέδιο. Ανακύκλωση φθαρμένων δεν είναι αποδεκτό πλαίσιο διαπραγμάτευσης. Δύσκολοι παίκτες. Να είστε βέβαιοι γι’ αυτό».
Συνεργασία με ποιους, πώς και σε ποια βάση; Ποια είναι τα προτάγματα που θέτει το Ποτάμι, προκειμένου να μετάσχει σε μια κυβέρνηση;
Σας είπα ήδη πέντε βασικούς άξονες πάνω στους οποίους μπορούμε να συμφωνήσουμε. Και πολλές προϋποθέσεις. Δεν θα συμφωνήσουμε πότε για παράδειγμα στις δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς να βολευτούν πολιτευτές, που απέτυχαν στις εκλογές η στελέχη, που έχουν αποτύχει. Το μεταρρυθμιστικό πρόβλημα της χωράς θέλει ορμή και ζωντάνια για να λυθεί. Νέα πρόσωπα, ικανούς, με περγαμηνές και σχέδιο, Ανακύκλωση φθαρμένων δεν είναι αποδεκτό πλαίσιο διαπραγμάτευσης.
Η εν αναστολή διαπραγμάτευση με την τρόικα και το ζήτημα της ρύθμισης τους χρέους είναι ζητήματα που θα επηρεάσουν στη λήψη της όποιας απόφασης λάβετε; Και πώς τα αντιμετωπίζετε στο Ποτάμι;
«Μονομερείς ενέργειες με την παρουσία του Ποταμιού δεν θα γίνουν. Μια σθεναρή συζήτηση όμως να αντιμετωπίσουμε την πρωτοφανή κρίση που ζει η χώρα μας, θα γίνει. Η Ευρώπη με ευθύνη των ελληνικών κυβερνήσεων έχει διαπράξει αδικίες σε βάρος των ελληνόφωνων πολιτών. Είναι ώρα να τις διορθώσουμε. Ας φύγουμε από τους μεσσίες. Καμιά μικρή δύναμη του 30% δεν μπορεί να διαπραγματευθεί για το κορυφαίο εθνικό θέμα σήμερα, την επιβίωση της χώρας. Χρειαζόμαστε σχέδιο, με ευρύτερες συμφωνίες και ικανά πρόσωπα, μια εθνική ομάδα, να διαπραγματευθεί το καλύτερο σενάριο για μας. Οι θαυματοποιοί των μπαλκονιών απλώς κοροϊδεύουν ανερυθρίαστα την Ελληνίδα και τον Ελληνα».
Αλήθεια, ποια θα ήταν για εσάς μια καλή κυβέρνηση; Αυτή η «Εθνική Ελλάδας» για την οποία κάνετε λόγο από ποιους θα συγκροτείται, με δεδομένο ότι η δυνατότητά σας εξαντλείται στον ορισμό των δικών σας στελεχών που θα συμμετάσχουν. Θα εγείρετε βέτο για στελέχη των δυνητικών κυβερνητικών εταίρων σας;
«Οπα, μια στάση εδώ. Πότε με ακούσατε να μιλάω για τους “δικούς μου”; Ούτε το έχετε ακούσει ούτε θα το ακούσετε. Τα συστήματα 4-2-1 Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη μας αφήνουν παγερά αδιάφορους, θα έλεγα μάλιστα ότι μας προκαλούν απέχθεια. Εμείς δεν θα πάμε με ατζέντα δικών μας για να μπορούν οι άλλοι να βάλουν τους δικούς τους. Ζήσαμε το προϊόν, έναν θλιβερό ανασχηματισμό. Δεν θα αποδεχθούμε Μπαλτάκους, λαϊκιστές, μαξιμαλιστές, παλαιοκομματικούς και ξεπερασμένους… Κριτήρια θα συζητήσουμε για την κάθε θέση και θα απαιτήσουμε να τοποθετηθούν οι καλύτεροι. Αν ο καλύτερος είναι έξω από τα κόμματα δεν μας αφορά».
Φαντάζεστε τον εαυτό σας αντιπρόεδρο μιας τέτοιας κυβέρνησης;
«Γιατί θεωρείται περίπου αδιανόητο ένα κόμμα που συγκυβερνά να μην έχει αντιπροεδρία; Επειδή ο κ. Βενιζέλος έχει ένα παθιασμένο φλερτ με τη θέση δεν σημαίνει ότι κατακτήθηκε μονιμότητα, έχουμε θέσφατο. Εχω δηλώσει από την αρχή ότι δεν με ενδιαφέρει ντε και καλά μια θέση στην κυβέρνηση. Τα προτάγματά μας είναι διαφορετικά και σας τα έχω ήδη εξηγήσει».
Η τραγική συγκυρία κι όσα συμβαίνουν στην Γαλλία επαναφέρουν στην ατζέντα, με ένταση και δραματικό τρόπο, όλα τα σχετιζόμενα ζητήματα με την πολυπολιτισμικότητα, την ανοχή στην διαφορετικότητα και την μετανάστευση. Τι λέτε, υπάρχει μια “ελληνική” η μια “ευρωπαϊκή απάντηση” σε όλα αυτά;
Υπάρχει μια ευρωπαϊκή απάντηση και οποίος επιχειρεί να μας πει το αντίθετο η ψεύδεται η έχει άγνοια. Η ανοχή στην διαφορετικότητα είναι κεκτημένο του ευρωπαϊκού πολιτισμού,όπως και η κανονικότητα. Άλλο πράγμα να σέβεσαι την πίστη του άλλου, το χρώμα, τον πολιτισμό του, άλλο να λες ότι η χωρά μας είναι μπάτε σκύλοι αλέστε. Άλλο πράγμα να θεωρείς ότι στα παιδιά, που γεννήθηκαν και σπούδασαν εδώ, πρέπει να τους δώσουμε ιθαγένεια και άλλο να θεωρείς ότι αυτή η μικρή και σε κρίση χώρα μπορεί να θρέψει όλο τον κόσμο. Με σόκαρε η δήλωση του πρωθυπουργού, που συνέδεσε το μεταναστευτικό με το φονικό στο Παρίσι. Δείχνει ότι δεν έχει αντιληφθεί το μεγάλο ποδοβόλημα στην Ευρώπη, τι ακριβώς βιώνουμε σήμερα. Εξ ίσου σοκάρει όμως και η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ, ανοίξτε τα σύνορα, καταργείστε την ΦΡΟΝΤΕΧ και τους ελέγχους.
Συνέντευξη στον ΔΗΜΗΤΡΗ Η. ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ – [email protected]
