Το ένθετο περιοδικό της Süddeutsche Zeitung δημοσιεύει μεγάλο αφιέρωμα για τη συμπλήρωση 10 ετών από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τη σφαίρα του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα.
«Στην Αθήνα σκοτώθηκε πριν από δέκα χρόνια ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος από τη σφαίρα ενός αστυνομικού. Αυτός ο πυροβολισμός ώθησε τους Έλληνες να βγουν στους δρόμους –και αλλάζει τη χώρα μέχρι σήμερα», γράφει το περιοδικό της εφημερίδας του Μονάχου.
Οι δύο γερμανίδες συντάκτριες του άρθρου, που ταξίδεψαν πολλές φορές στην Ελλάδα ερευνώντας την υπόθεση Γρηγορόπουλου, περιγράφουν με λεπτομέρεια τις συνθήκες δολοφονίας του νεαρού Αλέξανδρου εκείνο το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008 στα Εξάρχεια. Θυμίζουν πως έπεσε νεκρός από τη σφαίρα που τον βρήκε στον θώρακα κι ενώ στο πλευρό του βρισκόταν ο στενός του φίλος Νίκος Ρωμανός. Και αναφέρουν ότι «δύο άνδρες με σκούρη μπλε στολή εμφανίζονται. Κρατούν τα πιστόλια τους σε θέση βολής και τα ξαναβάζουν αργά στη θήκη, κάνουν μεταβολή και φεύγουν. Οι αστυνομικοί Επαμεινώνδας Κορκονέας, (τότε) 37 ετών, και Βασίλης Σαραλιώτης, 30 ετών. Ο άνθρωπος που πυροβόλησε και ο συνεργός του», γράφει το γερμανικό περιοδικό και συνεχίζει: «Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, 15 ετών, μαθητής ιδιωτικού σχολείου και γιος μιας ευηπόληπτης αθηναϊκής οικογένειας πεθαίνει στις 6 Δεκεμβρίου 2008 κατά τις 21:10 ενώ βρίσκεται καθοδόν για το νοσοκομείο. Η σφαίρα τον βρήκε στην καρδιά».
Το δημοσίευμα επισημαίνει ότι «κάθε χώρα έχει τους δικούς της νεκρούς: θύματα που γράφουν ιστορία επειδή ο θάνατός τους προκαλεί έναν σπινθήρα στους συνανθρώπους τους. Σε αυτά προστίθενται και οι δράστες, οι οποίοι συγκεντρώνουν πάνω τους την οργή των μαζών και στις πράξεις τους αντικατοπτρίζονται οι αντιπαραθέσεις της κοινωνίας ολόκληρης: Κράτος εναντίον πολιτών. Μονοπώλιο της βίας απέναντι στην ανάγκη για προστασία. Εγκλήματα σαν αυτό μπορούν να επισπεύσουν την εκδήλωση πολιτικών κινημάτων, κάποιες φορές επιτρέπουν στην κοινωνία μιας χώρας να ακολουθήσει έναν νέο δρόμο. […] Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ριζοσπαστικοποίησε τον καλύτερό του φίλο Νίκο Ρωμανό, πολιτικοποίησε τη νεολαία και προκάλεσε την εκδήλωση της οργής των πολιτών κατά της κυβέρνησής τους, άλλαξε μια ολόκληρη χώρα. Την αλλάζει μέχρι σήμερα».
«Ο Αλέξανδρος έχει γίνει σύμβολο»
Το περιοδικό σχολιάζει ότι «οι πυροβολισμοί πάνω στον Αλέξανδρο έπληξαν μια ήδη κλονισμένη χώρα. Μόλις 12 εβδομάδες νωρίτερα είχε χρεοκοπήσει η Lehman Brothers και πολλοί Έλληνες διαισθάνθηκαν ότι θα τους έπληττε μια οικονομική κρίση. Από […] το 1975 τα κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία, το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ και η συντηρητική Νέα Δημοκρατία, διόγκωσαν το κράτος με δημόσιους υπαλλήλους και έφτιαξαν ένα γιγάντιο σύστημα εξαρτήσεων, στο οποίο η αφοσίωση μπορούσε να εξαγοραστεί με μίζες ή υψηλόβαθμες θέσεις στα πεδία της πολιτικής και της οικονομίας. […[ Όμως αυτά τα χρόνια του άρτου και των θεαμάτων απλά συγκάλυπταν τα δομικά λάθη του πολιτικού συστήματος».
Το δημοσίευμα αμφισβητεί ευθέως την πάγια υπερασπιστική γραμμή του Επαμεινώνδα Κορκονέα. «Το ότι ο Κορκονέας έπρεπε πράγματι να φοβάται για τη ζωή του είναι δύσκολο να το διανοηθεί κανείς, εφόσον γνωρίζει τι συνέβη εκείνη τη νύχτα σύμφωνα με τη δικογραφία», σημειώνουν οι συντάκτριες.
Όπως γράφουν, «ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έχει γίνει σύμβολο. Για το τι ακριβώς συμβολίζει διατυπώνονται ακόμη και σήμερα, 10χρόνια μετά τον θάνατό του, πολύ διαφορετικές απόψεις στην ελληνική κοινωνία. […] ‘Για τη συντηρητική μερίδα της κοινωνίας ο Αλέξανδρος και ο Νίκος δεν ήταν πλέον θύματα, αλλά δύο μπαχαλάκηδες – αυτό δεν άλλαξε ούτε με τη δικαστική απόφαση’, λέει η Ζωή Κωνσταντοπούλου», συνήγορος πολιτικής αγωγής της οικογένειας Γρηγορόπουλου. Όπως επισημαίνει το περιοδικό, σύμφωνα με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου «ο Αλέξανδρος είναι θύμα της κρατικής βίας και μιας αστυνομίας στην οποία έχουν παρεισφρήσει ακροδεξιοί, αλλά κυρίως θύμα δύο δολοφόνων σε εντεταλμένη υπηρεσία».
Σύμφωνα με το περιοδικό της SZ, «η Ελλάδα βίωσε μετά την 6η Δεκεμβρίου 2008 μια πολιτικοποίηση κατά της πολιτικής, πέρα από κομματικά σύνορα και γενιές. Το θέμα δεν ήταν πλέον μόνο η αστυνομική βία. Ξαφνικά ήταν τα πάντα, η συντηρητική κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, τα αιτήματα για ισότητα εκπαιδευτικών ευκαιριών και σταθερές συντάξεις, η αυξανόμενη ανεργία στους νέους και όλο το σύστημα διεφθαρμένων πολιτικών και βιομηχάνων που φοροδιαφεύγουν, όλα αυτά που οδήγησαν τη χώρα στην οικονομική κρίση. Και η πολιτικοποίηση δεν κράτησε μόνο ημέρες ή εβδομάδες, αλλά κρατά μέχρι σήμερα».
