Skip to main content

Α. Σκέρτσος: Ο ομόφυλος σεξουαλικός προσανατολισμός δεν είναι έγκλημα

(ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSI)

«Σήμερα, από την ακρόαση φορέων αυτό το οποίο προέκυψε είναι, ότι το υπό συζήτηση θέμα δεν είναι έγκλημα, δεν είναι ψυχική νόσος, δεν είναι ψυχική απόκλιση»

«Η προστασία της ελευθερίας των ανθρώπων να επιλέγουν πως θα ζήσουν τη ζωή τους, αποτελεί καταστατική αρχή και αξία του συντάγματος μας και εμείς αυτό θέλουμε να υπηρετήσουμε», τόνισε ο υπουργός Επικρατείας, Άκης Σκέρτσος, κλείνοντας με την ομιλία του την πρώτη ανάγνωση του νομοσχεδίου, για την ισότητα στον γάμο, στις επιτροπές της Βουλής. Παράλληλα, πρόσθεσε ότι «ο ομόφυλος σεξουαλικός προσανατολισμός δεν είναι έγκλημα, δεν είναι κάτι για το οποίο κάποιος πρέπει να ντρέπεται».

Ο Άκης Σκέρτσος, για πρώτη φορά, από τότε που άνοιξε η συζήτηση του νομοσχεδίου για την ισότητα στο γάμο, έσπευσε να προειδοποιήσει ότι η ρητορική του μίσους και του ρατσισμού, είναι έγκλημα που διώκεται.

Γάμος ομόφυλων ζευγαριών: Ευρύτατη πλειοψηφία εξασφάλισε το νομοσχέδιο στις επιτροπές

«Σήμερα, από την ακρόαση φορέων αυτό το οποίο προέκυψε είναι, ότι το υπό συζήτηση θέμα δεν είναι έγκλημα, δεν είναι ψυχική νόσος, δεν είναι ψυχική απόκλιση και δεν δικαιολογείται σε καμία περίπτωση να εκφράζεται λόγος μισαλλόδοξος, απέναντι στους ανθρώπους που έχουν αυτόν τον σεξουαλικό προσανατολισμό», είπε ο υπουργός Επικρατείας και τόνισε πως «έγκλημα, είναι ο λόγος της μισαλλοδοξίας και διώκεται ποινικά και δεν θα έπρεπε να ακούγεται σε αυτή την αίθουσα».

Είχαν προηγηθεί δύο παρεμβάσεις που προκάλεσαν αντιδράσεις στην αίθουσα. Η μια του βουλευτή της «Νίκης» Νίκου Παπαδόπουλου που είπε πως το νομοσχέδιο θα μπορούσε να έχει το τίτλο « νομοσχέδιο των κίναιδων, νομοσχέδιο του γάμου των μαλθακών, ή νομοσχέδιο του γάμου των αρσενοκοίτων». Η άλλη παρέμβαση ήταν του βουλευτή της Ελληνικής Λύσης Παύλου Σαράκη που αναφέρθηκε στο αρκτικόλεξο LGBT+ άκρως προσβλητικά, αναγκάζοντας μάλιστα την πρόεδρο του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών Άννα Κωνσταντινίδη Απέργη να υπενθυμίσει πως υπάρχει και ένας κώδικας κοινοβουλευτικής δεοντολογίας που προστατεύει και την ταυτότητα φύλου και τον σεξουαλικό προσανατολισμό, όλα τα ατομικά και ανθρώπινα δικαιώματα, στο σύνολό τους. Κι αυτό οφείλουν να το σέβονται και να μην εκφράζονται ρητορικές μίσους και ρατσιστικός λόγος μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. «Κακοποιούμαστε έξω, μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο δεν θα κακοποιούμαστε», είπε η κ. Απέργη.

Ο υπουργός Επικρατείας απάντησε σε σημεία που τέθηκαν στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού διαλόγου, επί του νομοσχεδίου για την ισότητα στον πολιτικό γάμο, ως ακολούθως:

  1. Είναι αντισυνταγματικό το νομοσχέδιο; «Αρμόδια είναι η επιστημονική υπηρεσία της Βουλής να κρίνει αλλά αποτελεί πρόκληση, η συζήτηση να γίνεται ενώπιον δύο έγκριτων πανεπιστημιακών, την Κατερίνα Φουντεδάκη και τη Λίνα Παπαδοπούλου, που έχουν συμβάλλει διαχρονικά στη διαμόρφωση του οικογενειακού δικαίου στην Ελλάδα και στο συγκεκριμένο νομοθέτημα, και να τίθενται ζητήματα συνταγματικότητας», είπε ο υπουργός Επικρατείας και τόνισε πως οι διατάξεις του συντάγματος διαβάζονται συνδυαστικά και έτσι το κράτος δεν μπορεί να πει αν η οικογένεια που θα φτιάξει κάποιος θα είναι με παιδιά ή χωρίς παιδιά, την ώρα που το άρθρο 21 του Συντάγματος αναφέρει πως αν είσαι μητέρα, αν έχεις παιδιά, δικαιούσαι προστασίας. Εξάλλου ούτε στο Σύνταγμα ούτε και στους κοινούς νόμους δίνεται ο ορισμός της έννοιας οικογένειας. Ο θεσμός της οικογένειας προσδιορίζεται από την κοινωνική εμπειρία, είναι δυναμικός, δεν είναι στατικός. Το ίδιο δε το ΕΔΔΑ έχει νομολογήσει πως στο θεσμό της οικογένειας περιλαμβάνονται και τα ομόφυλα ζευγάρια. Πρέπει να θυμόμαστε επίσης ότι κάθε οικογένεια είναι θεμέλιο της συντήρησης και της προαγωγής του έθνους. Έτσι το αντιλαμβάνεται η Νέα Δημοκρατία.
  2. Γιατί δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί το θέμα με το Σύμφωνο Συμβίωσης; Κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε μια νέα διάκριση και ένα νέο παράλληλο οικογενειακό δίκαιο, για μια κατηγορία συνανθρώπων μας.
  3. Προκύπτουν ζητήματα με την παρένθετη κύηση και την ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή; Όχι, το νομοσχέδιο δεν αγγίζει από το πλαίσιο που έχει θεσπιστεί από το 2002 και λειτουργεί εδώ και 22 χρόνια την Ελλάδα, για την ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.
  4. Γιατί δεν περιλήφθηκε μια ρητή απαγόρευση, για τις κατηγορίες που δεν πρέπει να προσφύγουν στην ιατρικώς υποβοηθούμενη παραγωγή; Αυτό θα σήμαινε απαγόρευση σε γυναίκες μόνες ή και γυναίκες εντός γάμου, να προσφύγουν στην ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και αυτό είναι ένα δικαίωμα κατοχυρωμένο. ‘Αρα θα έμπαινε στο νόμο μια νέα διάκριση.
  5. Γιατί δεν υιοθέτησε η κυβέρνηση την πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ που είναι πιο προωθημένη, καθώς δίνει δικαίωμα και σε άνδρες, εντός και εκτός γάμου, να αξιοποιούν την παρένθετη μητρότητα; Η κυβέρνηση και η Νέα Δημοκρατία δεν πιστεύει ότι αυτό μπορεί να γίνει για λόγους βιολογίας και αυτό προβλέπει και το πλαίσιο που διέπει την ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Η αξιοποίηση του προβλέπεται για γυναίκες που δεν έχουν τη δυνατότητα, με ιατρική πιστοποίηση.
  6. Μπορεί το νομοσχέδιο να μην αγγίζει την ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή αλλά αυτό είναι κάτι που θα επεκταθεί νομοτελειακά, μέσω μιας δικαστικής απόφασης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Γιατί λοιπόν δεν τόλμησε να το κάνει το νομοσχέδιο; Γιατί μια τέτοια επέκταση είναι σχεδόν απίθανη διότι για να αναγνωρίζει το ΕΔΔΑ ότι υπάρχει παράνομη διάκριση, εξετάσει το consensus σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Όμως σήμερα υπάρχουν χώρες που δεν έχουν αναγνωρίσει την ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή ούτε καν στα ετερόφυλα ζευγάρια, όπως ισχύει στην Ελλάδα.
  7. Γιατί η κυβέρνηση έδωσε προτεραιότητα σε αυτή τη μεταρρύθμιση ενώ υπάρχουν άλλα πολύ σοβαρά προβλήματα που έχει η ελληνική κοινωνία; Τα προβλήματα που βιώνει η πλειοψηφία των πολιτών είναι πράγματι πολλά, είναι διαχρονικά, είναι διαρκή. Η κυβέρνηση δίνει μάχη για να μειώσει ανισότητες, εισοδηματικές, κοινωνικές, να φέρει την Ελλάδα πιο κοντά στους ευρωπαϊκούς μέσους όρους, να συγκλίνει. Όμως τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα δεν μπορούν να περιμένουν, πόσο μάλλον όταν έχουν κατοχυρωθεί εδώ και δεκαετίες στην υπόλοιπη Ευρώπη. Στη φιλελεύθερη δημοκρατία και το κράτος δικαίου, όταν εντοπίζονται προβλήματα ανισότητας, πρέπει να υπάρχει προστασία, ακόμη και για τα δικαιώματα του ενός.
  8. Κινδυνεύει η ανάπτυξη των παιδιών των ομόφυλων ζευγαριών; Ήταν ομόφωνη η θέση των επιστημονικών φορέων σήμερα ότι δεν έχει παρατηρηθεί μέχρι σήμερα ιατρικά, ερευνητικά, καμία στατιστική απόκλιση, μεταξύ παιδιών που μεγαλώνουν σε ομόφυλες οικογένειες και παιδιών που μεγαλώνουν σε ετερόφυλες οικογένειες, ως προς τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, την ακαδημαϊκή, την ψυχική, την κοινωνική τους ανάπτυξη. Η κυβέρνηση εμπιστεύθηκε την επιστημονική κοινότητα, προτού προχωρήσει σε αυτή την νομοθετική της παρέμβαση. Ίσα ίσα είναι καλύτερο ένα παιδί να μεγαλώνει με δύο γονείς αντί να μεγαλώνει με έναν, γιατί αυτό παρέχει μεγαλύτερη ασφάλεια σε αυτά τα παιδιά.
  9. Καταργείται η μητρότητα; Το νομοσχέδιο προστατεύει και την πατρότητα και την μητρότητα. Δεν υπάρχουν διαπιστευτήρια καλής ή επαρκούς γονεϊκότητας. Το νομοσχέδιο δεν θα στερήσει κανένα παιδί από την μητέρα του κα τον πατέρα του. Αντιθέτως, το σημερινό ισχύον νομοθετικό καθεστώς είναι αυτό που στερεί από ένα παιδί την πραγματική του μητέρα ή τον πραγματικό του δεύτερο πατέρα. Αυτό θέλει να σταματήσει το νομοσχέδιο.
  10. Το νομοσχέδιο αλλάζει την καθημερινότητα της κοινωνίας και των παιδιών; Καμία αλλαγή δεν προκύπτει ως προς τον αριθμό των φύλων. Τα φύλα είναι δύο: άνδρας , γυναίκα.
  11. Μπαίνει από την…πίσω πόρτα ο γονέας 1 και ο γονέας 2; Δεν εισάγεται κανένας τέτοιος όρος. Μια μητέρα, πριν το νομοσχέδιο, δεν μπορούσε να δηλώσει τη γέννηση του παιδιού της ενώ μπορούσε ο πατέρας, ο γιατρός ή ακόμα και κάποιος τυχαίος. Με το νομοσχέδιο προβλέπεται να κάνουν τη δήλωση και οι δύο γονείς.
  12. Γιατί το νομοσχέδιο μιλάει για γάμο ατόμων του ιδίου φύλου ή διαφορετικού φύλου και όχι για γάμο ανεξαρτήτως φύλου; Γιατί στην ελληνική έννομη τάξη αναγνωρίζει νομικά δύο φύλα. Η διατύπωση καλύπτει όλους τους πολίτες και δεν αποκλείει κανένα πρόσωπα από το γάμο, για ζητήματα που άπτονται του φύλου.
  13. Το νομοσχέδιο αποκλείει την τρανς κοινότητα; Το νομοσχέδιο εισάγει την ισότητα στο γάμο γενικώς. Από τη ρύθμιση αυτή καλύπτονται όλοι πολίτες. Εξάλλου στην Ελλάδα, από το 2017, παρέχεται η δυνατότητα, υπό προϋποθέσεις και έπειτα από δικαστική απόφαση να προχωρήσει κάποιος σε νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου ώστε να τροποποιήσει το φύλο που έχει καταχωρηθεί στα δημόσια έγγραφα με τη γέννησή του. Με το νομοσχέδιο καταργείται δε και η προϋπόθεση αγαμίας για την τροποποίηση του καταχωρημένου φύλου.
  14. Γιατί να μην αλλάζει το πιστοποιητικό γέννησης παιδιού, όταν ο γονέας του προβαίνει σε νομική αλλαγή φύλου; Γιατί το νομοσχέδιο δεν αφορά σε ζητήματα νομικής προστασίας και αναγνώρισης ταυτότητας φύλου. Το νομοσχέδιο αφορά την αναγνώριση του πολιτικού γάμου. Πέραν τούτου θα ήταν λάθος να επιτραπεί να αλλάζουν πιστοποιητικά γέννησης οι πολίτες αναδρομικά, είναι ιστορικά έγγραφα προσωπικά του παιδιού.
  15. Γιατί δεν επεκτείνεται η ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή στον μόνο άνδρα ή στα ομόφυλα ζευγάρια; Διότι στις πιο πολλές χώρες τις Ευρώπης, όπου επιτρέπεται η υιοθεσία για ομόφυλα ζευγάρια, δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στην ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, για ομόφυλα ζευγάρια. Η πρόσβαση στην ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, στην Ελλάδα συνδέεται με την αδυναμία μιας γυναίκας να κάνει παιδιά.
  16. Γιατί να μην μπορεί ένα ζευγάρι γυναικών να προσφύγει στην ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, αντί να πρέπει να πάρουν πρώτα διαζύγιο; Γιατί δεν επεκτείνεται η ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή σε ομόφυλα ζευγάρια. Γίνονται παρεμβάσεις λελογισμένες με βάση την κυρίαρχη ευρωπαϊκή τάση.
  17. Μετατρέπεται το τεκμήριο πατρότητας σε τεκμήριο γονεϊκότητας; Αυτό το ζήτημα αναφέρεται μόνο για τα ζευγάρια ομόφυλων γυναικών καθότι σε ομόφυλα ζευγάρια ανδρών, προφανώς δεν μπορεί να ισχύει αφού απαγορεύεται η ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.
  18. Γιατί να πρέπει να χρειάζονται μήνες και χρόνια για να μπορέσει ο ένας από τους δύο να υιοθετήσει το παιδί του άλλου; Αυτό ισχύει στην ΕΕ, όπου έχει θεσμοθετηθεί η ισότητα στην υιοθεσία. Είναι ασφαλιστικές δικλείδες που πρέπει να πληρούνται, για το καλό των παιδιών.