Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ιούνιος 2016. Τουλάχιστον έξι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας σφοδρών βροχοπτώσεων και υπερχείλισης υδάτων στην περιφέρεια της Κάτω Βαυαρίας. Παρότι είχε εκδοθεί προειδοποίηση, η σφοδρότητα της κακοκαιρίας αιφνιδίασε τις αρχές. Κανείς δεν είχε υπολογίσει τόσο μεγάλη ορμητικότητα.
Σεπτέμβριος 2017. Τουλάχιστον έξι νεκροί σε εκτεταμένες πλημμύρες στο Λιβόρνο της Ιταλίας.
Νοέμβριος 2017. Δυτική Αττική. Υπερδιπλάσιοι νεκροί από τις δύο μπόρες στις παραπάνω ευρωπαϊκές χώρες. Η «μανία της φύσης», τα «ακραία καιρικά φαινόμενα», της κλιματικής αλλαγής τα θλιβερά επόμενα. Ισχύουν γενικά, αλλά η εστίαση σ’ αυτά υποκρύπτει μια σιωπηρή αποδοχή της απώλειας ζωής ως φυσικό φαινόμενο.
Η φύση είχε προειδοποιήσει. Ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας Δημήτρης Παπανικολάου για τη Μάνδρα σε μεταπτυχιακό μάθημα είχε μιλήσει. «Την είχαμε επιλέξει ως μια από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις, όπου η ανθρώπινη παρέμβαση και η άγνοια ή η αδιαφορία ή η μη γνώση ήταν εγκληματικού χαρακτήρα… Υπήρχε αρκετά χιλιόμετρα βόρεια της Μάνδρας μια ορεινή περιοχή με ένα δίκτυο από μικρά ποτάμια που ενώνονται και κάνουν ένα μεγαλύτερο χείμαρρο, ο οποίος είχε μπαζωθεί επί μήκους πάνω από 500 μέτρα. Το τραγικό ήταν ότι ένα μεγάλο κομμάτι του μπαζώματος και του κλεισίματος, στο πιο στενό σημείο, ήταν μερικά στρέμματα όπου έφτιαξε ο δήμος χώρο αμαξοστασίου και επισκευών, παραδίπλα ήταν ένα σούπερ μάρκετ, που είχαν κλείσει ακριβώς όλη τη δίοδο (του νερού)», χωρίς να διαμορφώσουν μια τεχνητή ροή.
Στην ακραία τιμή (βροχόπτωσης) το χάος καραδοκεί και ο εισαγγελέας ψάχνει τεκμήρια αυθαιρεσίας στα λασπόνερα να βρει. Πόσο ακραία ήταν πια τα καιρικά φαινόμενα;
Μια μπόρα και θρηνεί η χώρα. Τα αντιπλημμυρικά και οι αναγκαίες υποδομές περνούν από του κόστους τις διατομές και ξεχνιούνται μετά τις οιμωγές.
Τόσοι νεκροί. Υγρή θλίψη. Ρευστές οι λέξεις, τις παίρνει το ποτάμι, μα δεν πλύνουν αδυναμίες. Κάθε φορά κάτι τρέχει. Όλες οι κινήσεις στάσεις, η ίδια στάση όλες τους και ο χρόνος πόνος.
