Από την έντυπη έκδοση
Της Ζωρζέτ Ζολώτα
[email protected]
Ατέρμονη δείχνει να είναι η μάχη των οικονομιών κατά της πανδημίας της νόσου Covid-19, υπενθυμίζοντάς μας πως όλοι βρίσκονται στην ίδια μοίρα. Ακόμη και όσοι προπορεύονται στην ανοσία των πληθυσμών τους, όπως το Ισραήλ και η Βρετανία, θα πρέπει να αναμένουν τις υπόλοιπες χώρες να τους προφτάσουν στους εμβολιασμούς ώστε να επανέλθει στην ομαλότητα ο κόσμος. Ακόμη κι αν θωρακιστούν οι πλούσιες χώρες με τις απαραίτητες δόσεις εμβολίων, οι οικονομίες τους δεν θα καταφέρουν να ανακάμψουν ολοκληρωτικά χωρίς τη συνδρομή των φτωχότερων κρατών στο παγκόσμιο εμπόριο και στις διεθνείς εφοδιαστικές αλυσίδες.
Στο παιχνίδι της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης δεν εξαιρείται κανένας. Μέσα στις τελευταίες δεκαετίες, τα ταξίδια πολλαπλασιάστηκαν, ο παραγωγικός κύκλος απλώθηκε από τη μια άκρη της υφηλίου στην άλλη και η ασταμάτητη κατανάλωση αποτέλεσε την επισφράγιση της οικονομικής ελευθερίας. Ξαφνικά, όμως, υπήρξε απόλυτη στασιμότητα. Όσο βρίσκεται ακόμη σε έξαρση η πανδημία, οι κυβερνώντες να μάχονται για να αποκτήσουν όσο περισσότερες δόσεις των εμβολίων, ενώ οι φαρμακοβιομηχανίες βρίσκονται στο στόχαστρο και καλούνται να επιταχύνουν την παραγωγή τους. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ δήλωσε χθες στον ραδιοφωνικό σταθμό Europe 1 πως η Ε.Ε. «θα εξετάσει όλες τις νομικές επιλογές» για να επιβεβαιώσει πως οι εταιρείες θα σεβαστούν τους όρους των συμβάσεών τους. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και το Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο προειδοποιούν για απώλειες τρισεκατομμυρίων εάν ο πλούσιος κόσμος αγνοήσει τις ανάγκες εμβολιασμού των φτωχών χωρών. Η ανθρωπότητα δεν ήταν προετοιμασμένη γι’ αυτήν την πρωτόγνωρη πανδημική κρίση.
Ιδανική φόρμουλα δεν υπήρχε. Οι ΗΠΑ και η Βρετανία επιτάχυναν τις διαδικασίες έγκρισης των εμβολίων και επένδυσαν εκ των προτέρων στις φαρμακοβιομηχανίες που είχαν το προβάδισμα στις έρευνες. Η Ευρώπη απέφυγε μια μαζική αύξηση της ανεργίας, θωρακίζοντας τις κοινωνίες της και διατηρώντας ισορροπίες. Η Αυστραλία και η Ταϊβάν ήταν πιο τολμηρές στο κλείσιμο των οικονομιών τους, παρατείνοντας τους περιορισμούς για μεγάλα χρονικά διαστήματα, διότι είχαν την «τύχη» να βιώσουν την πανδημία της ιογενούς νόσου SARS, που επίσης είχε αφετηρία την Κίνα. Όμως χωρίς συντονισμό δυνάμεων μεταξύ κρατών και συνειδητοποίηση πως ανοσία δεν θα επιτευχθεί για αρκετούς μήνες ακόμη, ίσως υπάρξει μεγαλύτερη σαφήνεια ως προς το μέγεθος της οικονομικής βοήθειας που χρειάζονται ακόμη ολόκληροι κλάδοι της οικονομίας. Χωρίς ψευδαισθήσεις και φρούδες ελπίδες.
