Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ανακαλύπτουμε εκ νέου την πολιτική. Σκηνικά σκοπιμοτήτων, ετυμηγορίες ιδεολογικά χρωματισμένες. Ερωτήματα και εντυπώσεις. Απορίας άξιον είναι πώς έπεσαν τόσοι από τα σύννεφα. Δεν είναι συνηθισμένοι, βλέπετε, οι πολιτικοί να κάνουν το μαύρο άσπρο.
Δεν διάβασαν, για παράδειγμα, τα πορίσματα της Εξεταστικής Επιτροπής για τα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ. Ρεσιτάλ μικροπολιτικής και στρεψοδικίας. Δρασκελίζουν τις αποστάσεις, χωρίς την υποταγή σε κανόνες, γυρίζοντας τις πλάτες σ’ ό,τι οδυνηρά μπορεί να μας θυμίσει αποσκεπασμένα γεγονότα. Θέλουν να μας πείσουν ότι η διαπλοκή υπάρχει, αλλά είναι των άλλων και ότι η δανειοδότηση ήταν φυσιολογική, σαν την ανάσα, και σύμφωνη με τους νόμους της αγοράς. Προφανώς είναι τυχαίο ότι το σύνολο των δανείων που έχουν καταγγελθεί είχε χορηγηθεί από την κρατική ΑΤΕ.
Το πρόβλημα με αυτού του είδους τα παίγνια είναι ότι δεν είναι μηδενικού αθροίσματος. Όλοι χάνουν. Είτε από βλακεία, είτε από μυωπία, είτε από ογκολιθική αυτοπεποίθηση. Αλλά, ακόμη κι αν κάποια κίνηση διαφημιστεί ως νίκη, το θέμα είναι πώς παγιδεύει, τη φερεγγυότητα αυτών που ευαγγελίζονται νέα ήθη κλαδεύει, τον πολίτη κοροϊδεύει.
Ο πολίτης, τουλάχιστον αυτός που δεν έχει κομματικά χρέη, δεν αμφιβάλλει ότι και οι κυβερνώντες, αν είχαν περισσότερο χρόνο και άλλων συνθηκών δρόμο θα ισοφάριζαν τις «ωραίες παραδόσεις». Άλλωστε, οι παραδόσεις έχουν πάντα αποδόσεις και διακανονισμούς σε αιώνιες δόσεις. Αυτές τις δόσεις των τριών γενεών εννοούν όταν μας διαβεβαιώνουν ότι τα χρέη έχουν ρυθμιστεί. Εξορία των προβλημάτων στο «αλλού».
Οι παραδόσεις έχουν πάντα αποδόσεις. Ακόμη και οι κάλπικες παραδόσεις για την προσομοίωση ελέγχου; Μαθαίνουμε πώς γινόταν η «δουλειά». Σκόρδα κεφάλια δώδεκα, κρομμύδια δεκαπέντε.
