Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Κρίστιαν Ντρόστεν. Το 2003 ήταν ανάμεσα σε αυτούς που ανακάλυψαν τον κορονοϊό SARS -ξάδελφο αυτού που μας ταλαιπωρεί- κι ένα γρήγορο τεστ για τον εντοπισμό του. Οι αρχές της Γερμανίας ανακάλυψαν ένα «αστέρι». Το 2005 ο 32χρονος είχε το ομοσπονδιακό μετάλλιο στο χέρι.
Συμβουλεύει τη γερμανική κυβέρνηση για την πανδημία. «Κορυφή ανάμεσα στους ντετέκτιβ επιδημιών», κατά το Spiegel, o γιατρός με τη μεγαλύτερη επιρροή στη χώρα, σύμφωνα με την Tagesspiegel, «ήρωας» στις λεωφόρους των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Ραντεβού στα υπουργεία, μελέτες, συνεντεύξεις Τύπου με τον υπουργό Υγείας, εφημερίδες, tweets, podcasts με εξηγήσεις για την πρωτόγνωρη κατάσταση, απαντήσεις για να διαλύσει τις παρανοήσεις.
Πανταχού παρών σε έναν δύσκολο αγώνα. Όπως και αλλού, όμως, η έκρηξη δημοσιότητας έφερε σχόλια χολερικά και αμφισβητήσεις, με πιο πρόσφατο επεισόδιο τις επικρίσεις της πιο ηχηρής μιντιακής φωνής της Γερμανίας. Αφορμή μια προδημοσίευση μελέτης του για το ιικό φορτίο στα παιδιά, που πιθανόν να είναι το ίδιο υψηλό, όπως στους ενήλικες. Έκλεισαν τα σχολεία και η Bild τον έστειλε στα θρανία για μυστική ατζέντα και νερωμένες επιστημονικές μεθόδους.
Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι δεν είναι η επιστημοσύνη το θέμα -άλλωστε η διχογνωμία είναι στην επιστήμη και στη δημοκρατία ευλογία- αλλά η σύνδεση με την κυβέρνηση. Ο Ντρόστεν και ο κάθε Ντρόστεν δεν εκλαμβάνεται πλέον -αφού πέρασε η μεγάλη μπόρα- ως επιστήμονας, αλλά θεωρείται μέρος της πολιτικής και γίνεται στόχος κριτικής για ασυνέπεια, αμφισημία, ακόμα και για ιδιοτέλεια. «Θα αναλάβει θέσεις, είχε άλλες προθέσεις…». Δεν μιλούσε το γνωστικό του αντικείμενο δηλαδή, αλλά το διψασμένο για εξουσία υποκείμενο;
Πιο πολύ ανησυχώ, όταν μιλάνε ειδικοί με κομπασμό, βέβαιοι για την ορθότητα των αποφάνσεών τους. Η αβεβαιότητα είναι στον πυρήνα της επιστήμης, παίρνει ρίσκα η επιστημοσύνη.
Πιο πολύ ανησυχώ, όταν δεν έχουν επίγνωση της σχετικότητας των γνώσεών τους, παρά για τις πολιτικές ταυτότητές τους. Ο Ντρόστεν και ο Έλληνας ομόλογός του, ευτυχώς, δεν ανήκουν σ’ αυτούς. Την άγνοιά τους τολμούν να δηλώνουν και προχωρούν.
