Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Υπάρχουν ψέματα, καταραμένα ψέματα και στατιστικές». Η ρήση αυτή, που αποδίδεται στον Μπέντζαμιν Ντισραέλι (πρωθυπουργό της Βρετανίας τις περιόδους 1868 και 1874-1880), έρχεται στο νου κάθε φορά που οι πολιτικοί επιχειρούν να πουν τη δική τους «αλήθεια», στηρίζοντάς τη σε στατιστικά στοιχεία που τους βολεύουν και αποκρύπτοντας όσα δεν υπηρετούν το επιχείρημά τους. Το παιχνίδι είναι γνωστό.
Υπάρχουν όμως και αριθμοί πίσω από τους οποίους δύσκολα μπορείς να κρυφτείς, δεδομένα που ξεσκεπάζουν ψέματα και ψευδαισθήσεις. Διανύοντας τον όγδοο χρόνο ύφεσης, ύστερα από έξι πρωθυπουργούς, πέντε εκλογικές αναμετρήσεις, ένα δημοψήφισμα, τρία (συν ένα «προληπτικό») μνημόνια και αμέτρητα σενάρια χρεοκοπίας – Grexit, ποια είναι η εικόνα που δίνουν οι αριθμοί;
- 66 δισ. ευρώ ή περισσότερο από 25%: Ο λόγος για τη συρρίκνωση του ΑΕΠ της ελληνικής οικονομίας από το 2008 (πρώτο χρόνο της ύφεσης). Κάποιοι περίμεναν την ανάπτυξη ήδη από το τέταρτο τρίμηνο του 2010, μετά το 2012, το 2014, φέτος, αλλά αναζητείται ακόμη.
- 24,4%: Το ποσοστό της ανεργίας σήμερα, το οποίο εκτινάσσεται στο 51% μεταξύ των νέων. 2,37 εκατ. άνθρωποι ή 22,2% του πληθυσμού (και 1 στα 4 παιδιά) ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
- 42% «κόκκινα» δάνεια επί του συνόλου (όταν το 2007 ήταν μόλις 4,5%) και 114 δισ. ευρώ η απομείωση της καταθετικής βάσης των τραπεζών από το 2010 έως το 2015.
- 43,4% το ποσοστό του μισθού ενός μέσου εργαζόμενου με δύο παιδιά που χάνεται σε φόρους και εισφορές, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, όταν η μέση επιβάρυνση στα κράτη-μέλη του Οργανισμού είναι 26,9%.
- 25,9% τα «λουκέτα» καταστημάτων στο κέντρο της Αθήνας, 33,7% στον Πειραιά, 26,7% στη Θεσσαλονίκη και 22,4% στην Πάτρα τον περασμένο Μάρτιο, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Ινστιτούτου Εμπορίου και Υπηρεσιών της ΕΣΕΕ.
- 60ή η θέση της Ελλάδας στη γενική κατάταξη 140 χωρών για το επιχειρείν της Παγκόσμιας Τράπεζας. 109η στην επιμέρους κατηγορία της διευκόλυνσης του επιχειρείν και τελευταία σε εκείνη της έναρξης νέας επιχείρησης. 81η θέση στην κατάταξη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για την ανταγωνιστικότητα, με τους επιμέρους δείκτες να πιστοποιούν ότι το μαχαίρι στους μισθούς καθόλου δεν έχει βοηθήσει σε αυτό το μέτωπο, αφού φθηνός από μόνο του δεν σημαίνει ανταγωνιστικός.
Αν υπάρχει κάτι που αποκαλύπτουν οι παραπάνω αριθμοί (και παραδέχονται όλοι), είναι ότι οι πολιτικές των τελευταίων ετών (μία ατελείωτη φοροκαταιγίδα και μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις) απέτυχαν – με ευθύνη πρωτίστως των ελληνικών αρχών, αλλά και της τρόικας. Και τι θα κάνουμε τώρα;
Θα ελαφρύνουμε το χρέος, μας λέει η κυβέρνηση. Και τι θα αλλάξει από τα παραπάνω; Σχεδόν τίποτα. Οι αριθμοί της κρίσης δεν ανατρέπονται με «κούρεμα».
Ζητούν δραστική μεταμόρφωση, από τη νοοτροπία του πολιτικού κόσμου έως το παραγωγικό μοντέλο της χώρας.
