Από την έντυπη έκδοση
Οι πιο «αδύναμοι κρίκοι» είναι πάντοτε αυτοί που πλήττονται περισσότερο σε μία κρίση, όπως κάποιες αναδυόμενες οικονομίες, που τα προβλήματά τους ήταν κάτι περισσότερο από προφανή πριν ακόμη ξεσπάσει η πανδημία. Ο κορονοϊός ήρθε να επιταχύνει τη χαριστική βολή. Μία από αυτές, η Αργεντινή, που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην «εντατική». Η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Λατινικής Αμερικής, που οδεύει ολοταχώς προς την ένατη χρεοκοπία της από τότε που κατέστη ανεξάρτητη, βρίσκεται σε βαθιά ύφεση, με την ανεργία να έχει ξεφύγει στα ύψη και με τα μισά από τα παιδιά ηλικίας κάτω των 14 ετών να ζουν σε απίστευτες συνθήκες εξαθλίωσης. Η κυβέρνηση του Αλμπέρτο Φερνάντες διαπραγματεύεται με τους πιστωτές και δίδει αγώνα να αποφύγει στάση πληρωμής.
Πριν από δύο μήνες, ο Φερνάντες έβαλε «κόκκινες» γραμμές στους όρους για την αποπληρωμή χρέους 65 δισ. δολ.: επί της αρχής ουσιαστική μείωση, μετάθεση των περισσότερων τόκων και τριετή περίοδο χάριτος, οπότε η Αργεντινή δεν θα πληρώσει τίποτε. Ο ΥΠΟΙΚ της, Μάρτιν Γκούζμαν, που είχε συνεργαστεί με τον νομπελίστα οικονομολόγο Τζόζεφ Στίγκλιτς, το παρουσίασε ως ό,τι καλύτερο μπορούσε να κάνει η χώρα του, όμως οι πιστωτές το εξέλαβαν ως ύβρη και το απέρριψαν.
Τραπεζίτες επιφανών τραπεζών, όπως της Goldman Sachs, είδαν στο σχέδιο αυτό «την αντίληψη ότι δεν κάνω τίποτε, περιμένοντας από τον άλλο να προσαρμοστεί». Όλα λοιπόν δείχνουν ότι στην ιστορία δεν θα υπάρξει «happy end», καθώς οι πιστωτές δίδουν στην Αργεντινή προθεσμία έως τις 22 Μαΐου να αναδιαρθρώσει το χρέος της, αλλιώς να κηρύξει στάση πληρωμών. Το «μότο» του Γκούζμαν είναι καλύτερα οι διαπραγματεύσεις με τον κίνδυνο να υποπέσεις σε παραπτώματα, παρά η υπογραφή συμφωνίας βασισμένης «σε αυταπάτες και ρόδινα σενάρια».
Σήμερα είναι η Αργεντινή, αύριο μια άλλη αναδυόμενη. Ήδη, η Τουρκία βρίσκεται στα πρόθυρα νέας νομισματικής και οικονομικής κρίσης. Το παγκόσμιο χρέος διογκώνεται, με κίνδυνο να τεθεί εκτός ελέγχου. Αυτό που χρειάζεται, όπως διατείνονται τον τελευταίο καιρό πολλοί οικονομολόγοι, είναι μια τολμηρή διαγραφή χρέους και όχι άλλα μνημόνια. Πόσο διατεθειμένοι είναι όμως να δεχθούν αυτή την «ανάσα χρέους» οι διεθνείς πιστωτές; Η Αργεντινή -και όχι μόνο- έχει προβλήματα ρευστότητας, αλλά ταυτόχρονα διαθέτει και άφθονες πλουτοπαραγωγικές πηγές και οι εκλογές που γίνονται συχνά στις οικονομίες αυτές, λόγω διαφθοράς, μπορούν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή τα δεδομένα.
Μια ρηξικέλευθη κίνηση είναι αναγκαία περισσότερο από κάθε άλλη φορά, διαφορετικά οι κρίσεις θα έρχονται η μία μετά την άλλη – μέχρι να έρθει και σε εμάς…
