Από την έντυπη έκδοση
Του Α. Δ. Παπαγιαννίδη
[email protected]
Ωραία λοιπόν: έπειτα από έναν πρώτο δισταγμό στο άνοιγμα, το καταμαδημένο Χρηματιστήριό μας πήγε πάνω κατά 3% (ενδοσυνεδριακά πλησίασε το +3,6%), με τις συνήθεις υπόπτους στην πτώση και την άνοδο τραπεζικές μετοχές άνω του 12% (Πειραιώς και Eurobank), ή πάλι γύρω στο 6% (Alpha και Εθνική).
Λίγο πιο ουσιαστικά, κοντά στην οροφή -ή μάλλον το πάτωμα- του 6% βρέθηκαν οι αποδόσεις του 10ετούς/benchmark ομολόγου, κάτω και από το 6% η απόδοση του 2ετούς. Όπως λέμε και για τις δημοσκοπήσεις, αυτές οι καταγραφές τιμών εκεί που βρίσκεται ως κίνηση το Χ.Α. και ως ρηχότητα η αγορά του ελληνικού χαρτιού, «δεν είναι παρά μια ακτινογραφία της στιγμής».
Ως στιγμή δε, εν προκειμένω, να ληφθεί η συμφωνία -στις 6:00 το πρωί της Τρίτης μετά την Πρωτομαγιά- για κλείσιμο της διαβόητης δεύτερης αξιολόγησης του Μνημονίου-3, μετά από σούρσιμο 6μήνου και πλέον. (Αυτή η 6η πρωινή επετεύχθη διότι -η μικρή ιστορία- η Ντέλια Βελκουλέσκου του ΔΝΤ έφευγε, τρεχαλητό, από το Χίλτον να πιάσει την πτήση της).
Επειδή και ειδησεογραφικά και σχολιογραφικά όλα έχουν ειπωθεί και γραφτεί -το πιο πικρό, μέσω Facebook, ανήκει στον Ριχάρδο Σωμερίτη ο οποίος αντιπαρέθεσε τον «λευκό καπνό» που ανέβηκε από το Χίλτον με τα μαύρα μαντάτα του περιεχομένου της συμφωνίας…- θα σταθούμε μόνο σε τρία τέσσερα σημεία από την ταυτόχρονη ανακοίνωση «των θεσμών». (Πάλι η μικρή ιστορία: προηγήθηκε η κοινοποίηση της κοινής ανακοίνωσης από την ΕΚΤ. Ακολούθησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ύστερα ο φίλος μας ο Ντέισελμπλουμ. Το ΔΝΤ ήρθε τελευταίο, με περιεχόμενο ήπιας ψυχρολουσίας για τη συνέχεια, καθώς υπενθύμισε ότι η συμμετοχή του στη συνέχεια του προγράμματος για την Ελλάδα έχει ως προϋπόθεση τη «διευθέτηση του θέματος της ελάφρυνσης του χρέους»).
Πρώτο σημείο, η συμφωνία που επετεύχθη είναι «προκαταρκτική συμφωνία σε πακέτο πολιτικής». Σημειώστε και το προκαταρκτικό στοιχείο και το αίτημα συνεκτικότητας του πακέτου.
Δεύτερο σημείο, η Ελλάδα επιβεβαίωσε «πρόθεση να υλοποιήσει άμεσα το πακέτο πολιτικής». [Αυτό είναι, πάντως, το πέρασμα των μέτρων από τη Βουλή, που ήδη φαίνεται ότι θα ψηφίσει μετά το ταξίδι Τσίπρα στο Πεκίνο (14-15 Μαΐου)].
Τρίτο σημείο, «περαιτέρω συζητήσεις τις επόμενες εβδομάδες» (μένουν βέβαια λιγότερες από τρεις μέχρι το Eurogroup της 22ας Μαΐου) θα συμπληρώσουν την «αξιόπιστη στρατηγική που θα διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους». Στρατηγική λέει το κείμενο, δεσμεύσεις «χρειάζεται» το ΔΝT, κάτι το νομικό προσδοκά και η ΕΚΤ προκειμένου να μας δεχθεί στις αγκάλες της Q.E.
Οι επισημάνσεις αυτές δεν -ΔΕΝ- έχουν την πρόθεση να μειώσουν το «Ουφ!» ανακούφισης που ακούστηκε από πολλές πλευρές για την αποφυγή (μιας ακόμη) προσάραξης του ελληνικού προγράμματος.
Το οποίο πρόγραμμα, πάντως, αποκτά ρυθμίσεις σε υπερ-3ετή ορίζοντα, με το 2018 να συνοδεύεται από 2019 και 2020. Υπ’ αυτήν την έννοια, το έμμεσο παράπονο του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι βρισκόμαστε ενώπιον 4ου Μνημονίου «χωρίς πρόσθετη χρηματοδότηση» είναι κατανοητό – αν μη τι άλλο επειδή δεν αναιρέθηκε (παρά τη διακήρυξή του ότι «αυτή η πολιτική είναι εσφαλμένη, πνίγει την ελληνική οικονομία, φρενάρει την ανάπτυξη») η πάγια θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης περί συνέχειας του κράτους. Η οποία σημαίνει -τι άλλο;- τήρηση των ήδη συμπεφωνημένων. Εφόσον, βέβαια, περάσουν τη βάσανο της Βουλής.
Κατά τα άλλα, η συμφωνία όπως στήθηκε -με κεντρικούς αρμούς το τέλος των επιδομάτων, τη νέα μείωση των συντάξεων και την αύξηση της φορολογικής πίεσης δια της μείωσης του αφορολογήτου (αντίστοιχα: το 2018, το 2019 και το 2020, αν δεν χαθούν ενδιαμέσως οι στόχοι πλεονασμάτων)- έρχεται να αναιρέσει… την πάγια καταγγελία ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κινείται μόνον με αύξηση φόρων και όχι με μείωση δαπανών!
Μπορεί η κυβέρνηση, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, το Μαξίμου ή τα non papers αυτό ακριβώς το σημείο να μην το πολυτονίσουν, αλλά τόσο η μείωση των συντάξεων (κατά 1% του ΑΕΠ) όσο και το πελέκημα σειράς επιδομάτων (με μερική μόνο αντικατάσταση από το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης) λειτουργούν από το σκέλος των δαπανών. Και… πώς λειτουργούν!
Βέβαια, στο σκέλος των δαπανών έρχονται να προστεθούν -υπό τους δρακόντειους όρους υπέρβασης των κατά 3,5+0,2%=3,7% πρωτογενών πλεονασμάτων- τα αντίμετρα. Που άμα έλθουν χωριστά στη Βουλή, θα ‘χει ενδιαφέρον να δούμε πώς ακριβώς θα καταψηφιστούν από τα έδρανα της αντιπολίτευσης.
Τι μένει; Μα… κάτι από ρύθμιση χρέους. Και εκλογίκευση (4-5 χρόνια;) πρωτογενών πλεονασμάτων.
