Από την έντυπη έκδοση
Του Πάνου Κακούρη
[email protected]
Σε διάφορα σημεία της Νέας Υόρκης υπάρχουν τα «Clocks Debt», που υποτίθεται ότι μετρούν ανά δευτερόλεπτο το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ, αλλά είναι περισσότερο μια τουριστική ατραξιόν, χωρίς πρακτική σημασία.
Εμείς όμως σκοπεύουμε να ξεπεράσουμε τους Αμερικανούς και θα πάμε σε κάτι πιο προχωρημένο. Οπως δείχνουν τα πράγματα, θα φτιάξουμε ένα ρολόι που θα μετράει κάθε στιγμή τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους.
Θα τοποθετηθεί σε ένα κεντρικό σημείο, ώστε να πληροφορούνται οι πολίτες όλο το 24ωρο πόσα είναι ανά πάσα στιγμή και να μη χρειάζονται δηλώσεις υπουργών ανά μία ώρα για να τα μαθαίνουμε.
Το ρολόι αυτό θα δίνει και μια σημαντική πληροφορία.
Τον ακριβή χρόνο χρεοκοπίας, γιατί έχουμε μπερδευτεί με τις πολλές αντιφατικές δηλώσεις έσω και έξω.
Ενα παράδειγμα. Οταν το ρολόι γράψει -400 εκατ. ευρώ για τον Απρίλιο τι θα σημαίνει; Οτι πρέπει να ετοιμαζόμαστε.
Αυτό το μήνυμα έλαβαν τουλάχιστον όσοι άκουσαν χθες πρωί πρωί, πριν ανοίξουν οι τράπεζες, τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Δημ. Μάρδα να ανακοινώνει ότι δεν επαρκούν τα διαθέσιμα για τις πληρωμές του Απριλίου, γιατί λείπουν 350-400 εκατ. ευρώ.
Δύο ώρες αργότερα δηλώνει πως βρέθηκαν τα 400 εκατ. ευρώ από τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά οι πολίτες δεν ησύχασαν.
Είναι άλλο να διαβάζει ο πολίτης ξένα δημοσιεύματα περί Grexit και χρεοκοπίας και εντελώς διαφορετικό να πληροφορείται από τον αρμόδιο υπουργό πως το «ταμείο είναι μείον» για τον Απρίλιο.
Και η νέα δήλωση, πως βρέθηκαν τα λεφτά, δεν καθησυχάζει τους πολίτες, αφού αφενός έρχεται και ο δύσκολος Μάιος, αφετέρου φαίνεται πως εξαντλείται και η εφεδρεία των ταμειακών διαθεσίμων των ασφαλιστικών ταμείων.
Η υπόθεση μοιάζει με εφιάλτη. Αλλά φαίνεται πως ευτυχώς θα περάσει. Οχι πως δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλά οι χθεσινές δηλώσεις ήταν ατυχείς και μάλλον εντάσσονται, με άκομψο τρόπο, σε ένα ευρύτερο επικοινωνιακό σχέδιο.
Την περασμένη εβδομάδα στις ΗΠΑ υπήρξαν δύο σημαντικές επισημάνσεις στις οποίες πρέπει να σταθούμε.
Αυτή του υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, πως «καθήκον της κυβέρνησης είναι να δεχθεί το πολιτικό κόστος μερικών δύσκολων αποφάσεων που είναι αναγκαίες», και εκείνη του Γερμανού ομολόγου του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ότι «δεν ζητάμε την υλοποίηση του 100% των δεσμεύσεων».
Μόλις χθες ο Γ. Βαρουφάκης επανέλαβε πως «η τελική συμφωνία θα αφήνει και τις δύο πλευρές λίγο απογοητευμένες αλλά πιο αισιόδοξες», όπως και «θα κάνουμε συμβιβασμούς, αλλά δεν θα υποχωρήσουμε άτακτα».
Δηλαδή, θα υποχωρήσουμε κάπου, όπως θα υποχωρήσει και η άλλη πλευρά.
Η κυβέρνηση φοβάται πως μία «τακτική» υποχώρηση θα «απογοητεύσει» ένα μέρος των υποστηρικτών της, αλλά εκτιμά πως ο αριθμός των απογοητευμένων θα μειωθεί δραστικά σε ένα κλίμα «δεν γινόταν αλλιώς».
