Από την έντυπη έκδοση
Του Α.Δ. Παπαγιαννίδη
[email protected]
Είναι τόσο ευρεία -στα όρια του καθολικού, τη στιγμή αυτή- η αποδοχή των κυβερνητικών μέτρων στο υγειονομικό πεδίο, δηλαδή της συγκράτησης της πανδημίας του κορονοϊού, ώστε δεν είναι παράξενο που εκπέμπεται και μια αισιοδοξία για την αποτελεσματικότητα και των μέτρων αντιμετώπισης των οικονομικών (και κοινωνικών) συνεπειών της κρίσης. Στήριξαν την αισιοδοξία αυτή των κυβερνητικών, μιντιακά πολλαπλασιαζόμενη, οι πρώτες εκτιμήσεις για την απόδοση των φορολογικών εισπράξεων τον Μάρτιο. Όπου φαίνεται ότι οι σημαντικές υστερήσεις (μέχρι και άνω του 30%) ανατράπηκαν από υπεραπόδοση των τελευταίων ημερών. Κάποιος ας επιβραβευθεί για την ιδέα της 25% έκπτωσης για έγκαιρες πληρωμές! Και, πάντως, μην παραβλέπουμε ότι ο Φεβρουάριος και το δίμηνο Ιανουαρίου-Μαρτίου, που μεταφράσθηκε σε φόρους Μαρτίου, ήταν ακόμη σε θετική κατεύθυνση…
Κλείνει ο κύκλος ερεισμάτων αισιοδοξίας
Κάπου εδώ κλείνει ο κύκλος των ερεισμάτων αισιοδοξίας. Διότι, για παράδειγμα, η μηνιαία Έρευνα Οικονομικής Συγκυρίας του ΙΟΒΕ -το Ινστιτούτο, σοφά πράττον, έχει κρατηθεί μακριά από προβλέψεις για το πού θα πάει το ΑΕΠ, δηλαδή σε τι βάθος ύφεσης θα κινηθεί η οικονομία…- για τον Μάρτιο καταγράφει υποχώρηση του δείκτη οικονομικού κλίματος (στις 109,4 μονάδες έναντι 113,2 μονάδων: πάλι καλά, θα ‘λεγε κανείς, αφού η μέτρηση περιέλαβε και μέρος του σοκ κορονοϊού), ενώ σε όλους τους τομείς, ιδίως υπηρεσίες και λιανικό εμπόριο (φυσικά με εξαίρεση τα τρόφιμα-ποτά, όπου όταν ξαναέχουμε μέτρηση θα έχει γίνει πάρτι), καταγράφεται υποχώρηση. Όμως ειδικά στην καταναλωτική εμπιστοσύνη «η απαισιοδοξία κλιμακώθηκε έντονα», με επιδείνωση «που είναι η μεγαλύτερη διαχρονικά μεταξύ διαδοχικών μηνών» (και τούτο χωρίς να καταλαμβάνεται πλήρως το lock-down). Ακόμη πιο σημαντική η παρατήρηση ΙΟΒΕ: «Αυτή η κρίση ενέχει δομικά και όχι μόνον συγκυριακά χαρακτηριστικά […]». Προσδεθείτε!
Αναβάθμιση των μέτρων τόνωσης της οικονομίας
Ενώ λοιπόν η επίσημη γραμμή για σταδιακή (μόνον) αναβάθμιση των μέτρων τόνωσης της οικονομίας -«κι ας δούμε τι θα βγάλει το Eurogroup 7ης Απριλίου ως γενική κατεύθυνση και ως συγκεκριμένα ευρωμέτρα»- συνεχίζεται, η αίσθηση ότι κινούμαστε στην κόψη του ξυραφιού μεγαλώνει. Συγκεκριμένα: «Επίλεκτος»/Δοντάς, «Φιερατέξ»/Ανεζουλίνη, «Βαρβαρέσος» και Κλωστοϋφαντουργία Ναυπάκτου/Πολυχρόνοι δήλωσαν αναστολή εργασιών στην κλωστοϋφαντουργία. Είχε προηγηθεί το συγκρότημα Βιοχάλκο/Στασινόπουλοι, για τις μονάδες του χάλυβα: Σιδενόρ/Sovel/Πράκσυς/Ερλικον/Ετήλ. (Να σκεφθεί κανείς ότι το ΙΟΒΕ στην Έρευνα Συγκυρίας Μαρτίου έβρισκε τον τομέα της βιομηχανίας σε συγκριτικά καλύτερη φάση…)
Και ενώ ξεκίνησε δεύτερο πόδι ενίσχυσης των επιχειρήσεων, με το άνοιγμα της πλατφόρμας ΑΑΔΕ myBusinessSupport, για την «επιστρεπτέα προκαταβολή» κατά την ευρηματική ονομασία (1 δισ. ευρώ για τον Απρίλιο, στόχος οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με αναφορές και σε πρόσθετα κονδύλια από μόχλευση ΕΣΠΑ), ήδη άρχισαν να αναδύονται τα προβλήματα από τις προηγούμενες γενιές μέτρων που έχουν ξεκινήσει να λειτουργούν.
«Να λειτουργούν»: όχι πάντα αυτονόητο το περιεχόμενο υπό ελληνικές συνθήκες! Ήδη η διαδικασία προώθησης της «αποζημίωσης ειδικού σκοπού», κι εδώ ευρηματική η ορολογία, των 800 ευρώ για τους εργαζόμενους επιχειρήσεων σε αναστολή και για αυτοαπασχολούμενους/ μικροεπιχειρηματίες (παρά την υποβολή σχεδόν 150.000 αιτήσεων ήδη – ή μάλλον λόγω της συρροής αιτήσεων) κινείται σε αρκετά ομιχλώδες έδαφος Οι τηλε-εργαζόμενοι μάλλον τη βλέπουν επίφοβη τη στήριξη. Ενώ το δίπολο επιχειρήσεων με περισσότερους ΚΑΔ, που επιθυμούν να έχουν τη δική τους πρόσβαση σε ελαφρύνσεις καθώς και εργαζομένων με περισσότερες εργασίες, δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα.
Χρόνος για την απορρόφηση των προβλημάτων
Αλλ’ αν εδώ μπορεί να ειπωθεί το παραδοσιακό «θα χρειαστεί κάποιος χρόνος για να απορροφηθούν τα προβλήματα» – το οποίο, σημειωτέον, στη συγκεκριμένη εντελώς έκτακτη αυτή περίπτωση που οι συνέπειές της σε ξήλωμα του οικονομικού και κοινωνικού ιστού μπορεί να ξεπεράσουν και το ίδιο το σοκ της πανδημίας, δεν αποτελεί αθωωτικό στοιχείο για κανέναν- τα πράγματα είναι πολύ πιο δυσάρεστα με το συνολικό μπλοκάρισμα που προέκυψε και βρίσκεται εν εξελίξει με το πρόβλημα των επιταγών. Όπου οι τράπεζες, προκειμένου να τηρήσουν το πατροπαράδοτο «ου μπλέξεις», έσπευσαν να γενικεύσουν την υπαγωγή στο ευεργέτημα των 75 ημερών χωρίς να πολυ-υπολογίζουν την ύπαρξη υπολοίπου ή και τη βούληση των ίδιων των εκδοτών. Ήδη επιλέγεται το μονοπάτι δήλωσης σε πλατφόρμα όσων θέλουν το ευεργέτημα και πληθαίνουν οι εκκλήσεις «Όσοι μπορείτε, πληρώστε!». Όμως, εν τω μεταξύ, διαφαινόμενο, ως πιθανό αποτέλεσμα, ένα πάγωμα πληρωμών. Αυτό, αληθινά, είναι το τελευταίο που χρειάζεται η Ελλάδα του Απριλίου 2020…
