Από την έντυπη έκδοση
Μην αφήσετε τους διεφθαρμένους πολιτικούς να σας κλέψουν και την ελπίδα».
Η δήλωση αυτή του Πάπα Φραγκίσκου κατά την προ ημερών επίσκεψή του σε φτωχογειτονιές της Νάπολης έκανε αίσθηση και τον γύρο του κόσμου από τα μέσα ενημέρωσης.
Και τούτο γιατί φαίνεται να αποτυπώνει ένα γενικότερο αίσθημα στην κοινωνία όχι μόνο της Ιταλίας, αλλά συνολικά της Ευρώπης.
Οι δημοσκοπήσεις, που διεξάγονται τελευταία σε μικρές και μεγάλες οικονομίες της γηραιάς ηπείρου, θέλουν σταθερά την εικόνα ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και κρατικού μηχανισμού να φιγουράρει στις πρώτες θέσεις της λίστας με τις πηγές δυσαρέσκειας των πολιτών, μαζί με την οικονομική κρίση και την εργασιακή ανασφάλεια.
Ενα άρωμα αδιαφάνειας -η αντίληψη ότι το χρήμα συνέχισε να ρέει σε σκοτεινές συναλλαγές, την ώρα που μεγάλη μερίδα πολιτών έβλεπε το εισόδημά της να συρρικνώνεται- έχει απλωθεί στον ευρωπαϊκό αέρα, δημιουργώντας αποπνικτικές συνθήκες.
Πληθώρα σκανδάλων έχει έρθει τον τελευταίο χρόνο στο προσκήνιο.
Στην Ισπανία, το κυβερνών κόμμα του Μαριάνο Ραχόι κλυδωνίζεται από τις αποκαλύψεις για την παράνομη χρηματοδότηση που ελάμβαναν επί χρόνια ορισμένα από τα πλέον προβεβλημένα στελέχη του.
Στην Ιταλία, πριν από λίγες ημέρες αναγκάστηκε σε παραίτηση ο υπουργός Μεταφορών, Μαουρίτσιο Λούπι, στον απόηχο σκανδάλου για παράνομες αναθέσεις εργολαβιών.
Στην Πορτογαλία, στα τέλη του περασμένου έτους συνελήφθη και προφυλακίστηκε στο πλαίσιο έρευνας για διαφθορά και ξέπλυμα μαύρου χρήματος ο πρώην πρωθυπουργός Ζοζέ Σόκρατες, ενώ την ίδια περίοδο παραιτήθηκε ο υπουργός Εσωτερικών Μιγκέλ Μασέντο, όταν ήρθε στο φως η υπόθεση χορήγησης «χρυσής βίζας» σε ξένους επενδυτές, η οποία και οδήγησε στη σύλληψη πολλών δημόσιων λειτουργών.
Οσο για τη Γερμανία, μπορεί να απουσιάζουν τα μεγάλα πολιτικά σκάνδαλα, αλλά ορισμένες από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας έχουν βρεθεί στο στόχαστρο της Δικαιοσύνης για δωροδοκίες αξιωματούχων ξένων χωρών, μεταξύ των οποίων είναι και η Ελλάδα.
Τέτοιου είδους υποθέσεις αποκαλύπτουν από τη μία ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε καμία περίπτωση δεν υπερέβαλε πέρυσι, όταν στην πρώτη επίσημη έκθεσή της για το φλέγον αυτό ζήτημα, έκανε λόγο για διαφθορά «τόσο εκτεταμένη, που κόβει την ανάσα» και στοιχίζει τουλάχιστον 120 δισ. ευρώ ετησίως στις οικονομίες της Ε.Ε.
Από την άλλη, ωστόσο, η πληθώρα ερευνών αποκαλύπτει ότι κάτι επιτέλους κινείται στο μέτωπο της καταπολέμησης του φαινομένου – πολλές φορές με πρωτοβουλία όχι μόνο των εισαγγελικών αρχών, αλλά και του πολιτικού συστήματος. Ισως γιατί οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι το κόστος της αδράνειας τόσα χρόνια ήταν τεράστιο.
Και δεν ήταν μόνο οικονομικό. Ηταν και πολιτικό.
Η γενικευμένη αίσθηση ότι «οι διεφθαρμένοι πολιτικοί κάνουν και το υπόλοιπο 10% να φαίνεται κακό» ήταν μεταξύ των παραγόντων που έθρεψαν τα τελευταία χρόνια τις φωνές των άκρων.
ΝΑΤΑΣΑ ΣΤΑΣΙΝΟΥ – [email protected]
