Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Το Κόμμα της Ελευθερίας ιδρύθηκε τη δεκαετία του ,50 από έναν πρώην στρατηγό των SS. Ο υποψήφιός του για την προεδρία στην Αυστρία έφτασε όσο κανένας άλλος ομοϊδεάτης του τόσο κοντά στην εξουσία.
Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Στις αρχές του 2000 έγινε η πρώτη απενοχοποίηση των ακροδεξιών, με συμμαχία σε κυβερνητικό επίπεδο. Υπό το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα.
Δεν πέρασαν ούτε είκοσι χρόνια και επέστρεψαν με τους ίδιους εταίρους στα βιεννέζικα σαλόνια. Προσεχώς και στα ευρωπαϊκά, αφού η Ε.Ε. δεν δείχνει να καρδιοχτυπά.
Εξάντλησε τις ανησυχίες της στις προεδρικές κάλπες στην Αυστρία, «που αποσόβησαν τον κίνδυνο να αναδειχτεί πρώτος ακροδεξιός επικεφαλής ευρωπαϊκού κράτους μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο», στον συναγερμό για την Ολλανδία, τη Γαλλία, αλλά και τη Γερμανία και πλέον συμβιβάζεται με την ανάβαση του γκρίζου. Όσο δεν αμφισβητεί την ευρωπαϊκή πορεία, οι νεοναζιστικές ρίζες δεν έχουν σημασία.
«Πρόκειται για μια κυβέρνηση που έχει ξεκάθαρη φιλοευρωπαϊκή στάση κι αυτό είναι που έχει αξία για μένα» δήλωσε για την κυβέρνηση Κουρτς -στην οποία η άκρα δεξιά κατέχει χαρτοφυλάκια-κλειδιά- ο επικεφαλής της Κομισιόν, που τάχθηκε «εναντίον κάθε προκατάληψης». «Γιατί μεγαλοποιείτε το θέμα της Αυστρίας και εθελοτυφλείτε όταν πρόκειται για άλλες περιπτώσεις;»
Δεν ξέρω ποιος εθελοτυφλεί, αλλά μην παριστάνουμε ότι δεν έχει συμβεί τίποτα και πως άλλο ένα καπρίτσιο των εκλογέων είναι που θα ξεχαστεί. Στη Σλοβακία το Εθνικό Κόμμα, που αυτοχαρακτηρίζεται εθνικοσοσιαλιστικό, στη Λετονία οι εθνικιστές της Εθνικής Συμμαχίας, στη Λιθουανία το κόμμα Τάξη και Δικαιοσύνη, στην Πολωνία και την Ουγγαρία ένα είδος ανελεύθερης δημοκρατίας. Μακριά η λίστα της ριζοσπαστικής δεξιάς στην εξουσία.
Ας το θυμούνται κάθε φορά που θα συνιστούν ψυχραιμία, θα ανέχονται τον καιροσκοπισμό, όταν δεν τον εξωραΐζουν, ή θα αναλαμβάνουν δράση με διαφορά φάσης.
Ας το θυμούνται στις Βρυξέλλες την επόμενη φορά που θα φωνάξουν «λύκος, λύκος». Τοίχος.
