Skip to main content

Η δύσκολη στιγμή της Μέρκελ

Από την έντυπη έκδοση

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]

Παρατηρούσα την καγκελάριο να εξετάζει τον αποκατεστημένο πίνακα του Γιοχάνες Βερμέερ «Κορίτσι που διαβάζει γράμμα μπροστά σε ανοιχτό παράθυρο» με τον θεό Έρωτα ορατό στο βάθος να δίνει άλλο νόημα και ερμηνεία στο θέμα του πίνακα. Το κορίτσι διαβάζει ερωτική επιστολή και από τις 10 Σεπτεμβρίου μπορούν να το θαυμάσουν στη Δρέσδη οι τυχεροί.

Διάβασα μετά, τις ερμηνείες που έδωσαν τα ελληνικά ΜΜΕ στην εξομολογητική δήλωσή της. Την ευρωκρίση, «όταν ζήτησα τόσα πολλά από τους πολίτες στην Ελλάδα», ανέφερε ως τη δυσκολότερη στιγμή της 16ετούς θητείας της στην καγκελαρία. Οι μεν μίλησαν για αυτοκριτική, οι δε για κροκοδείλια δάκρυα.

Αναγνώρισε η απερχόμενη καγκελάριος λάθη, δικαιολόγησε αστοχίες; Δεν παραμένει πεποίθησή της ότι τα μέτρα έπρεπε να επιβληθούν; Ένιωσε την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη, ακόμη κι εκείνη την εύκολη, άκοπη, απ’ αυτές που δεν εννοούμε και σαν από υποχρέωση συλλαβίζουμε, από αυτές που μιμούνται ένα περιεχόμενο, μα είναι κενές; Γιατί να το κάνει; Ό,τι γνώμη και να έχει κάποιος για την απερχόμενη σιδηρά κυρία της Ευρώπης, δεν μπορεί παρά να της αναγνωρίσει ότι είναι πάντα συγκρατημένη. Φειδωλή, όπως και στο δημοσιονομικό πεδίο.

Από την άλλη, δεν κατανοώ και γιατί είναι υποκριτική η ομολογία της, που παρουσιάζεται περίπου ως ένας κεκαλυμμένος τρόπος ωραιοποίησης των πιέσεων, των απειλών, των αποδομήσεων, των απαιτήσεων.

Η καγκελάριος, όπως το κορίτσι, στο αριστούργημα του Ολλανδού ζωγράφου, διαβάζει μια επιστολή, λίγο πριν από την αποχώρησή της από τη γερμανική σκηνή. Στο βάθος είναι αυτό που αισθανόταν τότε. Το βάρος διαχείρισης μίας κρίσης, πρωτόγνωρης, κατά τη διάρκεια της οποίας το 1/3 την κατηγορούσε ότι δεν τιμωρεί ακόμη πιο σκληρά τα «κακομαθημένα παιδιά», το 1/3 γιατί είναι αναβλητική (μέχρι και ρήμα επινοήθηκε «merkeln») και οι λοιποί ότι δεν είναι πεπεισμένη Ευρωπαία. Δεν ήταν.

Η καγκελάριος έστειλε γράμμα για το δικό της δράμα. Ούτε των Ελλήνων ούτε των Γερμανών. Αυτός είναι ο πίνακας αποκατεστημένος. Εντελώς, άλλο έργο αν τα έκανε ωραία στην κρίση και αν οι διάδοχοί της θα φροντίσουν να μας λείψει.