Απο την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Πέρασε μία εβδομάδα και το ερώτημα παραμένει: Γιατί το έκανε; Αν είναι μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής, δεν διακρίνεται από την αρχή. Προφανώς σχετίζεται με την υλοποίηση προεκλογικών υποσχέσεων, αλλά τι άλλαξε από τις αρχές Ιουνίου όταν ο ένοικος του Λευκού Οίκου είχε υπογράψει την παραμονή της ισραηλινής πρωτεύουσας στο Τελ Αβίβ, όπως όλοι οι προκάτοχοί του από το 1995;
Σαφώς, ικανοποιείται η εκλογική του βάση, οι Ευαγγελικοί, για τους οποίους η Ιερουσαλήμ είναι πόλη μυθική και η Δευτέρα Παρουσία δεν είναι μεταφυσική. «Εξήντα εκατομμύρια Ευαγγελικοί παρακολουθούν αυτή την υπόσχεση από κοντά». Ο πάστορας Τζον Χέιτζι, πρόεδρος της οργάνωσης Ενωμένοι Χριστιανοί υπέρ του Ισραήλ, ήταν σαφής, αν και δεν μπορεί να είναι 60 εκατομμύρια φανατικοί.
Ενδεχομένως το «follow the money» να έχει και εδώ βάση -πίεση από τον μεγαλύτερο χρηματοδότη της εκστρατείας του, τον καζινάρχη Σέλντον Άντελσον-, δεν αποκλείεται να είναι κίνηση απομάκρυνσης των προβολέων από το Russiagate ή και μέθοδος εξώθησης στα όρια, ώστε να μην αφήνει στους στριμωγμένους περιθώρια, παρά μόνο για συμφωνία. Με δεδομένο ότι για τη Σαουδική Αραβία προέχει με τον Τραμπ η συνεργασία σε άλλα -ιρανικά- πεδία και όχι των Παλαιστινίων η ιστορία.
Εντάξει, πάντα υπάρχει και του Ηρόστρατου η αθανασία, ιδίως όταν διατυπώνονται αμφιβολίες για την ψυχοπνευματική υγεία. Μπορούμε να τον φανταστούμε να πυρπολεί, καθώς ένα μέρος του εαυτού του καίγεται μέσα στην έκσταση του εσφαλμένου του εγχειρήματος, αυτού που θα του εξασφαλίσει ακλόνητη φήμη.
Κάτι λείπει όμως. Δυσκολεύομαι να δεχτώ ότι είναι μια παρανοϊκή, συναισθηματική ή αμιγώς οικονομική απόφαση. Γνωρίζουν καλά οι ΗΠΑ ότι ανεβάζουν τη θερμοκρασία και αυξάνουν την πιθανότητα για μια σύγκρουση, την οποία προφανώς πιστεύουν ότι μπορούν να αξιοποιήσουν προς το συμφέρον τους. Χάνουν μέσα στη δεκαετία τα σκήπτρα της ισχυρότερης οικονομίας του πλανήτη και ένας πόλεμος δεν έρχεται σαν κομήτης.
