Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Ουδέν κακόν αμιγές καλού… Η προσφυγική κρίση, παρότι δοκιμάζει τις αντοχές της Ε.Ε. όσον αφορά τη συνοχή της, μπορεί τελικά να κάνει την Ευρωζώνη να επανεξετάσει τη σημερινή δύσκαμπτη δημοσιονομική πολιτική της.
Ηδη η Κομισιόν προειδοποίησε την Ισπανία ότι δεν θα καταφέρει να ανταποκριθεί στον στόχο του 2,8% του ΑΕΠ για το έλλειμμα του προϋπολογισμού της το 2016. Η Ιρλανδία ανακοίνωσε αύξηση δαπανών 1,5 δισ. ευρώ το επόμενο έτος, ενώ η Ιταλία κινδυνεύει να παρουσιάσει υψηλότερο του αναμενομένου έλλειμμα. Τα υψηλότερα του προβλεπομένου ελλείμματα δεν είναι από μόνα τους ανησυχητικά.
Το θέμα είναι πώς χρησιμοποιούνται τα μεγαλύτερα ελλείμματα, καθότι ελάχιστα στηρίζουν τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη, μέσω φορολογικών μειώσεων ή επενδύσεων σε προγράμματα υποδομών. Μήπως, λοιπόν, δεδομένων όλων αυτών, ήρθε η ώρα για την Ευρωζώνη να χαράξει εκ νέου τη δημοσιονομική πολιτική της; Κάτι που μελετάται ήδη στην Κομισιόν και φαίνεται να γίνεται κατανοητό και από τη Γερμανία, η οποία δυσκολεύεται να διατηρήσει ισοσκελισμένο τον προϋπολογισμό της φέτος και το επόμενο έτος, λόγω του προσφυγικού αλλά και της επιβράδυνσης στις αναδυόμενες.
Μάλιστα, το Βερολίνο φέρεται διατεθειμένο να εγκαταλείψει τη σκληρή γραμμή που ακολουθεί τα τελευταία πέντε χρόνια στο ελληνικό ζήτημα, σύμφωνα με δημοσίευμα γερμανικού περιοδικού, το οποίο και μετέφερε κάποιες σκέψεις που γίνονται στους κόλπους της γερμανικής κυβέρνησης για βοήθεια της Ελλάδας σε οικονομικό επίπεδο με αντάλλαγμα την πιο ενεργή δραστηριοποίηση της χώρας στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης.
Ανάγκα και θεοί πείθονται… χωρίς ωστόσο το ένα να λειτουργήσει σε βάρος του άλλου, δεδομένου ότι ζητάμε λύσεις που θα ελαφρύνουν το βάρος του ευρωπαϊκού Νότου τόσο στο προσφυγικό όσο και στο δημοσιονομικό. Ως γνωστόν, «η Ευρώπη κινείται πάντα πιο γρήγορα στις κρίσεις», ένα αγαπημένο κλισέ των Βρυξελλών που έχει λειτουργήσει κάποιες στιγμές στο παρελθόν.
