Skip to main content

Πιγκουίνοι και προκατάληψη: Γιατί μία ιστορία από τον ζωολογικό κήπο διχάζει

Ένα άρθρο για δύο αρσενικούς πιγκουίνους, που επώασαν ένα αυγό, έδωσε την ιδέα για ένα παιδικό βιβλίο, που ξεσήκωσε κύμα αντιδράσεων στις ΗΠΑ

Μια φορά κι έναν καιρό στην Αμερική ζούσε ένα ζευγάρι πιγκουίνων που ονομάζονταν Roy και Silo. Ήταν ακριβώς όπως τα άλλα ζευγάρια πιγκουίνων στον ζωολογικό κήπο τους, μόνο που ήταν και τα δύο αγόρια. Κάθισαν μαζί πάνω σε ένα αυγό μέχρι να βγει το μικρό πιγκουινάκι. Αργότερα, δύο άντρες έγραψαν μια ιστορία γι ‘αυτούς – πυροδοτώντας μια διαμάχη που μαίνεται έως σήμερα, σχεδόν δύο δεκαετίες μετά το συμβάν.

Οι συγγραφείς κάνουν λόγο για ιστορία γονικής μέριμνας και αφοσίωσης, αλλά και μία παραβολή των διχασμών της Αμερικής, σε αυτή την περίπτωση σχετικά με την ελευθερία του λόγου και τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών. «Είναι ένα έπος της πολιτικής και των προκαταλήψεων, που στη γέννησή του ήταν, πρώτα και κύρια, μια ιστορία για πιγκουίνους» γράφει ο Economist.

Το 1998 ο Ρομπ Γκράμζεϊ, που είχε τη φροντίδα των πινκγουίνων, παρατήρησε ότι αυτά τα δύο αρσενικά περνούσαν τον περισσότερο χρόνο μαζί. Έδειχναν τις ίδιες συμπεριφορές με τα ζευγάρια αρσενικών – θηλυκών. Κάποια στιγμή είδε τον Silo να κάθεται σε έναν βράχο σε σχήμα αυγού στη φωλιά που είχε φτιάξει το ζευγάρι. Το 2000 τους έδωσε ένα πραγματικό αυγό που είχαν πετάξει δύο άλλοι πιγκουίνοι, η Betty και ο Porkey. Ο στόχος του, λέει, ήταν καθαρά να υποστηρίξει την αποικία των πιγκουίνων, η οποία δεν είχε μεγαλώσει πολλούς νεοσσούς.

Ο Roy και ο Silo επώασαν εκ περιτροπής το αυγό για περίπου 36 ημέρες. Την εποχή που ο Γκράμζεϊ απολάμβανε τη μουσική ταγκό του Astor Piazzolla, ενός Αργεντινού συνθέτη,  το αυγό εκκολάφθηκε, και το ονόμασε Tango.

Το άρθρο των NYT που έδωσε την ιδέα για το βιβλίο

Το 2004 οι New York Times δημοσίευσαν ένα άρθρο για τους πιγκουίνους, με τίτλο «Love That Dare Not Squeak Its Name». Και ένα συγκεκριμένο ζευγάρι ανθρώπων το διάβασε. «Ήταν απλώς το κατάλληλο ζευγάρι για να επωάσει την ιστορία» παρατηρεί ο Economist.

Ο Τζάστιν Ρίτσαρντσον, ψυχίατρος και ψυχαναλυτής που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, είχε ενδιαφέροντα για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και την ψυχική υγεία των ομοφυλόφιλων. Σε ένα ραντεβού στα τυφλά σχεδόν μια δεκαετία νωρίτερα είχε γνωρίσει τον Πίτερ Πάρνελ, θεατρικό συγγραφέα. Είχαν μπροστά τους μια ιστορία για την ανατροφή των παιδιών από γονείς του ίδιου φύλου, από την οποία όλα όσα θα μπορούσαν να προκαλέσουν δυσφορία—ακόμα και η λέξη «gay»—θα μπορούσαν να παραληφθούν.

Δύο χαριτωμένοι χαρακτήρες θα ξεπερνούσαν τα εμπόδια για να φτάσουν στο στόχο τους σε ένα κλασικό αφηγηματικό τόξο. Ασυνήθιστο για την εποχή, τα παιδιά ομόφυλων ζευγαριών θα έβλεπαν μια εκδοχή της δικής τους εμπειρίας.

Έγραψαν την ιστορία των  Roy και ο Silo και ένας εικονογράφος, ο Χένρι Κόουλ, συνέβαλε με τα σκίτσα του. Προορισμένο για παιδιά τεσσάρων έως οκτώ ετών, το βιβλίο εκδόθηκε το 2005 με τον τίτλο And Tango Makes Three.

Ο Roy και ο Silo ήταν «λίγο διαφορετικοί». Όπως και στην πραγματική ζωή, ο κ. Γκράμζεϊ τους δίνει ένα αυγό, στο οποίο κάθονται έως ότου -«CRAAAACK!» – βγει ο Tango με «λευκά φτερά και ένα αστείο μαύρο ράμφος».

Πώς αποσύρθηκε από σχολικές βιβλιοθήκες

Η ιστορία έτυχε θετικής υποδοχής από κριτικούς και αναγνώστες, αλλά πυροδότησε και σφοδρές αντιδράσεις, με πολλαπλά αιτήματα για απόσυρση από δημοτικές και σχολικές βιβλιοθήκες ως βιβλίο που «προωθεί την ατζέντα των ομοφυλοφίλων». H ένωση The American Library Association, που παρακολουθεί τα αιτήματα απόσυρσης βιβλίων σε δημόσιες και σχολικές βιβλιοθήκες ανέφερε ότι το “And Tango Makes Three” ήταν το βιβλίο που βρέθηκε περισσότερο από κάθε άλλο στο στόχαστρο την περίοδο 2006-08 και ξανά το 2010.

Πλέον έχουν γίνει νομικές κινήσεις για απόσυρση του  εικονογραφημένου παιδικού βιβλίου σε 32 πολιτείες. Ήταν το πιο απαγορευμένο εικονογραφημένο βιβλίο του 2022. Όλα αυτά ενοχλούν τους συγγραφείς περισσότερο από ό,τι η πρώτη περίοδος αντιδράσεων. Αυτοί οι πρώτοι αντίπαλοι «ήταν τουλάχιστον ειλικρινείς», λέει ο Δρ Richardson. Τώρα η εκστρατεία δεν είναι αυθόρμητη αλλά οργανωμένη.

Έτσι οι πιγκουίνοι αντεπιτίθενται. Οι συγγραφείς μηνύουν δύο σχολικές επιτροπές στη Φλόριντα και το υπουργείο Παιδείας της Πολιτείας. Θέλουν ένα ομοσπονδιακό δικαστήριο να επιβεβαιώσει ότι η αφαίρεση του βιβλίου από τις σχολικές βιβλιοθήκες ήταν αντισυνταγματική.