«Γιατί τα γεγονότα του Σαββάτου δεν αποδυνάμωσαν, αλλά ενίσχυσαν μόνο τη χώρα μας», γράφει η Komsomolskaya Pravda αναφερόμενη στην ανταρσία των μισθοφόρων της Wagner.
«Αυτό το άρθρο μας μια καλή αίσθηση της νέας προπαγανδιστικής γραμμής» καθώς το Κρεμλίνο προσπαθεί να περάσει την εικόνα ότι όλα είναι υπό έλεγχο μετά την πολιτική κρίση στη Ρωσία, σημειώνει ο Μαρκ Γκαλεότι, επικεφαλής της εταιρείας Mayak Intelligence που ειδικεύεται στη Ρωσία.
«Η Ρωσία πέρασε άλλη μια δοκιμασία», αναφέρει το ρωσικό άρθρο, αποδοκιμάζοντας «τον μεγάλο στρατό του καναπέ» που κρύφτηκε το Σάββατο ή επαίνεσε τον Πριγκόζιν και μετά «ξεκίνησε το πρωί της Κυριακής με πολεμικές δηλώσεις ότι οι αρχές είχαν κάνει ξανά τα πάντα λάθος».
Σε αυτό το πνεύμα ήταν και η τοποθέτηση του υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ, ο οποίος εξέφρασε τη διαβεβαίωσή του ότι η Ρωσία θα βγαίνει πάντα ισχυρότερη και πιο ανθεκτική από τις όποιες δυσκολίες.
Την ώρα που η Ρωσία θέλει να δείχνει ότι όλα βαίνουν καλώς βλέπουμε από τη μία να επιχειρούνται εκκαθαρίσεις ανωτάτων στρατιωτικών και από την άλλη τον Βλαντίμιρ Πούτιν να «ρίχνει νερό στο κρασί του» προχωρώντας σε δημόσιες εμφανίσεις όπου αποθεώνεται από τους Ρώσους πολίτες.
Τα μηνύματα είναι ξεκάθαρα, η ανταρσία της Wagner δεν επηρεάσε την κατάσταση στη Ρωσία, ο Πούτιν είναι αγαπητός στο κοινό ηγέτης και όλα βαίνουν καλώς ενώ συνεχίζεται η «στρατιωτική επιχείρηση» στην Ουκρανία.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό, η Τατιάνα Στανόβαγια, ιδρύτρια του προγράμματος πολιτικής ανάλυσης R.Politik και στέλεχος του Carnegie Moscow Center, διακρίνει μία μεγάλη πρόκληση: ο Πούτιν δεν είναι ο ίδιος που ήταν πριν και υπάρχουν προσωπικότητες, που έχουν επιρροή και δικές τους ατζέντες, όπως ο Σεργκέι Σοϊγκού, που μπορεί να ενδιαφέρονται για την εξάλειψη της εσωτερικής αντιπολίτευσης.
Για την ίδια από αυτή τη δυναμική εξαρτάται, αν και είναι ασαφής, η τύχη του στρατηγού Σεργκέι Σουροβίκιν, ο οποίος υπάρχουν αναφορές ότι ανακρίθηκε και κρατείται καθώς φαίνεται να γνώριζε τα σχέδια του ηγέτη της Wagner Γεβγκένι Πριγκόζιν να σταστιάσει.
Όμως αυτή η πρόκληση αναμένεται να έχει ευρύτερη επιρροή. Όπως σημειώνει η Στανόβαγια, ο Πούτιν συνήθιζε να ελέγχει τους παίκτες, όμως πλέον αλλάζει η δυναμική της εξουσίας. «Δεδομένης της αποστασιοποίησης του Πούτιν και της διαστρεβλωμένης άποψης που έχει για την πραγματικότητα, οι παίκτες αρχίζουν να χειραγωγούν τον Πούτιν», εκτιμάει.
«Αν και ποτέ δεν μπορούσα να αντιληφθώ τον Πούτιν ως άνθρωπο που μπορεί να χειραγωγηθεί, τα αποτελέσματα της 23χρονης βασιλείας του, η γήρανση και οι πιέσεις του πολέμου θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αυτή τη στροφή», εξηγεί, σημειώνοντας πως από τη μία οι ενέργειες του Πριγκόζιν να προσεγγίσει τον Ρώσο πρόεδρο και από την άλλη η προσπάθεια του Σοϊγκού να αντιμετωπίσει το ζήτημα της Wagner είναι αποτελέσμα της αδράνειας του Πούτιν.
«Αυτή η ανταρσία ήταν τόσο σοκαριστική που το καθεστώς φάνηκε σε πολλούς ως κοντά στην κατάρρευση, γεγονός που υπονομεύει σημαντικά την ικανότητα του Πούτιν να εξασφαλίσει τον έλεγχο στα μάτια της πολιτικής τάξης», λέει χαρακτηριστικά.
Σημαίνει όμως η όλη πίεση που έχει προκαλέσει η ανταρσία στον Πούτιν ότι είναι σε άμεση απειλή; Με τίποτα, απαντάει ο Γκαλεότι- αν και έχει προβλέψει ότι το τέλος του Πούτιν ξεκινάει από την ένοπλη εξέγερση της Wagner. Σύμφωνα με τον ίδιο, το σύστημα του Πούτιν γίνεται όλο και πιο δυσλειτουργικό, και δεν υπάρχει τίποτα που να υποδηλώνει ότι έχει το σχέδιο ή την ενέργεια για οποιαδήποτε σοβαρή μεταρρύθμιση».
«Η ανταρσία του Πριγκόζιν το έχει αφήσει ακόμα πιο εύθραυστο. Ο Πούτιν φαίνεται αδύναμος επειδή πρώτα κατήγγειλε τον αρχηγό των μισθοφόρων ως προδότη και στη συνέχεια παραιτήθηκε από όλες τις κατηγορίες εναντίον του στο όνομα μιας συμφωνίας», αναφέρει εκτιμώντας πως το σύστημα θα είναι Πουλιγότερο ικανό να διαχειριστεί την επόμενη πρόκληση που θα αντιμετωπίσει η Ρωσία. Τότε, σύμφωνα με τον Γκαλεότι, υπάρχει ο κίνδυνος για τον Πούτιν να πιαστεί από τους στρατηγούς και αξιωματούχους του, προσφέροντάς του την επιλογή να αποσυρθεί με τιμή ή να εκθρονιστεί.
«Εάν και όταν συμβεί αυτό, είναι πιθανό να δούμε μια ελίτ που φοβάται ακόμη περισσότερο την αναρχία από εμάς (τη Δύση), να κάνει ό,τι μπορεί για να εξασφαλίσει μια ήρεμη μετάβαση», εκτιμάει.
naftemporiki.gr
