Η πεντάμηνη ακροσφαλής διπλωματία του Αλέξη Τσίπρα με τους δανειστές της χώρας θα τελειώσει με έναν από τους δύο τρόπους: είτε με την σχεδόν πλήρη συνθηκολόγηση του Έλληνα πρωθυπουργού στις απαιτήσεις των δανειστών είτε με επιστροφή στη δραχμή, αναφέρει ο Σάιμον Νίξον σε άρθρο του στη Wall Street Journal.
Η αντίληψη ότι υπήρχε και μια μέση οδός είναι μια φαντασίωση που γεννήθηκε από την άγνοια της πολιτικής και νομικής πραγματικότητα της Ευρωζώνης, μια υπερεκτίμηση της γεωπολιτικής σημασίας της Ελλάδας και μια υποεκτίμηση των καταστρεπτικών συνεπειών μιας εξόδου από το ευρώ.
Υποβάλλοντας τις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, που σε μεγάλο βαθμό φάνηκαν να προσεγγίζουν τα αιτήματα των πιστωτών, ο Αλ. Τσίπρας φάνηκε να παραδέχεται ότι μια έξοδος από το ευρώ θα παραβίαζε τη μόνη πραγματικά σημαντική κόκκινη γραμμή, τη δέσμευσή του να κρατήσει την Ελλάδα στη νομισματική ένωση. Δεν έχει εντολή να μετατρέψει τη χώρα του σε ένα ακόμα αποτυχημένο μεσογειακό κράτος.
Φυσικά, είναι ακόμα πιθανό να μην επιτευχθεί συμφωνία, βυθίζοντας την Ελλάδα σε μια άτακτη χρεοκοπία, επισημαίνει ο Νίξον. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι οποιαδήποτε συμφωνία επιτευχθεί τώρα θα είναι κακή σε σύγκριση με ό,τι ήταν στο τραπέζι πριν από πέντε μήνες, μια συνέπεια της ζημιάς που προκάλεσε στην οικονομία.
Αλλά ακόμα και μια κακή συμφωνία είναι καλύτερη από το να μην υπάρχει καμία συμφωνία, υποστηρίζουν πολλοί Έλληνες επιχειρηματίες και αξιωματούχοι. Αυτό εν μέρει οφείλεται, σύμφωνα με τον Νίξον, στο ότι ο αρνητικός αντίκτυπος από τους υψηλότερους φόρους θα αντισταθμιστεί κατά πολύ από την ενίσχυση της εμπιστοσύνης που θα επέλθει με μια συμφωνία. Λένε ότι η οικονομία γρήγορα μπορεί να ανακτήσει κάποιο από το χαμένο έδαφος μόλις αρθεί η αβεβαιότητα για το μέλλον της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και επιστρέψει η ρευστότητα. Πάνω από όλα, υποστηρίζουν ότι, αν ο Τσίπρας καταλήξει σε συμφωνία, θα αλλάξει το πολιτικό σκηνικό.
Σύμφωνα με τη Wall Street Journal, για πρώτη φορά από την αρχική διάσωση του 2010, όλα τα μεγάλα πολιτικά κόμμα αναγνωρίζουν την ανάγκη η Ελλάδα να δεχθεί τους όρους διάσωσης. Μόνο τα ακραία αριστερά και δεξιά κόμματα θα απόμεναν να υποστηρίζουν την επιστροφή στη δραχμή.
Αυτό είναι σημαντικό γιατί από τη στιγμή που ο Τσίπρας θα έχει βουτήξει τα χέρια του στο αίμα, η ελληνική πολιτική σκηνή δεν χρειάζεται πλέον να κυριαρχείται από τη στείρα συζήτηση για το κατά πόσο θα δεχθεί τους όρους διάσωσης. Αντ’ αυτού, τα ελληνικά κόμματα μπορούν επιτέλους να ξεκινήσουν μια ώριμη συζήτηση για την καλύτερη στρατηγική για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και το πώς θα μπορέσει να ανακτήσει την πρόσβαση στις χρηματοοικονομικές αγορές.
Οι Έλληνες ψηφοφόροι θα έχουν εν τέλει μια ευκαιρία να αξιολογήσουν τον Τσίπρα και το κόμμα του από τις πολιτικές τους επιλογές παρά από τις δεσμεύσεις και τις εξαγγελίες τους. Θα δουν κατά πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πραγματικά προετοιμασμένος να αντιμετωπίσει τα διαπλεκόμενα συμφέροντα και να εφαρμόσει αξιόλογες μεταρρυθμίσεις.
Αυτό δεν σημαίνει ότι τα προβλήματα της Ελλάδας θα τελειώσουν. Ακόμα κι αν υπάρξει μια συμφωνία, κανείς δεν περιμένει μια ομαλή πορεία καθώς ο Τσίπρας θα πρέπει κερδίσει την στήριξη της Βουλής και μετά να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για το αναπόφευκτο τρίτο πακέτο διάσωσης που θα χρειαστεί αργότερα φέτος.
Αλλά η πραγματική φύση των επιλογών που έχει η Ελλάδα θα είναι πλέον ξεκάθαρη και αυτό από μόνο του αποτελεί πρόοδο, καταλήγει ο Νίξον.
