Οι υφεσιακές πολιτικές που εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα ενέτειναν τα υφιστάμενα προβλήματα της εγχώριας οικονομίας και επιδείνωσαν τον καταμερισμό της εργασίας, επισημαίνει το Ινστιτούτου Ερευνών της ΓΣΕΕ, σε πρόσφατη έκθεσή του για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.
Συγκεκριμένα, από τη σύγκριση της ελληνικής οικονομίας με εννέα χώρες της Ευρωζώνης προκύπτει πως από το 1995 μέχρι το 2004, οι δέκα πιο ανταγωνιστικοί εμπορεύσιμοι κλάδοι της ελληνικής οικονομίας έναντι των αντίστοιχων κλάδων των χωρών-μελών της ΟΝΕ βασίζονταν πρωτίστως σε ένα συνδυασμό υψηλότερης παραγωγικότητας και χαμηλότερων μισθών. Όμως, από το 2004 και μετά, η ανταγωνιστικότητά τους βασίζεται κυρίως στους χαμηλότερους μισθούς.
Οι μεταβολές αυτές, σύμφωνα με το Ινστιτούτο, φανερώνουν τη σημαντική υποβάθμιση που έχει υποστεί η ελληνική οικονομία, καθώς αποκτά όλο και εντονότερα τα χαρακτηριστικά αναπτυσσόμενων χωρών, όπως ο συνδυασμός χαμηλής τεχνολογικής ανάπτυξης και συμπίεσης των ονομαστικών μισθών στα όρια της επιβίωσης∙ μια αρνητική τάση που κορυφώθηκε κατά την περίοδο της ελληνικής κρίσης.
Επιπλέον, πέρα από το εργασιακό κόστος, ερευνάται και το περιθώριο κέρδους ως προσδιοριστική παράμετρος της ανταγωνιστικότητας τιμής. Η εκτίμηση του περιθωρίου κέρδους δείχνει πως από το 1995 έως το 2010 δεν είχε αρνητικές επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα λόγω της πτωτικής του τάσης.
Αντίθετα, κατά την περίοδο της κρίσης το περιθώριο κέρδους της ελληνικής οικονομίας σε σχέση με εκείνο των χωρών-μελών της ΟΝΕ, εμφανίζει μια ανάκαμψη που είναι ακόμα πιο έντονη στον τομέα των εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών. Η εξέλιξη αυτή – καταλήγει η ΓΣΕΕ – μπορεί να ακυρώνει τα όποια οφέλη από τη μείωση του εργασιακού κόστους στην ανταγωνιστικότητα της τιμής και ειδικά στην περίπτωση που η αυξανόμενη κερδοφορία δεν μετασχηματίζεται σε νέες επενδύσεις.
