Η Γαλλίδα σκηνοθέτις, ηθοποιός και συγγραφέας Μαρσελίν Λοριντάν – Ιβένς, επιζήσασα του Άουσβιτς-Μπίρκεναου κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, απεβίωσε χθες στο Παρίσι, όπως ενημέρωσε το Γαλλικό Πρακτορείο εκ μέρους της οικογένειάς της ο δικηγόρος Ζαν Βέιγ.
Ήταν πολύ γνωστή στη Γαλλία, μεταξύ άλλων, διότι εξορίστηκε σε αυτό το στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης μαζί με τη Σιμόν Βέιγ, τη μαχητική φεμινίστρια και πολιτικό που έδωσε σκληρή μάχη για την αποποινικοποίηση της άμβλωσης στη Γαλλία όταν έγινε υπουργός Υγείας το 1974.
«Ήταν συντρόφισσα στην εξορία, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης με τη μητέρα, και αυτό το επεισόδιο της ζωής τους, μολονότι πολύ δύσκολο, τις έκανε φίλες για πάντα», σημείωσε ο Βέιγ, η μητέρα του οποίου πέθανε τον Ιούνιο του 2017 και η σορός της έχει ενταφιαστεί στο Πάνθεον στο Παρίσι.
«Η Μαρσελίν ήταν άνθρωπος με τρομερή ζωτικότητα. Είχαμε πολύ στενή σχέση, σχεδόν συγγενική. Ο αδελφός μου κι εγώ ήμασταν πολύ κοντά της, η παρουσία της ήταν σημαντική για εμάς», συμπλήρωσε ο δικηγόρος.
Η Λοριντάν – Ιβένς στεκόταν πάντα απέναντι στην αδικία και τη βία, αφού μετατράπηκε σε μαχήτρια για όλη της τη ζωή μετά τον εκτοπισμό της, σε ηλικία 15 ετών, στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου.
Μαζί με τον πατέρας της, μέλος της γαλλικής αντίστασης, συνελήφθησαν στην Μπολέν (νοτιοανατολική Γαλλία) από την Γκεστάπο τον Φεβρουάριο του 1944. Έπειτα από τη μεταγωγή τους στο στρατόπεδο του Ντρανσί, στα προάστια του Παρισιού, εξορίστηκαν στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου τον Απρίλιο.
Η Μαρσελίν Λοριντάν ήταν ανάμεσα στους κρατούμενους που μετήχθησαν, καθώς πλησίαζε ο Κόκκινος Στρατός, στο στρατόπεδο Μπέργκεν-Μπέλσεν, κατόπιν στο Τερίριενστατ.
Τη 10η Μαΐου 1945, δύο ημέρες μετά τη συνθηκολόγηση της ναζιστικής Γερμανίας, είδε τον πρώτο σοβιετικό στρατιώτη, πάνω σε μοτοσικλέτα, με την κόκκινη σημαία. Μετά τον πόλεμο, σύχναζε στη Cinémathèque του Παρισιού και δακτυλογραφούσε χειρόγραφα του σημειολόγου Ρολάν Μπαρτ.
Την είσοδό της στον κόσμο του κινηματογράφου την έκανε χάρη στον φιλόσοφο Εντγκάρ Μορέν, ο οποίος της ανέθεσε τον ρόλο της αφηγήτριας στο ντοκιμαντέρ «Χρονικό Ενός Καλοκαιριού» (Chronique d’un été) το 1961.
Απέκτησε φήμη κυρίως για τα ντοκιμαντέρ για το Βιετνάμ και την Κίνα του Μάο που γύρισαν με τον δεύτερο σύζυγό της, τον Ολλανδό Γιόρες Ιβένς.
