Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Με σκοπό να υμνήσει την πόλη, τον πολίτη, τον πολιτισμό, τραγουδώντας, απλά και λυτρωτικά, τους λόγους που μας κάνουν να νιώθουμε την αξία, τον παλμό, τη διάρκεια, την ομορφιά και το μέλλον των πόλεων, η ερμηνεύτρια Νένα Βενετσάνου δημιουργεί το δικό της μουσικό τοπίο, και μας μιλά για την παράσταση «1000 + 1 Πόλεις».
Η παράσταση, με τον χαρακτηριστικό της τίτλο να αντηχεί την ανάγκη των σύγχρονων ανθρώπων να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους μέσα στον πολυπρόσωπο σύγχρονο κόσμο, θα παρουσιαστεί στη σκηνή της Μικρής Επιδαύρου, την Παρασκευή 10 και το Σάββατο 11 Ιουλίου, στις 9 το βράδυ, και είναι αφιερωμένη στον κορυφαίο Έλληνα πολεοδόμο και στοχαστή Δημήτρη Πικιώνη.
Σημαντική «πρέσβης» του ελληνικού τραγουδιού σε ολόκληρο τον κόσμο και ανήσυχη δημιουργός, η Νένα Βενετσάνου, μέσα από κείμενα των σύγχρονων ποιητών Γιάννη Ρίτσου, Τάσου Γαλάτη, Ερρίκου Χάινε και Ίταλο Καλβίνο που αφηγείται, δίνει νέα διάσταση σε αντιπροσωπευτικά τραγούδια των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη και δικών της συνθέσεων πάνω σε ποίηση Καβάφη, Ευριπίδη, Σοφοκλή, Κομνηνού και Χρυσουλάκη, και μιλά για την παράσταση και για τη σημερινή τραυματισμένη Ελλάδα.
Ποιο είναι το μουσικό – ποιητικό τοπίο της παράστασης;
Το έντεχνο ελληνικό τραγούδι, το τραγούδι μας, αυτό που ξέρει να σε ταξιδεύει πάνω κάτω στο χρόνο, μέσα από κείμενα σπάνια και σοφά, να σου δείχνει τον δρόμο ανάμεσα στις συμπληγάδες. Τα ελληνικά τραγούδια μας είναι, για μένα, ό,τι ωραιότερο έχει ο ελληνικός πολιτισμός. Με μια γλώσσα παλιά, αρχαία, υπέροχη, γλυκιά παρηγοριά για την πολύπλοκη ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων, περνάμε στα πιο δύσκολα ερωτήματα για τη ζωή και τον άνθρωπο. Δεν ξέρω τι θα γινόμασταν, αν δεν διατηρούσαμε, μέσα από την τέχνη του τραγουδιού μας, όλον αυτόν τον λόγο των ποιητών, που ονειρεύτηκαν μια καλύτερη ζωή, μέσα στις πόλεις μας, τις παράλιες, τις απόμερες και τις πολυπληθείς.
Σε ποιες πόλεις θα μας ταξιδέψετε μέσα από αυτήν;
Σε όλες τις Ελληνίδες πόλεις του τότε, του τώρα και του μέλλοντος που, μέσα από τα ονόματά τους, καταμαρτυρούν την παρουσία μας και τον μόχθο των ανθρώπων για μια καλύτερη ζωή. Αυτό που προέχει, και είναι η ουσία της παράστασής μου, όμως, περιστρέφεται γύρω από την ίδια την ιδέα της πόλης ως δομής μιας πολιτικής οντότητας, που συγκεντρώνει τις ανθρώπινες δραστηριότητες, για να προστατεύσει όλους τους ανθρώπους που την κατοικούν. Μιλώ για όσα ονειρεύτηκαν γι’ αυτές οι ποιητές μας, για όσα, πάντα, πρέπει να διατηρούν οι άνθρωποι μέσα σε μια πόλη, μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία, ώστε να μπορούμε να ζήσουμε με ασφάλεια και ειρήνη, αλλά, κυρίως, με ομόνοια.
Τι ιχνογραφεί αυτό το ταξίδι και τι θέλει να μας θυμίσει;
Ιχνογραφεί τη ζωή της πόλης μέσα στο χρόνο, δηλαδή προσπαθούμε να κάνουμε τους θεατές να σκεφτούν ότι δεν είναι οι μόνοι που πέρασαν από δω και πως κάποιοι από μας, ακόμα και εμείς οι ίδιοι πιθανώς, να είμαστε οι μελλούμενοι, αυτοί που θα γίνουμε το παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή με τη συμμετοχή μας στα κοινά. Όλοι όσοι περνούν από δω, από τούτο το τοπίο, και θα περάσουν, αν προσπαθήσουμε να κάνουμε το καλύτερο, το δικό μας έργο θα είναι ευεργεσία. Εκεί, θα στηριχθούν οι άλλοι, για να σκεφτούν και να δημιουργήσουν.
Στη σημερινή τραυματισμένη Ελλάδα, τι χρειάζεται να κρατήσουμε ζωντανό και τι να αλλάξουμε ριζικά;
Πρέπει να κρατήσουμε τη λαϊκότητα του πολιτισμού μας, δηλαδή το στοιχείο αυτό που απαιτεί από την τέχνη, αλλά και αξιώνει από την πολιτική, να είναι για όλους και να απευθύνεται προς όλους, κάτι που είναι και η ουσία της δημοκρατίας και που προέρχεται από τη βαθιά εμπειρία μας μέσα στους αιώνες. Ο ελληνικός πολιτισμός είναι, πάνω από όλα, συμμετοχή όλων στην πολιτική διαδικασία, δεν έχει αποκλεισμούς, θέλει την ομόνοια, την ειρήνη, τη διαύγεια και το τραγούδι, από κοντά, σε κάθε μας κοινωνική δράση, πάντα να βγαίνει από τα χείλη μας, για να μας αγκαλιάζει, να μας συνεπαίρνει, να μας ανυψώνει.
Αυτό, που πρέπει να αλλάξουμε, είναι να θεμελιώσουμε γερά την αλληλεγγύη ανάμεσά μας, να γίνει η βασική μας αρχή. Έτσι, χωρίς πολλά λόγια, απλά και φυσικά, χωρίς να χρειάζεται να ταπεινωθεί ο ανήμπορος και ο έχων ανάγκη βοηθείας.
Συντελεστές
Σκηνοθετική επιμέλεια – σκηνογραφία – φωτισμοί: Άγγελος Αγγελής, ήχος: Δημήτρης Δημητριάδης, βίντεο: Ζήσης Κοκκινίδης – Ίων Παπασπύρου. Παίζουν οι μουσικοί: Mάνος Αβαράκης (φυσαρμόνικα – φλογέρα), Σταύρος Αγιαννιώτης (κλασική κιθάρα), Γιάννης Σινάνης (μπουζούκι), Χάρης Μέρμηγκας (κοντραμπάσο), Σόλης Μπαρκί (κρουστά).
Πληροφορίες
Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου: Επίδαυρος – Αργολίδα. Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά. Τιμές εισιτηρίων: ζώνη Α: 25 ευρώ, ζώνη Β: 15 ευρώ, φοιτητικό: 10 ευρώ, άνεργοι – ΑΜΕΑ: 5 ευρώ. Πώληση εισιτηρίων: κεντρικά εκδοτήρια Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου: Πανεπιστημίου 39 – εντός στοάς Πεσμαζόγλου (Δευτέρα – Παρασκευή: 9:00 – 17:00, Σάββατο: 9:00 – 15:00), καταστήματα: Public, Παπασωτηρίου, Ιανός, Seven Spots, Reload, ηλεκτρονικά: greekfestival.gr, τηλεφωνικά: 210 3272000 (καθημερινά και Κυριακές: 9:00 – 21:00). Εκδοτήρια εισιτηρίων λειτουργούν σε όλους τους χώρους των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, τα οποία εξυπηρετούν μόνο την παράσταση της ημέρας και ανοίγουν δύο ώρες πριν την έναρξή της.
