Με σημαντική προσέλευση επισκεπτών, οργανώθηκαν την Πέμπτη 21 Νοεμβρίου τα εγκαίνια της έκθεσης έργων Τέχνης της Συλλογής Interamerican, στον εκθεσιακό χώρο Αμαλίας 36, στο Σύνταγμα.
Στην έκθεση, που είχε διάρκεια μέχρι και τις 24 Νοεμβρίου, παρουσιάστηκαν 46, συνολικά έργα που συναποτελούν τη Συλλογή – 40 ζωγραφικά, 3 επιτοίχιες κατασκευές και 3 περίοπτα (γλυπτά). Η Συλλογή της εταιρείας περιλαμβάνεται μεταξύ των τριών πιο αναπτυγμένων που ανήκουν σε ιδιωτικές επιχειρήσεις που λειτουργούν στην Ελλάδα.
Με αφετηρία τον εκπρόσωπο της γενιάς του ’30, Σπύρο Βασιλείου, ακολουθώντας τους αμφισβητίες ανατρεπτικούς όπως ο Κωνσταντίνος Ξενάκης, η Συλλογή διατρέχει την πρωτοπορία με την Άσπα Στασινοπούλου και την Έρση Χατζηαργυρού, τον αφαιρετικό εξπρεσιονισμό με τον Κώστα Πανιάρα, τον σουρεαλισμό με τον Σαράντη Καραβούζη και ολοκληρώνεται με τους χειρονομιακούς της γενιάς του ’90 και τους γκραφιτάδες του 2000, τους ζωγράφους «του δρόμου». Με τα γλυπτά, συμπληρώνεται η εικαστική εικόνα που κτίζεται με τη Συλλογή, ενδεικτική παρουσίασης έργων και περιόδων εύρους μιας 50ετίας – όσα είναι και τα χρόνια της Interamerican έως σήμερα (1969-2019).
H Συλλογή δημιουργήθηκε σταδιακά, από το 2012, με την προσωπική φροντίδα και αναζήτηση του Γιάννη Ρούντου, επικεφαλής των εταιρικών σχέσεων και της υπευθυνότητας του ομίλου, τομέα που εστιάζει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και στις περιοχές του Πολιτισμού, των Γραμμάτων και των Τεχνών. Η υποστήριξη του εγχειρήματος ήταν θερμή από την ηγεσία της INTERAMERICAN – αρχικά από τον Γιώργο Κώτσαλο και στη συνέχεια από τον Γιάννη Καντώρο, σημερινό διευθύνοντα σύμβουλο. «Η Συλλογή μας υπογραμμίζει τη διαφορετικότητά μας και την ανοικτή αντίληψη που έχουμε για την ποιότητα ζωής και στους χώρους εργασίας. Όπως η Ασφάλεια, έτσι και οι Τέχνες δεν είναι πολυτέλεια, αποτελούν ανάγκη με ζωτική σημασία και αξία, για μια καλύτερη ζωή» υπογραμμίζει ο επικεφαλής του οργανισμού.
Η έκθεση συμπληρώθηκε με ένα εξαιρετικό Λεύκωμα παρουσίασης των έργων και των δημιουργών. Σε εισαγωγικό κείμενο της έκδοσης ο Γιάννης Ρούντος, μεταξύ άλλων, παρατηρεί για την ενσωμάτωση της Συλλογής στην καθημερινότητα των εργαζομένων: «Μέσα στη σπείρα μιας διαρκούς αλληλεπίδρασης με ό,τι μας περιβάλλει, η Τέχνη έχει το μερίδιό της στη ζωή μας. Μια ενδιαφέρουσα άσκηση στον εναλλακτικό δρόμο μιας ανάλογης, ευρύτερης εμπειρίας, είναι να επιζητούμε τη διεύρυνση του οπτικού πεδίου μας μέσα στον χωροχρόνο της εργασίας. Να ενεργοποιούμε αδρανείς ή νέες προσλαμβάνουσες και να ανοίγουμε περισσότερο το παράθυρο της ψυχής και του νου. Να περιβάλλουμε συνεχώς την επαγγελματική ενασχόλησή μας με εξωγενή ερεθίσματα, δημιουργώντας συνάψεις που ευνοούν την οξυγόνωση του ενδιαφέροντός μας για το όλον – γεγονός που μάς κάνει σοφότερους, επιδρώντας ευεργετικά στην εργασιακή και την επιχειρηματική υγεία μας».
naftemporiki.gr
