Το 2020 έφυγε αφήνοντας στην πλειονότητα των ανθρώπων μία τουλάχιστον δυσάρεστη αίσθηση. Το 2021, εκτός από ελπίδες για έξοδο από το τούνελ της πανδημίας, φέρνει στον κόσμο και δισεκατομμύρια τζιτζίκια, τα οποία περίμεναν 17 χρόνια για να γνωρίσουν τον πλανήτη.
Το θηλυκό τζιτζίκι γεννά το καλοκαίρι τα αυγά του μέσα σε τρύπες που κάνει πάνω στους μαλακούς βλαστούς. Από τα αυγά βγαίνουν οι προνύμφες, περίπου κατά το τέλος του καλοκαιριού, οι οποίες κατεβαίνουν από τα δέντρα, κάνουν τρύπες μέσα στη γη, κοντά στις ρίζες κι εκεί μπορούν μέχρι και 17 χρόνια, προτού μετατραπούν σε κανονικές νύμφες.
Όπως αναφέρει το BGR και Newsweek, φέτος δισεκατομμύρια τζιτζίκια είναι πιθανό να εμφανιστούν σε 15 πολιτείες των ΗΠΑ, κυρίως κατά μήκος της Ανατολικής Ακτής.
Αν και έχουν αρκετά μεγάλο μέγεθος για έντομα –από δύο έως πέντε εκατοστά- είναι δύσκολο να τα εντοπίσει κανείς, καθώς το χρώμα τους είναι παρόμοιο με το χρώμα των κορμών των δένδρων.
Χαρακτηριστικό του τζιτζικιού είναι η ειδική ηχητική συσκευή που υπάρχει ανάμεσα στον θώρακα και την κοιλιά του, μέσω της οποίας δημιουργείται αυτό το ιδιόμορφο τερέτισμα που ακούγεται τις ζεστές καλοκαιρινές μέρες.
Η συσκευή αποτελείται από δύο κοιλότητες που χωρίζονται από μια λεπτή τεντωμένη μεμβράνη. Κάθε φορά που δονείται η μεμβράνη αυτή, παράγεται ο ήχος.
Στην Ελλάδα, το τζιτζίκι είναι ιδιαίτερα γνωστό από την ιστορία του Αισώπου «ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας». Με το τζιτζίκι είναι συνδεδεμένος και ο μύθος του Τιθωνού. Επρόκειτο για έναν θνητό που είχε γίνει αθάνατος από τους θεούς μετά από παράκληση της Ηούς, η οποία όμως ξέχασε να ζητήσει να παραμείνει και νέος.
Όταν ο Τιθωνός έφθασε σε έσχατο γήρας, η Ηώς, η οποία ως θεά ήταν αθάνατη και πάντα νέα, δεν μπορούσε πια να τον βλέπει. Τότε οι θεοί τον λυπήθηκαν και τον μεταμόρφωσαν σε ένα ζαρωμένο έντομο που μιλά ακατάπαυστα, το τζιτζίκι.
Με πληροφορίες από bgr.com, Wikipedia.org
