Από την έντυπη έκδοση
Της Τέτης Ηγουμενίδη
[email protected]
Η υπόθεση του στελέχους της Jumbo φαίνεται ότι ανοίγει τον ασκό του Αιόλου και για άλλες περιπτώσεις αγοραπωλησιών ακινήτων με σκοπό τη «χρυσή βίζα» σε Κινέζους και οι οποίες πιθανότατα ακολουθούν μη νόμιμες διαδικασίες.
Η πρώτη συγκεκριμένη καταγγελία έγινε χθες από τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Μεσιτών Ελλάδος (Μεσίτη, Οικονομολόγο και Εκτιμητή) Ιωάννη Ρεβύθη, ο οποίος δήλωσε ότι «δεν υπάρχει καμία έκπληξη στον κλάδο των μεσιτών και στην κτηματαγορά για τη συγκεκριμένη πυραμίδα αγοραπωλησιών σε Κινέζους από επώνυμο επιχειρηματία».
Σύμφωνα με τον κ. Ρεβύθη, η υπόθεση του Ευάγγελου Παπαευαγγέλου δεν είναι η μοναδική: «Ήταν σε άπαντες γνωστό ότι υπάρχουν ομάδες ανθρώπων που σε συνεργασία με κινεζικά πρακτορεία αγόραζαν διαμερίσματα σε εξευτελιστικές τιμές, τα οποία μετέπειτα τα μεταβίβαζαν ατομικά σε Κινέζους, εισπράττοντας χιλιάδες ευρώ από αυτή τη διαδικασία και οι τελικοί αγοραστές έπαιρναν την άδεια παραμονής στη χώρα μας.
Για τον λόγο αυτό, στον κλάδο των μεσιτών που έχουν νόμιμες άδειες και ασχολούνται με αγοραπωλησίες διαμερισμάτων ήταν ελάχιστοι αυτοί που ασχολήθηκαν με Κινέζους αγοραστές. Είναι πολύ λογικό, διότι ούτε μπορούσαν να αγοράσουν ακίνητα και να τα μεταπωλήσουν, ούτε είχαν τις διασυνδέσεις με αυτά τα κινεζικά πρακτορεία. Όταν ολοκληρωθεί η έρευνα από τις δικαστικές αρχές θα λάμψει η αλήθεια σε αυτή την περιβόητη πυραμίδα και πώς είχε στηθεί όλο αυτό το παιχνίδι εις βάρος και των Κινέζων – τελικών αγοραστών και αυτών που πωλούσαν τα ακίνητά τους σε εξευτελιστικές τιμές».
Όπως εξήγησε περαιτέρω στη «Ν» ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μεσιτών, η «δουλειά» στηρίζεται στο γεγονός ότι τα κινεζικά πρακτορεία αγόραζαν μαζικά κάποια σπίτια (αυτό έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό στο κέντρο της Αθήνας) σε τιμές πολύ κατώτερες από το όριο των 250 χιλ. ευρώ (η αξία του ακινήτου που πρέπει να αγοράσει ένας ξένος υπήκοος για να πάρει τη χρυσή βίζα), δηλαδή στην πραγματική τους αξία.
Στη συνέχεια έβρισκαν τον Κινέζο αγοραστή, ο οποίος π.χ. για ένα ακίνητο αξίας 100 χιλ. ευρώ έδινε στο κινεζικό πρακτορείο (το οποίο είχε ιδρύσει θυγατρική και στην Ελλάδα σε συνεργασία πιθανότατα και με Έλληνες) 250 χιλ. ευρώ, για να δηλωθεί στις αρχές και να λάβει τη «χρυσή βίζα». Ακολούθως και αφού κρατούνταν ένα τμήμα των χρημάτων από το πρακτορείο για τη διαμεσολάβησή του (άγνωστο πόσο, με τις πληροφορίες να κάνουν λόγο για υπέρογκα ποσά) η συμφωνημένη διαφορά επιστρεφόταν στον Κινέζο αγοραστή στην Κίνα από τα χρήματα που μετέφερε το εδώ τμήμα του κινεζικού πρακτορείου ως «κέρδος».
Με άλλα λόγια η διαδρομή του χρήματος χάνεται επειδή δεν πρόκειται για έναν πωλητή με έναν αγοραστή που έκαναν μια συναλλαγή, αλλά για αγοραπωλησίες με ενδιάμεσο εταιρεία, δηλαδή πολλαπλές μεταβιβάσεις.
