Τα σχέδια ενός υπερηχητικού επιβατικού αεροπλάνου, το οποίο υπόσχεται να περιορίσει δραστικά τη διάρκεια των υπερατλαντικών πτήσεων, αναπτύσσει το ερευνητικό τμήμα SART (Space Launcher Systems Analysis) του Γερμανικού Κέντρου Αεροδιαστημικής DLR σην Κολονία.
Με όνομα SpaceLiner, το αεροσκάφος θα αγγίζει τελική ταχύτητα πάνω από 20 Μαχ, με συνέπεια να καλύπτει την απόσταση Λονδίνου-Αυστραλίας σε μόλις 90 λεπτά.
Με βάση το χρονοδιάγραμμα του DLR, οι πρώτες πτήσεις του SpaceLiner δεν αναμένονται νωρίτερα από τη δεκαετία του 2040. Επίσης, το αεροπλάνο θα είναι εξοπλισμένο με ένα πυραυλοκίνητο σύστημα προώθησης δύο σταδίων, ενώ θα έχει χωρητικότητα 50 επιβατών. Σύμφωνα με το περιοδικό Aviation Week, οι Γερμανοί επιστήμονες προγραμματίζουν επίσης μία μεγαλύτερη εκδοχή του, χωρητικότητας 100 επιβατών.
Τα καύσιμα που θα χρησιμοποιεί θα είναι υγρό υδρογόνο και άζωτο, τα οποία εξασφαλίζουν υψηλές επιδόσεις ενώ είναι φιλικά στο περιβάλλον, σύμφωνα με το DLR. Το όχημα θα επιταχύνεται χρησιμοποιώντας 11 κινητήρες πυραύλων – εννιά εγκατεστημένους στον προωθητήρα του και δύο στο κυρίως τμήμα του σκάφους, όπου θα βρίσκονται οι επιβάτες.
Με βάση τη βρετανική Daily Mail, οι Γερμανοί μηχανικοί έχουν καταφύγει σε υλικά νέας «γενιάς» τα οποία, σε συνδυασμό με καινούριες τεχνολογίες ψύξης αλλά και θερμικής θωράκισης, θα μπορούν να προστατέψουν το κέλυφος του SpaceLiner από τις θερμοκρασίες που θα αναπτύσσονται. Επίσης, η καμπίνα των επιβατών θα μπορεί σε περίπτωση ανάγκης να διαχωρισθεί από το υπόλοιπο αεροπλάνο, ώστε να φτάσει με ασφάλεια στο έδαφος.
Το πτητικό ύψος του θα αγγίζει τα 80 χιλιόμετρα, το οποίο θα αποκτά χάρις στον προωθητήρα του και την ταχύτητα των περίπου 20 Μαχ που αυτός θα του προσδίδει μέσα σε μόλις 10 λεπτά. Όταν θα έχει φτάσει στο ανώτερο σημείο της διαδρομής του, το SpaceLiner θα πετά με την ταχύτητα που έχει αποκτήσει, «πλανάροντας» σταδιακά προς το αεροδρόμιο που θα πρέπει να προσγειωθεί.
Με αυτό τον τρόπο, πέρα από το ότι θα πετά από το Λονδίνο στην Αυστραλία σε 90 λεπτά, ο χρόνος που θα χρειάζεται για να ταξιδέψει από τη βρετανική πρωτεύουσα μέχρι την Καλιφόρνια δεν θα φτάνει καν τη μία ώρα. Χρόνοι που, εκτός από τη μεταφορά επιβατών, σύμφωνα με το DLR θα μπορούν να αξιοποιηθούν και για άλλες εμπορικές εφαρμογές.
Αν η χρηματοδότηση του πρότζεκτ συνεχισθεί χωρίς απρόοπτα, το χρονοδιάγραμμα προβλέπει πως το σχέδιο που έχουν αναπτύξει ήδη οι Γερμανοί μηχανικοί θα χρειασθεί να περάσει από αρκετές ακόμη φάσεις αξιολόγησης ώστε, στις αρχές της δεκαετίας του 2030, να πάρει τελικά το «πράσινο φως» για την κατασκευή ενός πρωτότυπου για δοκιμές.
Οι πιλοτικές πτήσεις αυτού του αεροσκάφους αναμένεται να ξεκινήσουν μία πενταετία αργότερα, ώστε στις αρχές του 2040 το SpaceLiner να είναι έτοιμο να αναλάβει κανονικά δρομολόγια.
Το DLR υποστηρίζει πως το αεροσκάφος θα «εγκαινιάσει» μια νέα κατηγορία αερομεταφορών υψηλής ταχύτητας, η οποία με τη σειρά της θα αυξήσει τη ζήτηση για κινητήρες πυραύλων και επαναχρησιμοποιήσιμους προωθητήρες, δίνοντας έτσι μία ακόμη ώθηση στην αεροναυπηγική βιομηχανία.
Με όνομα SpaceLiner, το αεροσκάφος θα αγγίζει τελική ταχύτητα πάνω από 20 Μαχ, με συνέπεια να καλύπτει την απόσταση Λονδίνου-Αυστραλίας σε μόλις 90 λεπτά.
Με βάση το χρονοδιάγραμμα του DLR, οι πρώτες πτήσεις του SpaceLiner δεν αναμένονται νωρίτερα από τη δεκαετία του 2040. Επίσης, το αεροπλάνο θα είναι εξοπλισμένο με ένα πυραυλοκίνητο σύστημα προώθησης δύο σταδίων, ενώ θα έχει χωρητικότητα 50 επιβατών. Σύμφωνα με το περιοδικό Aviation Week, οι Γερμανοί επιστήμονες προγραμματίζουν επίσης μία μεγαλύτερη εκδοχή του, χωρητικότητας 100 επιβατών.
Τα καύσιμα που θα χρησιμοποιεί θα είναι υγρό υδρογόνο και άζωτο, τα οποία εξασφαλίζουν υψηλές επιδόσεις ενώ είναι φιλικά στο περιβάλλον, σύμφωνα με το DLR. Το όχημα θα επιταχύνεται χρησιμοποιώντας 11 κινητήρες πυραύλων – εννιά εγκατεστημένους στον προωθητήρα του και δύο στο κυρίως τμήμα του σκάφους, όπου θα βρίσκονται οι επιβάτες.
Με βάση τη βρετανική Daily Mail, οι Γερμανοί μηχανικοί έχουν καταφύγει σε υλικά νέας «γενιάς» τα οποία, σε συνδυασμό με καινούριες τεχνολογίες ψύξης αλλά και θερμικής θωράκισης, θα μπορούν να προστατέψουν το κέλυφος του SpaceLiner από τις θερμοκρασίες που θα αναπτύσσονται.
Επίσης, η καμπίνα των επιβατών θα μπορεί σε περίπτωση ανάγκης να διαχωρισθεί από το υπόλοιπο αεροπλάνο, ώστε να φτάσει με ασφάλεια στο έδαφος.
Το πτητικό ύψος του θα αγγίζει τα 80 χιλιόμετρα, το οποίο θα αποκτά χάρις στον προωθητήρα του και την ταχύτητα των περίπου 20 Μαχ που αυτός θα του προσδίδει μέσα σε μόλις 10 λεπτά.
Όταν θα έχει φτάσει στο ανώτερο σημείο της διαδρομής του, το SpaceLiner θα πετά με την ταχύτητα που έχει αποκτήσει, «πλανάροντας» σταδιακά προς το αεροδρόμιο που θα πρέπει να προσγειωθεί.
Με αυτό τον τρόπο, πέρα από το ότι θα πετά από το Λονδίνο στην Αυστραλία σε 90 λεπτά, ο χρόνος που θα χρειάζεται για να ταξιδέψει από τη βρετανική πρωτεύουσα μέχρι την Καλιφόρνια δεν θα φτάνει καν τη μία ώρα. Χρόνοι που, εκτός από τη μεταφορά επιβατών, σύμφωνα με το DLR θα μπορούν να αξιοποιηθούν και για άλλες εμπορικές εφαρμογές.
Αν η χρηματοδότηση του πρότζεκτ συνεχισθεί χωρίς απρόοπτα, το χρονοδιάγραμμα προβλέπει πως το σχέδιο που έχουν αναπτύξει ήδη οι Γερμανοί μηχανικοί θα χρειασθεί να περάσει από αρκετές ακόμη φάσεις αξιολόγησης ώστε, στις αρχές της δεκαετίας του 2030, να πάρει τελικά το «πράσινο φως» για την κατασκευή ενός πρωτότυπου για δοκιμές.
Οι πιλοτικές πτήσεις αυτού του αεροσκάφους αναμένεται να ξεκινήσουν μία πενταετία αργότερα, ώστε στις αρχές του 2040 το SpaceLiner να είναι έτοιμο να αναλάβει κανονικά δρομολόγια.
Το DLR υποστηρίζει πως το αεροσκάφος θα «εγκαινιάσει» μια νέα κατηγορία αερομεταφορών υψηλής ταχύτητας, η οποία με τη σειρά της θα αυξήσει τη ζήτηση για κινητήρες πυραύλων και επαναχρησιμοποιήσιμους προωθητήρες, δίνοντας έτσι μία ακόμη ώθηση στην αεροναυπηγική βιομηχανία.