Ο τρομακτικός Τ-1000 του «Terminator 2», με τη μορφή του Ρόμπερτ Πάτρικ, ήταν ένα από τα πιο γνωστά στοιχεία της διάσημης ταινίας.
Ο εχθρικός «Εξολοθρευτής» ήταν φτιαγμένος από υγρό μέταλλο, που του επέτρεπε να παίρνει οποιαδήποτε μορφή ήθελε και να «θεραπεύει» τις ζημιές του.
Αυτή η προοπτική ίσως να βρίσκεται ένα βήμα πιο κοντά από ό,τι πιστευόταν, σύμφωνα με δημοσίευμα του New Scientist: επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Τσινγκουά στην Κίνα δουλεύουν πάνω στο αντικείμενο, αναπτύσσοντας ένα μοτέρ υγρού μετάλλου.
Η συσκευή είναι πολύ απλή: μόνο μια «σταγόνα» μεταλλικού κράματος, που αποτελείται κυρίως από γάλλιο – υγρό σε θερμοκρασίες κάτων των 30 βαθμών Κελσίου- με λίγο ίνδιο και κασσίτερο.
Όταν τοποθετείται σε ένα διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου (ή ακόμα και σε άλμη) και παραμένει σε επαφή με «νιφάδα» αλουμινίου για «καύσιμο», κινείται γύρω γύρω για διάστημα περίπου μίας ώρας.
Μπορεί να κινηθεί σε ευθεία γραμμή, να βρεθεί εκτός ενός κυκλικού πιάτου, ή να περάσει μέσα από δύσβατα σημεία, παίρνοντας διάφορες μορφές.
«Η μαλακή αυτή μηχανή μοιάζει ιδιαίτερα “έξυπνη” και μπορεί να πάρει μορφές ανάλογα με τον χώρο στον οποίο κινείται, ακριβώς όπως κάνει ο Εξολοθρευτής στην ταινία» υπογραμμίζει ο Τζινγκ Λιού, ένας εκ των ερευνητών. «Αυτές οι ασυνήθιστες συμπεριφορές μοιάζουν απόλυτα σε ζωντανούς οργανισμούς στη φύση» αναφέρει, προσθέτοντας ότι προκύπτει και ζήτημα όσον αφορά στον ορισμό της ζωής.
Όταν είδαν για πρώτη φορά την σταγόνα να κινείται, ο Λιου και οι συνάδελφοί του δεν ήταν σίγουροι για το πώς τα κατάφερνε. Πειράματα υπέδειξαν δύο μηχανισμούς: ένα μέρος της ώθησης προκύπτει από διαφορά φορτίου στην σταγόνα, που δημιουργεί διαφορά πίεσης ανάμεσα στο μπροστινό μέρος και το πίσω, με αποτέλεσμα την κίνηση προς τα εμπρός.
Το αλουμίνιο επίσης αντιδρά με το διάλυμα, απελευθερώνοντας φυσαλίδες υδρογόνου που κινούν τη σταγόνα ακόμα γρηγορότερα.
Άλλοι ερευνητές έδειξαν ότν μια στατική σταγόνα γαλλίου μπορεί να λειτουργεί ως αντλία όταν βρίσκεται σε ένα ηλεκτρικό πεδίο.
Ο Λιου διερεύνησε περαιτέρω αυτή την ιδέα και έδειξε ότι, εάν το μοτέρ (το ποίο κινείται μόνο του) κρατηθεί ακίνητο, μετατρέπεται και το ίδιο σε αντλία, μετατοπίζοντας περί που 50 ml νερού ανά δευτερόλεπτο. «Είναι η πρώτη αυτοτροφοδοτούμενη αντλία» σημειώνει χαρακτηριστικά.
Η έρευνα εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο δουλειάς πάνω στην ανάπτυξη «έξυπνων», εύκαμπτων ρομπότ που θα μπορούν να μεταμορφώνονται κατά τη διάρκεια των εργασιών/ λειτουργιών τους.
Ο Λιου υπογραμμίζει ότι ένα τέτοιο ρομπότ θα μπορούσε να αρχίσει να χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση του περιβάλλοντος ή την διοχέτευση υλικών μέσα σε στενούς χώρους, ή ακόμα και μέσα στο ανθρώπινο σώμα.
