Ένας δεινόσαυρος που ανακαλύφθηκε πρόσφατα με φτέρωμα και ράμφος σαν παπαγάλος θα βοηθήσει στην επίλυση ενός από τα μεγάλα μυστήρια της εξέλιξης στον κόσμο των δεινοσαύρων και όχι μόνο. Το πώς οι δεινόσαυροι εξελίχθηκαν ώστε από σώμα καλυμμένο με φολίδες όπως τα ερπετά απέκτησαν φτερωτό σώμα.
Επιστήμονες στο University College Cork (UCC) στην Ιρλανδία συνεργάστηκαν με ειδικούς στο Πανεπιστήμιο Nanjing στην Κίνα μελέτησε τα απολιθώματα ενός είδους ψιττακόσαυρου που ζούσε στα δάση της Κίνας, της Ρωσίας και της Μογγολίας πριν από περίπου 135 εκατομμύρια έτη. Ήταν ένας φυτοφάγος δεινόσαυρος με μέγεθος παρόμοιο με αυτό ενός μεγάλου σκύλου.
Οι ζώνες
Όπως διαπιστώθηκε το δέρμα του δεινόσαυρου είχε διατηρηθεί σε πολύ κατάσταση και οι αναλύσεις έδειξαν ότι το δέρμα αποτελούνταν από πυρίτιο το υλικό από το οποίο παράγεται το γυαλί. «Τόσο καλοδιατηρημένο δέρμα δεν έχει βρεθεί ποτέ σε απολιθώματα σπονδυλωτών. Υπάρχουν δυνητικά πολλά περισσότερα απολιθώματα με κρυμμένους μαλακούς ιστούς που περιμένουν να μελετηθούν και να αποκαλυφθούν τα μυστικά τους» λέει ο Δρ. Ζιξιάο Γιανγκ, της Σχολής Επιστημών Βιολογίας, Γης και Περιβάλλοντος του UCC.
Το φτέρωμα είναι μια εξαιρετικά πολύπλοκη δομή που απαιτεί συγκεκριμένες προσαρμογές του δέρματος για να επιτευχθεί η ανάπτυξη των φτερών, η ρύθμιση της θερμότητας του σώματος και τελικά η ικανότητα της πτήσης. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι τα σημερινά πτηνά είναι απόγονοι των δεινοσαύρων οι οποίοι για να επιβιώσουν στο μεταβαλλόμενο αρνητικά για αυτούς περιβάλλον της Γης μίκρυναν σε μέγεθος και έβγαλαν φτερά αναπτύσσοντας την δυνατότητα να πετούν.
Γνωρίζουμε λοιπόν ότι τα σημερινά πτηνά κληρονόμησαν τα φτερά τους από τους δεινοσαύρους αλλά δεν είναι γνωστό πολλά για τη μετάβαση μεταξύ των δύο τύπων δέρματος από τις φολίδες στα φτερά. Όταν οι ερευνητές ανέλυσαν τα δείγματα από το απολίθωμα του Ψιττακόσαυρου, έδειξε δύο στρώματα δέρματος που έμοιαζαν πολύ με αυτό που παρατηρείται σε σημερινά ερπετά όπως οι κροκόδειλοι.
Οι ερευνητές είπαν ότι τα ευρήματά τους υποδηλώνουν ότι το δέρμα του Ψιττακόσαυρου είχε αναπτυχθεί σε ζώνες όπου κάποια σημεία όπως ο κορμός διέθεταν φολίδες και άλλα σημεία όπως η ουρά διέθεταν φτέρωμα. Η ανακάλυψη αυτή φωτίζει τη διαδικασία της εξέλιξης του δέρματος και της μετάβασης από τις φολίδες στα φτερά στους δεινοσαύρους.
Naftemporiki.gr
