Επιστήμονες στο University of York δημιούργησαν μια νέα τροποποιημένη ποικιλία σιταριού που μπορεί να επιφέρει αύξηση της παραγωγής σιτηρών κατά μέχρι και 12%.
Το σιτάρι αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές καλλιέργειες στον κόσμο, παρέχοντας το 20% των θερμιδών που καταναλώνονται από ανθρώπους. Με την ολοένα και αυξανόμενη ζήτηση για τρόφιμα παγκοσμίως, η αύξηση της απόδοσης των καλλιεργειών είναι κρίσιμης σημασίας. Ωστόσο, από την «πράσινη επανάσταση» της δεκαετίας του 1960 και μετά η αύξηση της απόδοσης επιβραδύνεται και αυτή τη στιγμή είναι κάτω από 1% ετησίως.
Οι περισσότερες βελτιώσεις έχουν γίνει μέσω της καλλιέργειας ποικιλιών που παράγουν μεγαλύτερους αριθμούς κόκκων σιταριού, μα θα ήταν δυνατή επίσης η αύξηση της απόδοσης μέσω της παραγωγής φυτών με μεγαλύτερους κόκκους. Όταν επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο, ωστόσο, συνοδεύεται από μείωση των αριθμών. Επιστήμονες στο University of York έλυσαν αυτό το πρόβλημα τροποποιώντας απευθείας την ανάπτυξη του νεαρού, αναπτυσσόμενου σιταριού μέσω της αύξησης της ποσότητας μιας πρωτεΐνης η οποία ελέγχει τους ρυθμούς ανάπτυξης σε φυτά.
Αυτό οδήγησε σε φυτά τα οποία παράγουν σιτάρι μέχρι και 12% μεγαλύτερο από τις συμβατικές ποικιλίες. Σε πειράματα που έγιναν στη Χιλή από το Universidad Austral de Chile διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρχε μείωση του αριθμού των κόκκων, οδηγώντας σε αύξηση της απόδοσης.
«Ειδικοί προβλέπουν πως χρειάζεται να αυξήσουμε την παγκόσμια παραγωγή τροφής κατά 50% ως το 2030, προκειμένου να καλύψουμε τη ζήτηση από την αύξηση του πληθυσμού. Οι αρνητικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στις καλλιέργειες το καθιστούν αυτό ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση. Ενώ επιστήμονες εργάζονται σκληρά για να αντιμετωπίσουν αυτή την πρόκληση, υπάρχουν ακόμα πολλά πρέπει να γίνουν» είπε ο καθηγητής Σάιμον ΜακΚουΐν-Μέισον, του University of York. «Οι προσπάθειες να αυξηθεί η απόδοση της παραγωγής σιτηρών αποτρέπονται από την προφανή “ανταλλαγή” μεταξύ μεγέθους και αριθμού κόκκων. Αποφασίσαμε να παρακάμψουμε αυτό το πολύπλοκο σύστημα ελέγχου ενισχύοντας το φυσικό σύστημα ανάπτυξης που ελέγχει το μέγεθος των ιστών των φυτών. Το κάναμε αυτό αυξάνοντας τα επίπεδα μιας πρωτεΐνης (expansin) που αποτελεί καθοριστικό παράγοντα της ανάπτυξης στα φυτά. Στοχεύσαμε αυτή την τροποποίηση έτσι ώστε να περιορίζεται στην ανάπτυξη του κόκκου σιταριού, και είμαστε ενθουσιασμένοι με τα αποτελέσματα».
