Καυστικός απέναντι στον Σωκράτη Κόκκαλη και στα χρόνια που διοικούσε τον Ολυμπιακό ήταν ο Βαγγέλης Μαρινάκης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ραδιόφωνο του REAL FM 97.8.
Ο ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού αναφέρθηκε αρχικά στον Πέτρο Κόκκαλη, τονίζοντας ότι «επειδή είχε αποτύχει στις επιχειρήσεις του πατέρα του, ο τελευταίος μας ζήτησε να έρθει μαζί μας» και συνέχισε: «Δεν υπάρχει καμία αντιπαράθεση με τον Πέτρο Κόκκαλη. Βρέθηκε μαζί μας επειδή μας το ζήτησε ο πατέρας του, ο Σωκράτης Κόκκαλης, προκειμένου να έχει αντικείμενο απασχόλησης στην καθημερινότητά του. Είχε αποτύχει στις επιχειρήσεις του πατέρα του καθώς και στην ΠΑΕ και στον ερασιτέχνη Ολυμπιακό, που άφησε χρέη. Δεν έχω να του πω κάτι».
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στον προκάτοχό του στα διοικητικά της πειραϊκής ΠΑΕ: «Το μοναδικό κοινό στοιχείο που έχουμε με τον κ. Σωκράτη Κόκκαλη ήταν η ανάληψη της προεδρίας με τον Ολυμπιακό.
Από το 2010 βάζω χρήματα στον Ολυμπιακό. Από τότε έχουμε πληρώσει στο ελληνικό δημόσιο πάνω από 150 εκ. ευρώ. Παραλάβαμε έναν Ολυμπιακό με μεγάλα οικονομικά ανοίγματα. Τότε ούτε ο Σωκράτης Κόκκαλης ήταν αποφασισμένος να βγάλει την ΠΑΕ από τo αδιέξοδο.
Το μοναδικό κοινό στοιχείο ήταν η διαδοχή στην ΠΑΕ. Εγώ δεν είχα και δεν έχω καμία σχέση με το Δημόσιο. Δεν διαπλέχθηκα με κόμματα και πολιτικούς για να γιγαντωθώ. Οι δουλειές μου είναι στο εξωτερικό. Υπηρετώ την Ελλάδα στην παγκόσμια ναυτιλία.
Χωρίς διακανονισμούς και χωρίς καθυστέρηση πληρώνουμε όσα πρέπει ως ΠΑΕ στο ελληνικό δημόσιο, χωρίς εγώ να έχω καμία δουλειά με το ελληνικό δημόσιο. Παραλάβαμε έναν Ολυμπιακό με τεράστια οικονομικά ρήγματα και τις δομές του υπό διάλυση.
Με το καλημέρα έβαλα 60 εκ. ευρώ, την πρώτη χρονιά πήραμε το πρωτάθλημα με όλα τα συστήματα απέναντί μας. Σε μια χρονιά που ο Παναθηναϊκός ήταν παντοδύναμος και προερχόταν από το νταμπλ.
Πρόσθεσε ακόμη: «Δεν μου έκανε εντύπωση η παρουσία του Πέτρου Κόκκαλη στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μίλησα ποτέ για την καμμένη γη που παραλάβαμε. Ήταν χειρότερη η κατάσταση από την ΑΕΚ που έπεσε στη Γ’ εθνική και του Παναθηναϊκού μετά την πολυμετοχικότητα».
