Του Νίκου Αθανασίου
Ο Ντάνι Άλβες στα 38 του επέστρεψε στην Μπαρτσελόνα αφιλοκερδώς, έχοντας γράψει την δική του μοναδική ιστορία! Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο; Ανεξάντλητη. Η αδυναμία του για την Μπαρτσελόνα; Δεδομένη και πλέον… σφραγισμένη με την επιστροφή του, η οποία θα του αποφέρει 1 ευρώ την εβδομάδα! Επί της ουσίας θα παίζει αφιλοκερδώς για να μην επιβαρύνει τον υπερχρεωμένο σύλλογο, θα παίζει για την χαρά του παιχνιδιού και μόνο για αυτή, ώστε να είναι δίπλα στον αγαπημένο του Τσάβι, στην νέα εποχή του Καταλανού θρύλου, ως προπονητής.
Ο Ντάνι Άλβες θα φορέσει και πάλι την φανέλα των Μπλαουγκράνα στα 38 του και εκτός από την αδιαμφισβήτητη ποιότητά του, κουβαλάει μαζί του και… δύο τόνους τίτλους! Ο Βραζιλιάνος δεξιός μπακ είναι ο απόλυτος winner στην ιστορία του αθλήματος, μιας και έχει πανηγυρίσει, έχει γευθεί την χαρά 42 τίτλων! Κανένας ποδοσφαιριστής δεν έχει κατακτήσει τόσα τρόπαια.
Αναλυτικά οι τίτλοι του Ντάνι Άλβες με την Σεβίλλη, την Μπαρτσελόνα, την Γιουβέντους, την Παρί και την Εθνική Βραζιλίας, είναι οι εξής:
Τρία Champions League: 2008–09, 2010–11, 2014–15
Έξι πρωταθλήματα Ισπανίας: 2008–09, 2009–10, 2010–11, 2012–13, 2014–15, 2015–16
Πέντε κύπελλα Ισπανίας: 2006-07, 2008–09, 2011–12, 2014–15, 2015–16
Πέντε Σούπερ Καπ Ισπανίας: 2007, 2009, 2010, 2011, 2013
Τέσσερα ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ: 2006, 2009, 2011, 2015
Δύο Europa League: 2005-06, 2006-07
Τρία Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων: 2009, 2011, 2015
Ένα Μουντιάλ Κ20: 2003
Ένα πρωτάθλημα Ιταλίας: 2016-17
Ένα κύπελλο Ιταλίας: 2016-17
Δύο πρωταθλήματα Γαλλίας: 2017-18, 2018-19
Ένα κύπελλο Γαλλίας: 2017-18
Δύο Σούπερ Καπ Γαλλίας: 2017, 2018
Ένα Λιγκ Καπ Γαλλίας: 2017-2018
Δύο Copa America: 2007, 2019
Δύο Κύπελλα Συνομοσπονδιών: 2009, 2013
Ολυμπιακούς Αγώνες (χρυσό): 2020
Υπέγραφε παντού μέσα στο σπίτι του!
Ο Ντάνι Άλβες γεννήθηκε στις 6 Μαϊου του 1983 στη Ζουαζέριο, μία μικρή πόλη στη Πολιτεία της Μπαχία στη Βραζιλία. Τα τέσσερα αδέλφια του έχουν εξηγήσει σε συνεντεύξεις τους πως σε ηλικία 6 ετών δεν σταματούσε να υπογράφει με το όνομά του σε όλους τους τοίχους του σπιτιού αλλά και σε κάθε τετράδιο. Η εξήγηση που έδινε; Έκανε… προπόνηση για την ημέρα που θα γινόταν γνωστός σε όλο τον κόσμο. Ο πατέρας του, Ντομίνγκος Άλβες, ένας αγρότης στο επάγγελμα, υποστηρίζει πως ο Ντάνι από μικρός φαινόταν και ήταν διαφορετικός σε σχέση με τα άλλα παιδιά της ηλικίας του.
Στα χωράφια από τις 4 το πρωί
Από πολύ μικρός ο Ντάνι ξυπνούσε στις 4 το πρωί μαζί με τον πατέρα του για να τον βοηθήσει στα χωράφια του Σαλίτρε, ένα χωριό 30 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του. Παρά τις αντίξοες ανά περιόδους καιρικές συνθήκες, ο μικρός ήταν πάντα στο πλευρό του μπαμπά του και δούλευε για πάρα πολλές ώρες, έχοντας ως μοναδικό αποκούμπι την χαρά του ποδοσφαίρου. Ο Άλβες για να βοηθήσει την οικογένειά του έκανε πολλές δουλειές. Εκτός από αγρότης, δούλεψε ως έμπορος αλλά και ως υπηρέτης όποτε αυτό χρειαζόταν. Το ποδόσφαιρο ως διέξοδος ήταν πάντα εκεί. Όπως και το όνειρό του, να γίνει επαγγελματίας, το οποίο άρχισε να διεκδικεί προπονούμενος στον καύσωνα και ενώ έπρεπε να έχει ξυπνήσει από το χάραμα για να φυτέψει, να περιποιηθεί πεπόνια και κρεμμύδια, από τα οποία έφερναν χρήματα στην οικογένειά τους.
Το όνειρο έγινε πραγματικότητα
Ο πατέρας του, Ντομίνγκο, λάτρευε το ποδόσφαιρο και κατάφερε να δημιουργήσει την δική του ομάδα, την Παλμέιρας ντε Σαλίτρε. Στα 10 του, ο Ντάνι έπαιζε εκεί ως εξτρέμ και ως δεύτερος επιθετικός, έχοντας να ανταγωνιστεί πολύ μεγαλύτερους σε ηλικία ποδοσφαιριστές.
Ο προπονητής, Καμποκλίνιο, τον έχρισε δεξιό μπακ και προφανώς δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως θα δημιουργούσε τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή σε αυτή την θέση, στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Στα 13 μετακόμισε στο Ζουαζέιρο μαζί με τον αδελφό του και δεν πήγαινε στο σχολείο για να κάνει προπονήσεις όλη την ημέρα στην ακαδημία της τοπικής ομάδας.
Στα 15 ζούσε στην Μπαχία και έπαιζε για την εφηβική ομάδα. Παρά τις πολλές δυσκολίες(όπως για παράδειγμα ότι του λήστεψαν τις οικονομίες) το ποδόσφαιρο είχε μπει μόνιμα στη ζωή του. Το σημείο κλειδί ήρθε όταν ο υπεύθυνος της ομάδας, Μασέδο, του είπε πως η πρώτη ομάδα θέλει να τον δοκιμάσει. Εκείνος έβαλε τα γέλια. Νόμιζε πως του έκαναν πλάκα. Όχι, όμως. Η ευκαιρία ήταν εκεί. Πηγαίνοντας προς την αποστολή πίστευε πως θα κάτσει απλά στον πάγκο. Ήταν βασικός. Κόντρα στην Παρανά, στο επίσημο επαγγελματικό του ντεμπούτο, μοίρασε 1 ασίστ, κέρδισε ένα πέναλτι που έγινε γκολ και ανάγκασε τον κόσμο να τραγουδήσει το όνομά του.
Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Γεμάτη από χρυσάφι…
