Την απόλυτη ικανοποίησή του που βρίσκεται στον Ολυμπιακό γνωστοποίησε ο Ντέιβιντ Μπλατ σε συνέντευξη που παραχώρησε σε τηλεοπτική εκπομπή του συνδρομητικού καναλιού της Cosmote TV.
Ο Αμερικανοϊσραηλινός προπονητής μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τους παίκτες του, δεν παρέλειψε να αναφερθεί ιδιαίτερα στον Βασίλη Σπανούλη, ενώ για μία ακόμη φορά έπλεξε το εγκώμιο του Τσάβι Πασκουάλ.
Η συνέντευξη του έμπειρου προπονητή:
«Ο γιος μου, Ταμίρ, είναι ένα παράδειγμα διότι δείχνει ότι μέσα από τη σκληρή δουλειά μπορείς να πετύχεις, να ξεπεράσεις τα μειονεκτήματά σου για να γίνεις ένας καλός παίκτης με αυταπάρνηση.
Και ναι, έμοιαζε πολύ στον Νίκο Ζήση, κυρίως σαν άνθρωπος. Είναι και οι δύο παίκτες που έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους για τις ομάδες τους, ναι, μοιάζουν. Τίποτα δεν μπορεί να με κάνει πιο χαρούμενο από αυτό.
Με όσα είπα για τον Τσάβι Πασκουάλ, απλά αντέδρασα στιγμιαία για έναν συνάδελφο και φίλο μου. Απολύθηκε και εγώ, ως προπονητής, έχω δει τη σταθερότητα προπονητών σε όλο τον κόσμο και την υποτίμησή τους.
Απλά ένιωσα ότι έπρεπε να πω κάτι, από τη στιγμή που δεν το έκανε κάποιος άλλος. Όταν εγώ απολύθηκα από τους Καβαλίερς, δέχθηκα κλήσεις απ’ όλους τους προπονητές του ΝΒΑ.
Ναι, με πήρε τηλέφωνο και ο Τάιρον Λου, άλλωστε στην ομάδα εγώ τον είχα πάρει. Θα σας πω μια ωραία ιστορία που θα σας αρέσει. Όταν ήμουν στην Εφές Πίλσεν, πολλά χρόνια πίσω, είχα δύο επισκέπτες που εργάζονταν ως assistants στο ΝΒΑ.
Ήθελαν να δουν πως γίνεται η δουλειά στην Ευρώπη, να πάρουν και μερικές ιδέες πίσω στις ΗΠΑ. Ο ένας ήταν ο Τέρι Στοτς, τώρα κόουτς των Μπλέιζερς, ο άλλος ήταν ο Ντουέιν Κέισι, ο κορυφαίος προπονητής της περσινής σεζόν, που τελικά απολύθηκε από τους Ράπτορς.
Κι ο Λάρι Ντρου όταν ήταν στους Χοκς, είχε έρθει στο Τελ Αβίβ και τελικά τον πήρα στους Καβαλίερς, τώρα είναι ο head coach της ομάδας. Υπάρχουν τόσοι σπουδαίοι προπονητές, που πολλές φορές τους υποτιμά ο κόσμος. Είμαστε μια οικογένεια, πρέπει να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλο. Αν δεν ήμουν στο μπάσκετ, θα ήμουν, ή μπορεί να ασχοληθώ κιόλας στο μέλλον, με τη διπλωματία!
Δεν ήταν δύσκολη η διαδικασία με τον Ολυμπιακό. Γνώριζα την ομάδα, την είχα αντιμετωπίσει, είχα δει το περιβάλλον του συλλόγου. Έζησα στην Ελλάδα, ήξερα την κουλτούρα και την αγαπώ.
Όταν μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό έρχεται σε εμένα και έχει τέτοιον κορμό, με τους Σπανούλη, Πρίντεζη, Μάντζαρη… Δεν ήταν δύσκολη η απόφαση. Ήμουν πολύ χαρούμενος, ήταν τιμή μου να έρθω εδώ.
Εχω το προνόμιο να βρίσκομαι σε ένα στάδιο της καριέρας μου που μπορώ να βρίσκομαι εκεί που αισθάνομαι χαρούμενος. Και τώρα είμαι χαρούμενος. Νιώθω πως βρισκόμαστε στο σωστό μονοπάτι για να φτάσουμε σε ένα ακόμα καλύτερο σημείο.
Πάντα δίνω στους παίκτες την ευκαιρία να ακολουθήσουν το ένστικτό τους, πάντα σύμφωνα με όσα έχουμε δουλέψει. Θυμάμαι στη Ρωσία, είχα τον σπουδαίο Αντρέι Κιριλένο.
Κατάλαβα, λοιπόν, ότι δεν έπρεπε να το παρακάνω με την καθοδήγηση διότι το ένστικτό του ήταν εκείνο που τον έκανε να ξεχωρίζει στο παρκέ. Έπρεπε να βρω την ισορροπία, κάποιες φορές πρέπει και να σπρώξεις τους παίκτες για να παίξουν με το ένστικτό τους.
Η καλύτερη ομάδα που προπόνησα, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα, ήταν η Χάποελ Γκαλίλ Ελιόν του 1995. Είχαμε νεαρούς παίκτες.
Αυτή η ομάδα τερμάτισε τρίτη στο Ισραήλ, ενώ όλοι περίμεναν ότι θα υποβιβαστεί. Κάναμε πράγματα πολύ προχωρημένα και αποτελεσματικά, επειδή οι παίκτες έκαναν πραγματικά ό,τι τους ζητούσα. Πίεζαν σε όλο το γήπεδο, παγίδευαν τον αντίπαλό τους, ήταν ομάδα που δεν ήξερε ο αντίπαλος πως να αντιμετωπίσει.
Δεν θεωρώ ότι είμαι το σημαντικότερο όπλο της ομάδας, έχουμε πολλούς σημαντικούς παίκτες όπως ο Σπανούλης κι ο Πρίντεζης, ο Μιλουτίνοβ, εκείνοι είναι τα μεγαλύτερα όπλα.
Με έφεραν γιατί αντιμετωπίζω διαφορετικά το μπάσκετ από σπουδαίους προπονητές που βρίσκονταν πριν από εμένα εδώ. Και έχουν περάσει πάρα πολλοί καλοί προπονητές στον Ολυμπιακό, ο Σφαιρόπουλος, ο Μπαρτζώκας…
Ενας προπονητής πρέπει να έχει μερικά βασικά χαρακτηριστικά: Να είναι άνθρωπος, να καταλαβαίνει τους παίκτες του, σαν άνθρωπος πρώτα απ’ όλα.
Μου αρέσει να επιλέγω παίκτες από λιγότερο προηγμένες καταστάσεις, φιλόδοξους. Θέλουν να τους προπονήσεις, θέλουν να γίνουν καλύτεροι και θέλουν η ομάδα τους να πετύχει. Δεν υπάρχουν πλέον θέσεις στο μπάσκετ, πείτε μου σε ποια θέσει παίζουν ο Ντουράντ, ο Ντρέιμοντ Γκριν, ο ΛεΜπρόν.
Είχαμε μερικές σπουδαίες συζητήσεις με τον Βασίλη Σπανούλη στη διάρκεια του καλοκαιριού. Νομίζω πως καταφέραμε να είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας, για να υπάρξουν οι σωστές προσδοκίες.
Όλο αυτό λειτούργησε και στην πράξη. Ο Μπίλι δεν είναι ένας απλός παίκτης, είναι ένας θρύλος του μπάσκετ. Είναι πραγματικά τόσο σημαντικό να πούμε ότι ο Ολυμπιακός είναι ομάδα του Ολυμπιακού; Το σημαντικότερο είναι να κερδίζει η ομάδα και ο Σπανούλης είναι ο ηγέτης της.»
