Του Δημήτρη Χατζηνικόλα
Η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, η οποία εξελίχθηκε σε εφ’ όλης της ύλης αντιπαράθεση μεταξύ της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αποτυπώνει τον εκνευρισμό που προκαλεί στο πολιτικό σύστημα η καθυστέρηση της αξιολόγησης.
Ενδεικτικός ήταν ο καβγάς Βούτση – Τσακαλώτου, με αφορμή τη δημοσιοποίηση από το Bloomberg της επιστολής του υπουργού Οικονομικών στο Eurogroup, και της παραδοχής του ότι έχει υλοποιηθεί ένα 30-35% των 45 προαπαιτούμενων της δεύτερης αξιολόγησης, ενώ ένα 40% έχει δρομολογηθεί.
Κυβερνητικές πηγές έλεγαν χθες το βράδυ ότι όσοι εγκαλούν τον υπουργό Οικονομικών «δεν έχουν γνώση της αρχιτεκτονικής του προγράμματος» και πως οι όποιες καθυστερήσεις «δεν οφείλονται πάντα στην Αθήνα».
Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Τσακαλώτος βρίσκεται στην άβολη θέση από τη μία πλευρά να ακούει τις γκρίνιες των «53», της τάσης της οποίας ηγείται, για το ενδεχόμενο νέων υποχωρήσεων και από την άλλη να γίνεται δέκτης της δυσαρέσκειας τόσο του Μαξίμου, όσο και της Κομισιόν, για την επιστολή του -κυρίως για το γεγονός ότι έδωσε λαβές, αναφερόμενος με ποσοστά στην πορεία υλοποίησης των προαπαιτούμενων.
Την ίδια ώρα, ο υπουργός Οικονομικών αναμένει το «πράσινο φως» από το Μαξίμου στην πρόταση των θεσμών για το κλείσιμο της αξιολόγησης, το οποίο αν «ανάψει», αυτό θα συμβεί «μετά την άτυπη σύνοδο κορυφής στη Μάλτα την Παρασκευή», όπου -σύμφωνα με πηγή στο Μαξίμου- ο πρωθυπουργός «θα επιχειρήσει να κερδίσει ό,τι μπορεί».
Είναι χαρακτηριστικό ότι χθες ο κ. Τσίπρας δεν επανέλαβε τη γνωστή φράση «δεν θα νομοθετήσουμε ούτε ένα ευρώ επιπλέον μέτρα για μετά το 2018» και προτίμησε να δηλώσει πως «η αξιολόγηση θα κλείσει χωρίς υποχώρηση σε θέματα αρχών».
Οι μέχρι τώρα πληροφορίες θέλουν το αφορολόγητο να μην εντάσσεται στα θέματα αρχών, σε αντίθεση με τη μείωση των συντάξεων, ενώ το μεγάλο «παζάρι» που γίνεται αυτήν τη στιγμή αφορά στη χρονική διάρκεια και στο ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων, όπως και στον χρόνο της επαναφοράς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Πάντως, χθες ο κ. Τσίπρας απέκλεισε κάθε ενδεχόμενο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, όπως και δεύτερες σκέψεις για το ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας, χαρακτηρίζοντας «ξαναζεσταμένο φαγητό» τη συγκεκριμένη συζήτηση και τονίζοντας: «αποδείξαμε τότε (το 2015), που τα πράγματα δεν ήταν αστεία, το αίσθημα ευθύνης που έχουμε απέναντι στον ελληνικό λαό και την ευρωπαϊκή μας επιλογή, την οποία υπερασπιστήκαμε με μεγάλο κόστος, όταν κληθήκαμε να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις».
