Για νομικά και γεωγραφικά εμπόδια που δυσκολεύουν τον αποτελεσματικό έλεγχο των συνόρων της Ελλάδας κάνει λόγο η Frontex, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνεργασίας στα Εξωτερικά Σύνορα των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την εκπρόσωπό της, Εύα Μονκιούρ, να σημειώνει ότι είναι σχεδόν αδύνατον να ελεγχθούν τα θαλάσσια σύνορα της χώρας.
«Όταν τα πλοία περισυλλέγουν μετανάστες στη θάλασσα, είναι απλώς νομικά αδύνατον για τη Frontex να τους επαναπατρίσει. Έτσι ήταν ανέκαθεν, αυτή είναι η αρχή της μη επαναπροώθησης», εξήγησε στο Γαλλικό Πρακτορείο η εκπρόσωπος του Οργανισμού, μετά από την επίσκεψή της στη Λέσβο.
«Είναι πολύ εύκολο να φτάσει κανείς (στην Ελλάδα) δια θαλάσσης. Δεν έχουμε να κάνουμε με έναν αγρό, όπου μπορούμε να τοποθετήσουμε έναν φράχτη”, υπογράμμισε και τόνισε ότι με βάση το διεθνές δίκαιο, κάθε άνθρωπος που περνά τα ευρωπαϊκά σύνορα έχει τη δυνατότητα να καταθέσει αίτημα για τη χορήγηση ασύλου.
Τα πλοία και οι συνεργαζόμενοι με τη Frontex όταν εντοπίζουν πρόσφυγες στη θάλασσα «δεν μπορούν παρά να τους μεταφέρουν στην Ελλάδα», συνέχισε η κ. Μονκιούρ. «Στη μέση της θάλασσας είναι αδύνατον να τους ερευνήσουμε, πολύ περισσότερο που συχνά δεν διαθέτουν έγγραφα ταυτότητας», πρόσθεσε.
Εξάλλου, συνέχισε η κ. Μονκιούρ, είναι σχεδόν αδύνατον να ελεγχθούν τα θαλάσσια ελληνικά σύνορα και επιπλέον η Ελλάδα έχει εκατοντάδες νησιά, ορισμένα από τα οποία είναι ακατοίκητα και βρίσκονται πολύ κοντά στις τουρκικές ακτές.
Το ίδιο ισχύει και για τα θαλάσσια σύνορα της Λιβύης, που είναι μήκους χιλιάδων χιλιομέτρων και απ’ όπου οι μετανάστες επιχειρούν να φτάσουν στην Ιταλία. Επιπροσθέτως, όπως εξήγησε η κ. Μονκιούρ, αυτοί που φεύγουν από τη Λιβύη πλέουν στα διεθνή θαλάσσια ύδατα, όπου η νομοθεσία προστατεύει την ελευθερία της ναυσιπλοΐας και απαγορεύει στις λιμενικές αρχές να παρεμποδίσουν ένα πλοιάριο, παρά μόνο για να παράσχουν βοήθεια στους επιβάτες του.
Πηγές: ΑΜΠΕ, Γαλλικό Πρακτορείο
