Τα δίστιχα, ως γρήγορο και εύστροφο ποιητικό είδος, εμφανίζονται με διάφορες παραλλαγές σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο.
Με ρίζες στην αρχαία ελεγεία, από την αρμενική ή φρυγική λέξη έλεγος, που σημαίνει αυλός, και τα βυζαντινά καταλόγια (λαϊκά νυχτερινά τραγούδια), τα δίστιχα εξιστορούσαν μυθικές και ερωτικές περιπέτειες και πήραν διάφορες ονομασίες, όπως λιανοτράγουδα, ρίμες, πατινάδες, παρόλες, στιχάκια, και φυσικά την πιο διαδεδομένη μορφή τους στη σύγχρονη εποχή, τις κρητικές μαντινάδες.
Ιδιαίτερα διαδεδομένα όμως ήταν και στον Πόντο, και μάλιστα πολλές φορές συγκροτούσαν ένα ολόκληρο τραγούδι.
