Του Δημήτρη Χατζηνικόλα
Στο περιθώριο της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές μία άλλη «μάχη», αυτονόητη για κάποιους για την ορθή λειτουργία της εσωκομματικής δημοκρατίας, λανθασμένη για κάποιους άλλους ώστε να μην επαναληφθούν φαινόμενα του τύπου «κόμμα μέσα στο κόμμα», διεξάγεται στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος.
Οι χθεσινές βολές κατά πάντων του πρώην υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη στην ομιλία του στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από την προσωπική πικρία του κ. Φίλη για τον τρόπο που βρέθηκε εκτός κυβέρνησης, έφεραν στην επιφάνεια την απουσία εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο εσωτερικό του κόμματος μετά την αποχώρηση του Π. Λαφαζάνη και της Αριστερής Πλατφόρμας και το σχίσμα στις τάξεις των πάλαι ποτέ Προεδρικών.
Ο κ. Φίλης προέρχεται από την τάση των Προεδρικών μαζί με τον Π. Σκουρλέτη, ο οποίος έχει επίσης διαφοροποιηθεί από βασικές κυβερνητικές επιλογές και που κατά πολλούς λόγω της καραμπόλας Φίλη βρέθηκε στο πρώτο τη τάξει υπουργείο στον τελευταίο ανασχηματισμό και φυσικά τον νυν πρόεδρο της Βουλής Ν. Βούτση, ο οποίος προέρχεται από το πάλαι ποτέ Αριστερό Ρεύμα, διατηρεί όμως άριστες σχέσεις με το Μαξίμου και τον Πρωθυπουργό αλλά και με το ΠΑΣΟΚ και τη Φώφη Γεννηματά και μπορεί να παίξει έναν ενδιάμεσο ρόλο.
Κατά πολλούς οι τρεις τους μαζί με τους «53» θα μπορούσαν να συνδιαμορφώσουν έναν άτυπο πόλο εντός του κυβερνώντος κόμματος ο οποίος θα παίξει ρόλο στις μετέπειτα εξελίξεις, πάντα βέβαια σε συνδυασμό με την πορεία της αξιολόγησης και την προοπτική εξόδου από τα μνημόνια.
Ο σημερινός επικεφαλής των «53» Ευκλείδης Τσακαλώτος εκ των πραγμάτων δεν μπορεί και κατά πολλούς δεν θέλει να παίζει τον άχαρο ρόλο από τη μία να διαμορφώνει την κυβερνητική γραμμή στο πιο βασικό αυτήν τη στιγμή θέμα, της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές κι από την άλλη να ηγείται μιας τάσης η οποία φιλοδοξούσε και φιλοδοξεί να καλύψει, με πιο θεσμικό και ήπιο τόνο, το κενό που άφησαν πίσω τους τα στελέχη που αποχώρησαν μαζί με τον Π. Λαφαζάνη.
Το αν ο κ. Φίλης χθες υποκινήθηκε από την πικρία του ή επιχείρησε να θέσει με αδρές γραμμές τις βάσεις πάνω στις οποίες θα οικοδομηθεί στο εγγύς μέλλον η όποια εσωκομματική αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ μένει να το δούμε.
Επί της ουσίας όμως ο άνθρωπος που μπήκε στο στόχαστρο των Ποντίων, της Εκκλησίας και του κυβερνητικού εταίρου του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝΕΛ, με τις αιρετικές του (με βάση την πανίσχυρη κοινή γνώμη), απόψεις του, άνοιξε θέμα κυβερνητικών συμμαχιών (με το ΠΑΣΟΚ κι όχι με τους ΑΝΕΛ, είπε), επέκρινε την διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης και έβαλλε και εναντίον του Πρωθυπουργού για την απόρριψη της πρότασης Γεννηματά για τον ΔΟΛ (πρώην δημοσιογράφος άλλωστε ο ίδιος).
Για τους καλά γνωρίζοντες το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και τις ισορροπίες εντός της κυβέρνησης η πορεία των διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς θα παίξει κομβικό ρόλο στην εκδήλωση της όποιας κίνησης. «Η συνεχιζόμενη καθυστέρηση μπορεί να βγάλει στην επιφάνεια διαφορετικές εκτιμήσεις για παράδειγμα στο θέμα των συμμαχιών, αλλά και το κλείσιμό της μπορεί να ανακινήσει θέματα για το πώς θα πορευτούμε από εδώ και πέρα», λέει κυβερνητικό στέλεχος. «Το σίγουρο είναι ότι ουδείς εντός του κόμματος και της κυβέρνησης δεν θέλει την οριστική ρήξη με την Ευρώπη», καταλήγει με νόημα.
