Στη νέα τροπή στο πεδίο της ελληνοτουρκικής διαμάχης με φόντο τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Αν. Μεσόγειο αναφέρεται η Frankfurter Rundschau. Συνέντευξη της Αν. Κραμπ-Καρενμπάουερ στην TAZ με αναφορές στο προσφυγικό.
Σε ρεπορτάζ της η Frankfurter Rundschau για την επανέναρξη του ελληνοτουρκικού διαλόγου εστιάζει στην αλλαγή στάσης του Ταγίπ Ερντογάν και παρατηρεί: «Μετά από συνομιλίες με την Άγκελα Μέρκελ και τον Εμμανουέλ Μακρόν, ο Τούρκος πρόεδρος προσεγγίζει ξανά την Ελλάδα. Και οι δύο πλευρές συμφωνούν να ξεκινήσει ξανά ο διάλογος». Κάνοντας αναφορά στις επαφές του Ταγίπ Ερντογάν με την Άγκελα Μέρκελ και τον Σαρλ Μισέλ την προηγούμενη εβδομάδα, το δημοσίευμα σημειώνει: «Η κατάσταση στη σύγκρουση στην Αν. Μεσόγειο θα μπορούσε ενδεχομένως να αποκλιμακωθεί σύντομα (…) Από το 2016 δεν έχουν γίνει αντίστοιχες επαφές μεταξύ των δύο πλευρών.»
Φυσικούς πόρους δεν διεκδικούν μόνο η Ελλάδα και η Τουρκία
Το δημοσίευμα αναφέρεται ειδικώς και στην τηλεφωνική επικοινωνία Μακρόν-Eρντογάν δεδομένου ότι, όπως παρατηρεί, «το κλίμα μεταξύ Τουρκίας και Γαλλίας παραμένει τεταμένο». Σύμφωνα με δήλωση της τουρκικής προεδρίας «ο πρόεδρος Ερντογάν αναμένει από τη Γαλλία να χρησιμοποιήσει στην όλη διαδικασία κοινή λογική και εποικοδομητική στάση». Το ρεπορτάζ κάνει επίσης μνεία στην έκκληση Μακρόν προς τον Ερντογάν «να αποφύγει περαιτέρω μονομερή μέτρα, τα οποία θα μπορούσαν να δημιουργήσουν περαιτέρω ένταση». Σύμφωνα με τον Μακρόν «η Toυρκία θα πρέπει να υποστηρίξει σαφώς τη δημιουργία ενός χώρου ειρήνης και συνεργασίας στη Μεσόγειο». Η FR υπενθυμίζει ότι «εξαιτίας της αυξημένης έντασης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η Γαλλία είχε αυξήσει τη ναυτική παρουσία της στη Μεσόγειο» και συμπληρώνει: «Πριν από δύο εβδομάδες ο Μακρόν κάλεσε την Τουρκία να μην υπερβεί τις «κόκκινες γραμμές» στη διένεξη στην Αν. Μεσόγειο. Η Τουρκία στέλνει από την πλευρά της συχνά πολεμικά πλοία στην Ανατολική Μεσόγειο. Τον Αύγουστο του 2020, η ΕΕ απείλησε τον Ερντογάν με κυρώσεις εάν η Τουρκία δεν υποχωρούσε. Στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ τον Οκτώβριο, ο Ερντογάν ελπίζει να ξεκινήσει, σύμφωνα με το προεδρικό γραφείο, μια “νέα ζωή” στις σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και ΕΕ».
Tέλος το δημοσίευμα παρατηρεί: «Όχι μόνο η Ελλάδα και η Τουρκία θέλουν να διασφαλίσουν και αξιώνουν πρόσβαση στις πρώτες ύλες της Αν. Μεσογείου. Αίγυπτος και Ισραήλ διαπραγματεύονται επίσης την κατασκευή αγωγού για την μεταφορά φυσικού αερίου από την Αίγυπτο στην ΕΕ. Το πρώτο φόρουμ διαλόγου, που βρίσκεται σε εξέλιξη, συμπεριλαμβάνει την Ελλάδα, την Κύπρο, την Ιορδανία, την Ιταλία και την Παλαιστινιακή Αρχή. Οι Τούρκοι εκπρόσωποι δεν ήρθαν. Το μεγαλύτερο γνωστό κοίτασμα φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο είναι ο “Λεβιάθαν” στο Ισραήλ. Υπολογίζεται ότι εκεί υπάρχουν 510 δισεκατομ. Κυβικά μέτρα φυσικού αερίου. Στην Κύπρο υπάρχει επίσης το κοίτασμα της „Αφροδίτης“ με περίπου 200 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου. Η Τουρκία δεν έχει υπογράψει ποτέ τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και δεν αναγνωρίζει πλήρως τα χωρικά ύδατα του νησιού της Κύπρου.»
Η Κραμπ-Καρενμπάουερ για τη στάση του CDU στο προσφυγικό
Σε συνέντευξή της προς την εφημερίδα TAZ η υπουργός Άμυνας Άνεγκρετ Κραμπ – Καρενμπάουερ, λίγο πριν αποχωρήσει από την ηγεσία του CDU, σχολιάζει την απόφαση της Γερμανίας να υποδεχθεί πάνω από 1500 πρόσφυγες από προσφυγικά κέντρα των νησιών του Αιγαίου. Σε ερώτηση σχετικά με τη στάση βουλευτών του CDU, oι οποίοι εξέφρασαν τον φόβο «ότι μπορεί να επαναληφθεί το 2015», η Κραμπ- Κάρενμπάουερ αναφέρει: «Το 2015 υπήρξε ένα μεγάλο κύμα βοήθειας αλλά ήρθαμε αντιμέτωποι και με πολλές προκλήσεις. Αργότερα είδαμε ότι η Γερμανία ήταν κάπως μόνη της σε όλο αυτό. Αυτό που πρέπει να πετύχουμε το 2020 μετά τη Μόρια είναι να δημιουργήσει η ίδια η Ευρώπη κέντρα υποδοχής προσφύγων και να βοηθά στις διαδικασίες. Αυτή είναι η νέα προσέγγιση της καγκελαρίου και του Έλληνα πρωθυπουργού».
Ο δημοσιογράφος επιμένει ρωτώντας την «τι φοβούνται τελικά οι συνάδελφοί της». Και απαντά: «Φοβούνται ότι θα ανοίξει και πάλι στην Ευρώπη η ίδια συζήτηση. Αλλά και η Ελλάδα δεν θέλει να αδειάσει συνολικά το (σσ: πρώην) προσφυγικό κέντρο και να κατενεμηθούν όλοι οι πρόσφυγες στην Ευρώπη. Στην παρούσα συγκυρία παρατηρούμε επίσης πόσο αντίθετες αντιδράσεις προκαλούν οι προτάσεις της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για μια μεταρρύθμιση του συστήματος ασύλου (…) Βλέπουμε λοιπόν ότι μια σειρά ευρωπαϊκών κρατών φαίνεται να λειτουργούν με βάση το μότο, όποιος μεταχειρίζεται τους πρόσφυγες με τον χειρότερο τρόπο, τους διώχνει. Η Γερμανία δέχεται τώρα πρόσφυγες από την Ελλάδα, για τους οποίους έχει ξεκινήσει η διαδικασία εξέτασης ασύλου. Οι οικογένειές αυτές έχουν προοπτική να μείνουν». Σε ερώτηση κατά πόσο μέλη CDU διακατέχονται από αίσθημα «απομονωτισμού», η Κραμπ-Καρενμπάουερ απαντά: «Η Γερμανία δέχεται καθημερινά σχεδόν 300 με 400 πρόσφυγες, τους φροντίζει και τους παρέχει καταλύματα. Η χώρα μας συμβάλει σημαντικά (σσ: στη διαχείριση του προσφυγικού). Ξέρω πολλά μέλη του CDU που δραστηριοποιούνται ενεργά στη βοήθεια προσφύγων και είναι έτοιμοι να τους υποδεχτούν. Και επίσης γνωρίζω μέλη του κόμματος που επισημαίνουν τα προβλήματα. Αυτή είναι μια συζήτηση, στην οποία πρέπει να ηγηθούμε ως λαϊκό κόμμα».
Ο νεαρός Γιασέρ Ταχέρι, ο «μεταφραστής της δυστυχίας της Μόριας»
Μακροσκελές ρεπορτάζ από τη Λέσβο διαβάζουμε στη σημερινή έκδοση του περιοδικού Der Spiegel, το οποίο εστιάζει στην ιστορία του 16χρονου Αφγανού Γιασέρ Ταχέρι, ο οποίος από τον Ιανουάριο του 2020 μέχρι τη φωτιά της Μόριας ζούσε στο περιβόητο προσφυγικό κέντρο της Λέσβου. «Ήταν η δική του Μόρια όλους αυτούς τους μήνες, ήξερε τους πάντες» γράφει το Spiegel, «οι φλόγες τώρα έχουν σβήσει αλλά ο ανατολικός άνεμος φέρνει ακόμη την οσμή από τις λιωμένες σκηνές και τα καμμένα ελαιόδεντρα. Ο Γιασέρ κοιτά πίσω από τους λόφους (…) Πριν από μερικές εβδομάδες, εκεί ήταν το μεγαλύτερο προσφυγικό κέντρο στην Ευρώπη, τώρα είναι στάχτη στον ορίζοντα». O Γιασέρ στο μεταξύ μαθαίνει ξένες γλώσσες και έχει βοηθήσει πολλά διεθνή ΜΜΕ σε ρεπορτάζ ως διερμηνέας. Όπως παρατηρεί το Spiegel: «Τα προσφυγικά κέντρα των νησιών μοιάζουν με αίθουσες αναμονής προς την Ευρώπη. Με τη συμβολή του ο Γιασέρ φέρνει πιο κοντά τον κόσμο στη Μόρια. Μεταφράζει τη δυστυχία». Ο ίδιος αισθάνεται απογοητευμένος και μπερδεμένος από τη στάση της Ευρώπης. Κι όπως λέει στο Spiegel, η Ευρώπη δεν θέλει αυτούς τους ανθρώπoυς, ούτε τον ίδιο ούτε κανέναν άλλον από τη Μόρια.
