Skip to main content

Στ. Θεοδωράκης: Όταν μιλάμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα εμείς δεν κρυβόμαστε

Να «νομοθετήσουν χωρίς φόβο, χωρίς να κρύβονται και χωρίς το βλέμμα τους να είναι στην κάλπη» κάλεσε τους βουλευτές ο Σταύρος Θεοδωράκης, κατά την ομιλία του στη Βουλή επί του νομοσχεδίου για την ταυτότητα φύλου.

«Όταν κινδυνεύει η χώρα, όπως το καλοκαίρι του 2015, και όταν μιλάμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα εμείς δεν κρυβόμαστε» δήλωσε ο επικεφαλής του Ποταμιού, προσθέτοντας: «Ψηφίζουμε αυτό που λέει η συνείδησή μας για το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων χωρίς μικροκομματικούς υπολογισμούς και παζάρια».

«Δεν είμαστε ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Δεν θέλουμε να γίνουμε αυτό που πάντα απεχθανόμασταν, δηλαδή πολιτικοί που πιστεύουν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» πρόσθεσε, ασκώντας παράλληλα κριτική και στην αντιπολίτευση που υιοθετεί, όπως είπε, την άποψη «να μην ψηφίζουμε τίποτε που δεν ψηφίζουν οι ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ».

Επιπλέον, άσκησε δριμεία κριτική και σε κάποιους «ακραίους της Ορθοδοξίας» που αντί να μιλήσουν με επιχειρήματα «καταφεύγουν σε άναρθρες κραυγές και κατηγορούν πολιτικούς ότι τάχα μου δεν υπερασπίζονται τα ιερά και τα όσια της πατρίδας». «Τα ιερά και τα όσια – όπως εκείνοι τα θεωρούν βέβαια. Γιατί και για μένα, και για πολλούς από εμάς –θέλω να πιστεύω- τα ιερά και τα όσια της πατρίδας είναι να μην έχεις παιδιά και αποπαίδια. Η αγάπη και η αλληλεγγύη στους συνανθρώπους μας είναι η βάση των χριστιανικών διδαχών. Το κέντρο είναι ο άνθρωπος, και όχι οι προκαταλήψεις, τα στερεότυπα, ο φόβος. Αυτό πρέπει να αντιληφθούμε όλοι μας: ότι δεν υπάρχουν “παιδιά ενός κατώτερου Θεού”» ανέφερε.

Παρατήρησε ακόμη ότι η σημερινή συζήτηση στη Βουλή «είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε ότι η βασική αξία της δημοκρατίας είναι η προστασία και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων της μειοψηφίας».

Ο κ. Θεοδωράκης αναφέρθηκε τέλος στην περιθωριοποίηση, αλλά και στο bullying το οποίο αντιμετωπίζουν οι πολίτες που προσδιορίζονται ως trans. Σημείωσε επίσης ότι η αλλαγή φύλου, όπως και η αλλαγή του καταχωρισμένου φύλου, «δεν είναι μια χομπίστικη επιλογή, δεν είναι καπρίτσιο, δεν είναι κάτι που κάποιος κάνει γιατί είναι της μόδας», αλλά «μια περιπέτεια που πολλές φορές έχει πολύ πόνο».