Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Όταν το καράβι παραμένει ακυβέρνητο και δη σε καιρούς τρικυμίας, παραμονεύει ο κίνδυνος να τσακιστεί στα βράχια. Και όταν αυτό το καράβι δεν είναι άλλο από τη Γερμανία -η μοίρα της οποίας είναι στενά συνυφασμένη με τη μοίρα ολόκληρης της Ευρώπης-, η πολιτική κρίση που ξέσπασε στο Βερολίνο ταράζει ήδη τις Βρυξέλλες και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Σχεδόν δύο μήνες μετά τις εκλογές και έπειτα από σχεδόν πέντε εβδομάδες εντατικών διαβουλεύσεων, δεν στάθηκε δυνατόν να σχηματιστεί ο λεγόμενος κυβερνητικός συνασπισμός «Τζαμάικα», μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών, Χριστιανοκοινωνιστών, Φιλελευθέρων και Πρασίνων. Η επόμενη ημέρα βρίσκει το Βερολίνο να αντιμετωπίζει τη χειρότερη πολιτική κρίση στη μεταπολεμική ιστορία της Γερμανίας. Φορολογικό, περιβαλλοντική πολιτική και κυρίως προσφυγικό ήταν τα τρία βασικά ζητήματα διχασμού μεταξύ των κομμάτων που συμμετείχαν στις άκαρπες διαβουλεύσεις.
Όσο για την ίδια την Άγκελα Μέρκελ, που επί 12 χρόνια ήταν στην εξουσία, έχοντας αναδειχθεί σε σύμβολο σταθερότητας και καθοδηγώντας τη χώρα μέσα από αλλεπάλληλες κρίσεις, το ναυάγιο των συνομιλιών για τον σχηματισμό κυβέρνησης και ανανέωσης της θητείας της για τέταρτη φορά ίσως να προοιωνίζεται τέλος εποχής. Τα εναλλακτικά σενάρια μιας κυβέρνησης μειοψηφίας ή των επαναληπτικών εκλογών με αβέβαιο αποτέλεσμα ή με ενίσχυση του ακροξεδιού AfD οδηγούν το γερμανικό καράβι σε αχαρτογράφητα νερά. Η έλλειψη πολιτικής σταθερότητας θα μπορούσε να απειλήσει το γερμανικό οικονομικό «θαύμα», αλλά και την ανάπτυξη της ίδιας της Ευρωζώνης.
Τα διεθνή Μέσα κάνουν ήδη παραλληλισμούς της πολιτικής κρίσης στη Γερμανία με το Βrexit στη Βρετανία και την ετυμηγορία της κάλπης στις ΗΠΑ, με την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ. Στη Γερμανία, οι ψηφοφόροι δεν συγχώρησαν από την καγκελάριο το γεγονός ότι άνοιξε τα σύνορα, υποδεχόμενη περισσότερους από ένα εκατ. πρόσφυγες.
Στο παιχνίδια αναζήτησης των ευθυνών, τα βέλη στρέφονται προς τον Κρίστιαν Λίντνερ των Φιλελευθέρων, που εγκατέλειψε πρώτος το τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Συνυπεύθυνα όμως είναι και τα υπόλοιπα κόμματα, που δεν επέδειξαν την αναγκαία βούληση και αποφασιστικότητα να παραμεριστούν οι διαφορές, προτάσσοντας το κοινό συμφέρον της χώρας. Μια ακυβέρνητη Γερμανία συνεπάγεται πάγωμα και των αποφάσεων που αφορούν το μέλλον της Ευρώπης, από τη διαδικασία του Brexit, το ελληνικό ζήτημα, αλλά και τις προτάσεις Μακρόν για στενότερη Ευρωζώνη και επανίδρυση της Ευρώπης. Όσο καιρό το γερμανικό καράβι μένει χωρίς καπετάνιο, τόσο περισσότερες οι πιθανότητες να ξεμακρύνει της πορείας του, πλέοντας προς λάθος κατεύθυνση. Και χωρίς το γερμανικό καράβι, μένει ευάλωτος και χωρίς ρότα και ο υπόλοιπος στόλος της Ευρώπης.
