Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Προειδοποίηση ότι η επόμενη ημέρα της εξόδου από τα μνημόνια δεν θα μοιάζει με την αρχή ενός μήνα του μέλιτος απηύθυνε ο συντονιστής του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, υπενθυμίζοντας ότι μετά το 2018 δεν θα υπάρξει έξοδος από κάθε επιτήρηση και ανέφερε ότι η πλήρης έξοδος στις αγορές, αν επιτευχθεί, θα έχει κόστος και υψηλότερο επιτόκιο.
Το καμπανάκι δεν απευθύνεται σ’ αυτούς που συνήθως αποκαλούμε «συνηθισμένους» ανθρώπους, «η καθαυτή ουσία των οποίων συνίσταται ακριβώς στην αδιάλειπτη και απαράλλαχτη κανονικότητά τους, ή, ακόμη καλύτερα, όταν, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των προσώπων αυτών να βγούνε πάση θυσία από τον τροχό της κανονικότητας και της ρουτίνας, καταλήγουν τελικά να παραμένουν απαράλλαχτα και παντοτινά μια ρουτίνα».
Ποια είναι αυτή; Η ρουτίνα της μόνιμης επιτήρησης φτώχειας. Οι «συνηθισμένοι» ξέρουν και δεν περιμένουν μήνα του μέλιτος, έχουν προεξοφλήσει την οικονομική κατάσταση του νοικοκυριού τους και δεν υπολογίζουν τις αξιολογήσεις, ούτε εναποθέτουν πλέον ελπίδες σε φοβερές και τρομερές λύσεις και μετατοπίσεις.
Οι «συνηθισμένοι» είναι μάλλον προσγειωμένοι και σχεδόν οι μισοί πιστεύουν ότι η κρίση θα διαρκέσει πάνω από 10 χρόνια (Πολιτικό Βαρόμετρο Οκτωβρίου της Public Issue). Μα ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας σήμανε το τέλος του εφιάλτη. Ο εκ των βασικότερων πρωταγωνιστών του ελληνικού «Μπεν Χουρ» δηλώνει αισιόδοξος, υποστηρίζοντας ότι «ο εφιάλτης έχει ήδη τελειώσει, καθώς τα στοιχεία δείχνουν ανάκαμψη».
Όταν όλα έχουν κανονιστεί και τα δανεικά έχουν εξασφαλιστεί, η αισιοδοξία του είναι απολύτως φυσιολογική. Εξίσου φυσική, ακριβώς επειδή όλα έχουν υπογραφτεί και προκαταβολικά μέτρα έχουν ψηφιστεί, είναι και η πίστη των «συνηθισμένων» ότι η κρίση θα αποτελεί, de facto, παγιωμένη και μόνιμη κατάσταση.
Οι δημοσκόποι λένε πως ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας έχει προσαρμοστεί. Έχει, δηλαδή, τη μεγάλη επιδείνωση των συνθηκών της ζωής του αποδεχθεί; Μεγάλη κουβέντα αυτή. Μπορεί να είναι «συνηθισμένοι», μα πώς συνηθίζεται η συρρίκνωση; Ούτε με ύπνωση.
