Ποιοτικά Κριτήρια Επιλογής Πόλεων: Η περίπτωση της Γαλλίας

Μαριάννας Εσκαντάρ, MBA
Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια, MBA​ Πολυτεχνείο Κρήτης
Μέλος εργαστηρίου Financial Engineering

Στην περίπτωση της ποιοτικής επιλογής των πόλεων είχαμε αναφερθεί στο άρθρο μας της 3/4/2018 με θέμα: Η ελκυστικότητα των πόλεων με πολυκριτήρια προσέγγιση, Ναυτεμπορική. Το θέμα είναι πάντα επίκαιρο σε όλο τον κόσμο με τις μεγαλοπόλεις και το ερώτημα που τίθεται είναι τι πόλη θέλουμε  να έχουμε. Από τα 3. 4 δις. άτομα των πόλεων σήμερα, ο αστικός πληθυσμός θα φθάσει τα 6.5. δις. το 2050. Το πρόβλημα τέθηκε στην ολότητά του από το περιοδικό L’Express σε ειδικό τεύχος το 2019 (Σεπτέμβριος) όπου αναλύει αποκλειστική λίστα 100 πόλεων όπου αξίζει κάποιος να ζει, να εργάζεται και να επιχειρεί. Ο τίτλος του ειδικού τεύχος είναι “Εγκαταλείπω το Παρίσι/ αλλάζω περιοχή“.

Στο άρθρο αυτό θα αναφερθούμε στη συνέχεια το οποίο όμως, μπορεί να αποτελεί πυξίδα για οποιαδήποτε άλλη έρευνα σε κράτος, ζώνη, περιφέρεια.

Μεθοδολογία

Η έρευνα αναφέρεται σε 100 αστικά κέντρα της επαρχίας της Γαλλίας, τα 25 τα πιο πυκνοκατοικημένα σε 4 μεγάλες περιφέρειες που αντιστοιχούν στους τηλεφωνικούς δείκτες:02, 03, 04 και 05. Για τη σύγκρισή τους, οι ερευνητές προτίμησαν τις διαδημοτικές δομές, μητροπόλεις που διαχειρίζονται και οργανώνουν τις διάφορες περιοχές γύρω από τις πόλεις. Η έρευνα στηρίζεται σε 60 δείκτες, οι οποίοι αποκτήθηκαν από μια επίσημη πηγή, και χωρισμένη σε τρία βασικά θέματα: ποιότητα ζωής (ζω), επαγγελματικό περιβάλλον (εργάζομαι) και οικονομικό (επιχειρώ). Για κάθε θέμα, δόθηκε ένας βαθμός στις πόλεις σε συνάρτηση των αποτελεσμάτων τους, σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο. Η αναλυτική επεξήγηση των βαθμών δίνεται στο ειδικό τεύχος του L’ Express: Εγκαταλείπω το Παρίσι (Quitter Paris).

Αποτελέσματα

Οι παρακάτω τρεις πίνακες δείχνουν τις κατατάξεις των 10 πρώτων πόλεων ανάλογα με τα τρία θέματα.

Σε γενικές γραμμές πρόκειται για μεγάλες πόλεις μεταξύ 150.000 και 300.000 κατοίκων, με ανθρώπινο πρόσωπο. Προσφέρουν υποδομές άξιες με αυτές των πιο μεγάλων πόλεων όπως, πανεπιστημιακά νοσοκομεία, πανεπιστημιακές σχολές, θέατρα, ωδεία, κλειστά γήπεδα μπάσκετ, βόλεϊ, γήπεδα ποδοσφαίρου. Τα προβλήματα που τίθενται στις πόλεις αυτές είναι η εύρεση κατοικίας (για παράδειγμα σε Nantes, Bordeaux) και το μποτιλιάρισμα της κυκλοφορίας.

Σε θέματα επιπέδου ζωής, η επιτυχία του Angers στηρίζεται πολύ σε ένα ευχάριστο κλίμα, σε μια πλούσια σχέση των διαφόρων ενώσεων, μια εγκληματικότητα περιορισμένη, μια ανθρωπιστική παράδοση τόσο χριστιανική όσο και σοσιαλοδημοκρατική. Καταγράφονται λιγότερες από 50 διαρρήξεις ανά 10.000 κατοίκους.

Η Dijon  διατηρεί όλα τα καλά στοιχεία μιας περιφερειακής πρωτεύουσας. Η επίδοσή της βασίζεται κυρίως στην αποτελεσματικότητα του δικτύου μεταφορών της ( με δύο γραμμές tramway που εγκαινιάστηκαν τέλος του 2012, οι μετακινήσεις των κατοίκων της διευκολύνθηκαν σε μεγάλο βαθμό) Ακόμη ο αριθμός των φοιτητών 40.000 στο Angers και 35.000 στη Dijon δίνει μια εξαίρετη δυναμική στην ανάπτυξη αυτών των δύο πόλεων.

Σε επίπεδο απασχόλησης και επιχειρηματικότητας και χωρίς έκπληξη, οι μεγάλες μητροπόλεις συνεχίζουν να πρωτοπορούν: Nantes, Rennes, Toulouse, Bordeaux, Lyon, Lille. Η Lyon φημίζεται για τη χημική βιομηχανία της και την αεροναυτική. Η περιοχή Auvergne – Rhone – Alpes παραμένει και το 2019 η περιοχή που θα προσλάβει τα περισσότερα στελέχη μετά της περιοχή l’ Ile de France. Στο βορρά, η περιοχή της Lille γύρισε από την κλασσική κλωστοϋφαντουργία σε ψηφιακές βιομηχανίες.

Συμπερασματικά, το Παρίσι “χάνει” κατοίκους και δεν είναι σίγουρο ότι θα ξαναγυρίσουν μετά αφού θα έχουν “γευθεί τη γοητεία” των Angers, Dijon, Pau, Orleans, Tours ή  Poitiers.