Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Το μεγάλο «παζάρι» θα γίνει στην επόμενη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. 18-19 Φεβρουαρίου, εκεί όπου οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα κληθούν να δώσουν λύσεις και να σώσουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα από μία συσσώρευση κρίσεων. Αναλυτές του Reuters παρομοιάζουν τη σύνοδο με παιδικό πάρτι, όπου ο κάθε ηγέτης θα πρέπει να γυρίσει σπίτι του με ένα δώρο.
Και, όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτά τα πάρτι, θα υπάρξουν πολλά ξεσπάσματα, ίσως και τάσεις φυγής, ίσως και αδιέξοδα. Ιδανικό θα ήταν οι ηγέτες της Ε.Ε. να κατέληγαν σε μία συμφωνία που θα ενίσχυε τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης και θα επιμέριζε το βάρος φιλοξενίας προσφύγων, καθώς και σε μία κοινά αποδεκτή λύση στα αιτήματα της Βρετανίας για αλλαγή στις σχέσεις της με την Ε.Ε. Μέσα σε όλα αυτά θα πρέπει να βρεθεί λύση στις πολιτικές και οικονομικές διαφορές της Ιταλίας με την Ε.Ε., στο αίτημα της Αθήνας για σημαντική ελάφρυνση χρέους και στην επιθυμία της Πολωνίας να ενισχυθεί η στρατιωτική παρουσία του ΝΑΤΟ στην Α. Ευρώπη ως αντίβαρο στη Ρωσία.
Ο κάθε ηγέτης, λοιπόν, θα πρέπει να επιτύχει τη δική του συμφωνία για να τη φέρει στη χώρα του ως «τρόπαιο». Η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ αντιμετωπίζει στο εσωτερικό της τη μεγάλη λαϊκή κατακραυγή απέναντι στη μαζική εισροή Σύρων προσφύγων. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον προσπαθεί να κερδίσει το δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας του στην Ε.Ε. και αδυνατεί να βοηθήσει την κα Μέρκελ στο προσφυγικό. Οπως και ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, που παλεύει να επανεκλεγεί σε μία χώρα που πλήττεται από την απειλή του Ισλάμ. Αφού όμως ο κοινός παρονομαστής στην Ε.Ε. είναι η προσφυγική κρίση, οι 28 χώρες θα μπορούσαν να κάνουν μία τελευταία προσπάθεια να κατευθύνουν τις διαφορετικές τους ταχύτητες προς έναν κοινό στόχο και να αντιπαρατεθούν συλλογικά σε ένα πρόβλημα που χρειάζεται κοινή λύση και όχι μεμονωμένες, οι οποίες το μόνο που πετυχαίνουν είναι να προκαλούν ακόμη περισσότερο το κοινό αίσθημα.
Δυστυχώς, ούτε και αυτή τη φορά θα πρυτανεύσει η κοινή λογική, καθώς ήδη οι πρωτεύουσες της Ε.Ε. έχουν αφήσει να εννοηθεί ότι είναι πρόθυμες να κάνουν περισσότερα για να βοηθήσουν τους άλλους, μόνο εάν εισακουστούν τα δικά τους συμφέροντα. Τη στιγμή που οι χρονικές προθεσμίες γίνονται βασανιστικές και οι απειλές πολλαπλασιάζονται, ενισχύοντας το προφίλ της Ευρώπης ως «ένωση δύο ταχυτήτων». Μήνας λοιπόν για γερά νεύρα ο Φεβρουάριος…
