Από την έντυπη έκδοση
Της Βάσως Βεγίρη
[email protected]
Στο θυμικό των Ελλήνων -το περίφημο ελληνικό φιλότιμο- προσέφυγε χθες ο πρωθυπουργός για να πείσει νέους και πρεσβύτερους να τηρούν τα μέτρα προστασίας έναντι του Covid-19.
Και ορθώς έπραξε, διότι οι νέοι, μέσα στην ανεμελιά και το σφρίγος της ηλικίας τους, είναι δύσκολο να μη βγουν, να μην έρθουν κοντά ο ένας στον άλλον, να μη… «ζήσουν». Και έχουν εξελιχθεί δυστυχώς σε «καλούς αγωγούς» του ιού. Όπως και οι πρεσβύτεροι, ιδιαίτερα οι πιο «μερακλήδες», που όπως αποδείχτηκε από γάμους και βαφτίσια στη Θεσσαλονίκη, τις Σέρρες, τον Έβρο, τη Χαλκιδική αλλά και από πανηγύρια (πριν απαγορευτούν) και γλέντια ανά τη χώρα δεν έλεγαν να καταλάβουν ότι ο ιός έχει έρθει για να μείνει χειμώνα-καλοκαίρι. Ή, ακόμη χειρότερα, παρά την έξαρση του ιού στα Βαλκάνια, κάποιοι συνέχισαν τα ψώνια στα Σκόπια ή στη Βουλγαρία.
Από αυτό το σημείο, όμως, μέχρι το να αποδίδει κανείς όλες τις ευθύνες για το νέο κύμα της επιδημίας μόνο στους πολίτες η απόσταση είναι μεγάλη.
Δεν μπορείς να κατηγορείς μόνο τους πολίτες όταν έχεις ανοίξει τα σύνορα χωρίς να προηγούνται τεστ σε όλους τους εισερχόμενους και γίνονται μόνο δειγματοληπτικοί έλεγχοι και αυτοί όχι παντού. Διότι όταν λ.χ. ανακοινώνεις στις αρχές Αυγούστου ότι θα πάρεις μέτρα στην Κακαβιά, σημαίνει πολύ απλά ότι δεν τα είχες πάρει καθόλου ή τα είχες εφαρμόσει ελλιπώς.
Όταν, εξάλλου, έστω έπειτα από ταλαιπωρία εισήλθαν στη χώρα μας Σέρβοι τουρίστες από τον Προμαχώνα, η χώρα τους βρισκόταν ήδη σε νέο κύμα της επιδημίας. Το ίδιο και στις γειτονικές Βουλγαρία και Ρουμανία, από τις οποίες η Βόρεια Ελλάδα δέχθηκε επίσης τουρίστες, πάντοτε μόνο με δειγματοληπτικά τεστ στα σύνορα. Από τότε ακόμη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Πέτσας συνήθιζε να θεωρεί τους Έλληνες ως υπαίτιους για τη μικρή τότε ακόμη αύξηση των κρουσμάτων. Όμως όσοι ζούμε στη Θεσσαλονίκη γνωρίζουμε πολύ καλά πως οι Βαλκάνιοι, που είναι οδικοί τουρίστες στο σύνολό τους, όλο και κάποιον οβολό -μικρότερο ή μεγαλύτερο- θα αφήσουν στην αγορά της πόλης. Και τους είδαμε όντως στην αγορά – λιγότερους μεν από άλλες χρονιές, αλλά τους είδαμε.
Η αλήθεια, λοιπόν, για τις ευθύνες βρίσκεται κάπου στη μέση και δεν μπορεί να αποδίδεται από τη μία πλευρά μόνο στην άλλη.
Την ανάγκη, συνεπώς, φιλοτιμίαν ποιούμενοι, οφείλουμε όλοι, πολιτεία και πολίτες, να συμπορευτούμε με αυτοσυγκράτηση τόσο στις μετακινήσεις μας όσο όμως και στις… δηλώσεις.
